Ako'y Sayo, Ika'y Akin Lamang-Completed

Chapter 17-Sweetheart

            

“We need to tell them.” Sabi ni Lourd sa akin pagtigil ng kotse niya sa tapat ng bahay.

            Humarap ako sa kaniya at tumango. “Ako na ang bahala kila mama, but we’ll help Howie first.” Sabi ko sa kaniya na ikinakunot ng noo niya.

            “Howie again, Haydee I am your boyfriend.” Nakalabing sabi niya. Ilang bese ko na bang sinabing ang cute niya? Haayyy, oo na, adik na ako sa kaniya.

            “You are my boyfriend at kapatid mo ang tutulungan natin. And don’t worry, girlfriend mo ako kaya ‘wag ka ng mag-pout diyan.” Nakangiting sabi ko.

            “Fine, ako na ang kakausap kay Howie. Ayaw kong ikaw ang kumakausap sa kaniya. Baka mamaya, ma-inlove pa siya sayo.” Sabi pa niya.

            Natawa nalang ako sa inasal niya. “Fine, sige, bababa na ako. You take care, huh?” sabi ko at akmang bubuksan ko nasana ang pintuan ng kotse niya ng pigilan niya ang kamay ko.

            Lumingon ako sa kaniya. At paglingon ko ay sinalubong ako ng matamis niyang halik. It’s not like the first time, the second, and hindi siya kagaya ng kanina. Napapikit nalang ako at tinugon ang halik niya. Pero naramdaman kong lumalalim na ang halikan namin kaya ako na mismo ang bumitaw dahil baka kung saan pa kami mauwi ‘pag hinayaan ko siya.

            “Hey! Lourd, not yet.” Sabi ko ng maghiwalay ang mga labi namin.

            Ngumiti siya at hinaplos niya ang pisngi ko. “I love you, Haydee.”

            Ngumiti rin ako. “I love you too, sweetheart. Got to go…” pero ng akmang bababa na ako ay muli na naman niya akong pinigilan.

            “Sweetheart?” iba ang kislap na nakikita ko sa mga mata niya ngayon.

            Ngumiti ako sa kaniya. “Yes, sweetheart?”

            Napasinghap ako ng bigla niya akong yakapin. “I love you so much, sweetheart. Sa bahay ka nalang umuwi.” Biglang sabi niya kaya kumalas ako sa yakap niya.

            Pinandilatan ko siya. “Hey, ngayon palang tayo naging official, kaya huwag kang magmadali diyan, sulitin muna natin yung mga time na nasayang.” Sabi ko.

            “Masusulit natin ‘yon ‘pag nagsama na tayo.” Sabi naman niya sabay kindat.

            Sinapak ko. Grabe ha, mabilis siya masyado. “Easy boy, dadating tayo diyan, not that so fast.” Sabi ko at mabilis na akong bumaba bago pa niya ulit ako mapigilan. At natawa ako sa mukha niyang sobrang guwapo pa rin kahit na anong gawin niya. “Take care, sweetheart.” Natatawang sabi ko at kumaway pa sa kaniya.

            “I will.” Sabi nalang niya.

            “I love you…” pahabol ko na siyang nakapagpangiti at nakapagpaayos sa naka-pout niyang labi.

            “I love you even more, sweetheart.” Sagot naman niya.

            Okay, it’s official. Kami na nga. But not that totally official. Fine, uunahin ko na ang pagsasabi kila mama, ayaw ko ng patagalin pa. napakaraming taon ang nasayang dahil sa pagiging selfish ko, kaya hindi pwedeng maudlot ‘yon ngayon at saw akas ay naamin ko na din sa kaniya na mahal ko siya. At kahit pa ipinagkasundo ako sa kapatid niya, wala na silang magagawa dahil hindi ko hahayaang tahakin ko ulit ang maling daan.

            I woke up in the morning with a smile on my lips. Pano, si Lourd ang alarm clock ko.

            “Hello?” sabi ko pagkasagot ko sa tawag niya.

            “Good Morning, Sweetheart. How’s your sleep?” aniya.

