THAT GANGSTER IS AN INSTANT MOMMY

Chapter 28: Daddy

"Mommy wake up."

Unti-unti kong minulat ang aking mga mata. Ilang beses pa akong napapikit dahil nasisilaw ako. Akmang babangon ako nang maramdaman ko ang kirot sa tagiliran ko.

"Mom you're awake?! Mommy's awake! She's awake!" Sigaw ni Sky na para bang napakalaking himalang nagising ako.

"Hush Sky you're so noisy." pag-awat ko sa kanya. Nagsorry naman ito ngunit pagkatapos nun at sunod-sunod na pumasok ang mga nurses at doctor kasunod nito si MC at Ashley.

"Miss Ford, we will just check you." Chineck lang ako ng doctor at nagtanong ng kung ano-ano.

"She's definitely fine now. She just have to rest. Puwede na siyang lumabas bukas but kailangan niya pa rin ng at least a week of bed rest. " Bilin nito at saka nagpaalam nagpasalamat naman sila MC dito.

"Boss buti na lang okay ka, I'm so worried." Alalang wika ni Ashley. Nginitian ko naman ang mga ito para ipakitang ayos na ako saka hinanap si Sky.

"Nasaan si Sky?" Nariito lang 'yong batang iyon kanina a, nasaan na 'yon?

"Ah baka pumunta lang sa papa niya." sagot naman ni Ashley.

"Nagugutom ka ba? I will buy you foods." boluntaryo ni MC tumango naman ako. I'm starving and fell weak.

Lumabas sila ni Ashley kaya mag-isa na lang ako. I tried to sit down, but I end up lying dahil parang nabubuka ang sugat ko. Sinubukan ko ulit na siya namang pagbukas ng pinto.

"Mom!" Napatingin ako sa kapapasok na si Sky kasunod nito ang daddy niya. Tinulungan akong umupo ni Tyler at inayos ang mga unan para masandalan ko.

"What happen to you mom? I'm so worried I thought you're going to die." Bossy na sabi ni Sky ngunit kalaunan'y umatungal na ng iyak. Napngiti na lang ako sa inasal niya. He is acting tough but he really is worried.

"Hey, don't cry mommy's fine." Pagpapatahan ko saka siya niyakap. "Shh..." Habang yakap ko siya ay hinahaplos ko ang likod niya sabay halik sa kanyang buhok.

"Always take care of your self mommy." Paalala pa nito habang patuloy ang paghikbi.

"Someone wants to talk to you. Pinauna niya lang si Sky dahil kahapon pa siya naghihintay sa paggising mo." Napakunot ako, but my curiosity was answered immediately when the door suddenly opens at niluwa no'n si Seven with his worried at the same time serious face.

"Seven..." I uttered siguro kung hindi lang ganito ang sitwasyon ay nagtatalon na ako papunta sa kaniya.

"We'll just go outside." Paalam ni Tyler saka kinarga si Sky na nakasilip pala sa may pinto. Nagtaguan naman sila ni Seven bago lumabas. Pagkalabas nila agad bumungad sa akin ang napakaseryosong mukha ni Seven. He's ready to scold me, I know.

"How many times did I told you to not go in fights alone! What if natuluyan ka donn huh?! Geez you're so hardheaded. Why do you always make me worried Moone!" Nakayuko lang ako habang nanenermon siya ngunit 'di nagtagal ay naramdaman ko ang mga braso niyang bumalot sa akin. I can't help but to cry.

"Hush now... I'm not mad, I'm just worried." He whisper and kiss my temple.

"I'm sorry Seven." I said between my sobs.

"Its okay...it's okay. Take a rest for now. We have something to tackle later." He kissed my forehead at saka inayos ang paghiga ko sa kama. I saw him smiles at me, I smiled back then I fall asleep.

"Moone wake up... You need to eat." Unti-unti kong minulat ang mata ko nang marinig ko ang boses mo Seven.

Sumalubong sa akin ang nakangiting mukha niya. I smiled back, then he kiss my forehead. He's really sweet.

"Eat up, iinomin mo pa ang gamot mo." sabi niya habang inaayos ang pagkain ko.

"Sabay na tayo." pag-aya ko. Tumango naman ito. Where are the others? Inilibot ko ang tingin ko sa kabuuan ng silid.

"If you're looking for them umuwi na muna sila."

"Eh where's Chester? I haven't seen him since I woke up kanina." Balak na ba akong itak wil ng tsonggong iyon?

"About that... Iyan iyong pag-uusapan natin sana na sinasabi ko kanina."

"What about it?" I'm curious.

"No to questions muna okay? Eat first then mag-uusap tayo. I'm hungry yah know?" inurot niya ang ilong ko kaya hinampas ko ang kamay niya. Tumawa lang into na para bang may nakakatawa. Tsk!

Mabilis ang ginawa kong pagkain, atat na akong malaman ang pag-uusapan namin ni Seven. Gusto ko ring malaman kung nasaan si kambal, nakapagtataka kasing wala siya. Alam ko kaseng once na nalaman niya na may masamang nangyare sa akin hindi na iyon hihiwalay sa akin at walang katapusang sermon na naman ang Ibibigay sa akin. Ngunit ngayon ni anino niya wala, kaya sobrang nakapagtataka. Kinakabahan ako.

"Speak." Seryosong sambit ko.

"Saglit lang naman buwan. Di pa ako tapos eh." Angal niya ngunit masama ko siyang tinignan. Agad niyang inayos ang pinagkainan namin. Sinusundan ko lang ang bawat galaw niya hanggang matapos. Umupo siya sa tabi ko at seryosong tumingin sa akin. Bumuntong hininga pa siya bago magsalita.

"You're brother went to Japan." One sentence, but it makes my mind go chaos.

"Japan? I thought tapos na siya sa pag-aasikaso sa business namin doon sa Japan? And bakit niya uunahin iyon knowing na nandito ako sa hospital?" I already had answers in my mind, but I don't want to accept it. It can't be.

"He went there not for business, but for your father..." Oh no.

"No, hindi ito pwede. We both know kung anong mangyayari. Bakit? Paano?" This is not good.

"He found it out. I don't know how, but you know your father he can do what he wants lalo na kung tungkol sa inyo." Nananakit ang ulo ko.

"Pero Seven, hindi into puwedeng mangyari ngayon masyado pang magulo. At-" Bago ko pa matapos ang sasabihin ko, bigla nang bumukas ang pinto nakita ko rito ang nag-aalalang mukha ni Chester at sa gilid niya ang walang ekspresyon na siyang nagpakaba sa akin ng todo.

"Dad... Haha," Kinakabahang sambit ko. His presence send shivers to my spine. If there is something I am afraid of, It's him.

Nanatili akong nakayuko. Palihim na hinahanda ang sarili ko sa kung ano mang sasabihin niya.

"Cheska..." Napapikit ako ng mariin nang banggitin niya ang pangalan ko. Akala ko lalabas ang pagkadragon niya para pagalitan ako ngunit hindi. Napaiyak na lang ako.

He hugged me so tight na para bang mawawala ako ano mang oras. Napahagulgol ako. I missed dad, ngayon ko na lang ulit naramdaman ang yakap niya. I didn't miss the chance hug him back.

"I miss you daddy... I'm sorry..." paulit-ulit kong sambit.

"Hush my princess...daddy's home." He kissed my forehead like he used to do when I was little. Hindi ako bumitaw sa pagkakayakap sa kaniya hanggang sa hinila na akong muli antok.