            Napangiti ako, fine, kinikilig ako sa simpleng tanong niyang ‘yon. “Great…” tanging nasabi ko. Grabe, speechless ako.

            “That’s great, pero ako, hindi ako nakatulog ng maayos.” Biglang sabi niya.

            Kumunot naman ang noo ko. “At bakit?”

            “Because I keep on thinking about you. Your eyes, your nose, your lips, ugh, I missed you already.”

            Natawa ako, nai-imagine ko ang itsura niyang nakalabi na naman. Gosh, gusto ko siyang halikan, kaso wala eh. “Hey, huwag ka nga, sige na, mag-breakfast ka na diyan, I need to talk Mama and and Papa.” Sabi ko.

            “You’re going to tell them?” tanong niya.

            Tumango ako na as if naman ay nakikita niya. “Yes, ayaw kong sa iba pa nila malalaman.” Sabi ko.

            “Okay, I’ll tell them too. Para hindi na din mahirapan si Howie para kay Vivien.” Napabuntong-hininga siya.

            “I still wondering why ate Lorie hates Vivien?” biglang nasabi ko. Pero nai-intriga talaga ako sa kanila. Alam ko namang mabait si Ate Lorie, pero bakit pagdating kay Vivien hindi.

            “You’ll know, at the right time.” Yun lang ang sinabi niya. Well, I understand, ayaw niyang makialam sa buhay ng kapatid niya kahit pa kapatid niya ito.

            “Okay, sige na, bye na. I love you.” Sabi ko nalang.

            “I love you too, Haydee.”

            Masaya akong bumaba at dumulog sa hapagkainan. At ang swerte ko dahil naabutan ko pa sina Mama at Papa.

            Pagkalagay ni Yaya Andy ng pagkain sa plato ko ay agad akong kumain baka kasi hindi ko na naman maituloy mamaya.

            Pero ng nakaka-limang subo palang ako ay nagsalita na si Mama. “Why so in a hurry? Mabilaukan ka.” Sabi ni mama kaya napatingin ako sa kaniya.

            At kahit si papa ay nakatingin din sa akin. “Ah, s-sorry…” sabi ko. Hindi ko alam pano ko uumpisahan.

            “May sasabihin ka ba?” biglang sabi naman ni Papa.

            Nilunok ko muna ang natitirang pagkain na nasa bibig ko at uminom ng kape bago ako umayos ng upo at tumingin sa kanila. Seryoso silang nakatingin sa akin. “Ah, Ma, Pa….” huminga ako ng malalim habang naghihintay sila sa sasabihin ko. “I can’t marry Howie.” Sabi ko. Wooohhh…mauubusan na yata ako ng hangin.

            Pero, nagulat ako sa reaksyon nila. Ipinagpatuloy lang nila ang pagkain nila at nagkibit-balikat.

            “Ma, Pa, h-hindi po kayo galit? Or disappointed?” nagtatakang tanong ko.

            Tumingin si Mama sa akin. “You found it, Honey.” Sabi niya.

            Naguluhan ako sa sinabi ni Mama. “Found what?” naguguluhang tanong ko.

            Nakita kong ngumiti si Papa. “You found what’s missing.” Sabi ni Papa. At kusang bumalik sa utak ko ang mga sinabi nila kahapon.

            “Got to go, baby…” sabi naman ni Mama at tumayo na siya at humalik sa akin. Maging si Papa ay tumayo na rin at nakangiti pa rin humalik sa akin.

            ‘Wait!..” sabi ko na nagpatigil sa kanila. “Lourd is my boyfriend.” Lakas-loob kong sabi na siyang nakapagpalaglag ng panga nila.

            Pero nawala din agad ‘yon. “Invite him here tonight.” Seryosong sabi ni Papa at tumalikod na sila ulit.

            Ako naman ang nalaglagan ng panga. “Congrats.” Biglang sabi ni Yaya Andy na nakangiti sa aki at mukhang kinikilig.

            Eerrrr….bakit ganun ang parents ko? But I like it though…at least hindi sila against sa amin ni Lourd.