A New Hope | Taekook

Yeni Bir Umut

Merhabalar!!

Heyecanlı bir şekilde devam ediyorum umarım biraz da olsa sizi etkileyebilmişimdir. Eğer her şey istediğim gibi giderse hikaye gerçekten çok güzel devam edecek o yüzden beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyor olacağım lütfen hayalet okuyucu olmayın...

İyi okumalar sizleri seviyorum..

Ağlamanın ve olayların verdiği yorgunluk ile sonunda eve varmıştı. Cebinden anahtarları çıkartacakken arkasından gelen bir ses ile irkildi.

''Merhaba Taehyung!'' diyerek öfkeli ve ateş saçan gözleri ile Tae'ye bakıyordu bu onun ev sahibiydi. 'Tanrım neden bu gün bitmiyor' demişti içinden çünkü o kadar yorgundu ki bacakları bedenini taşımıyordu tek kelime edecek hali yoktu. Adama bakrak ''Buyurun efendim'' diyerek mırıldanmıştı resmen adamın sinirleri daha çok tepesine çıkmış gibi ''Artık oturduğun evin kirasını verme vaktin gelmedi mi sence de Taehyung'' diyerek iğneleyici bakışlarını Tae'ye dikmişti. Tae derin bir iç çekerek ''Evet efendim haklısınız ama işten çıkartıldığım için para biriktiremedim ama bana bir hafta verirseniz size bir şekilde kirayı ödeyeceğim'' adam resmen Tae'nin dediklerini umursamamışçasına bağırarak ''Daha ne kadar beklememi istiyorsun zaten 2 aydır bekliyorum ve artık sabrım taştı bu son şansın Taehyung eğer kirayı ödemezsen kendini kapının önünde bulursun haberin olsun'' diyerek adam Tae'nin cevap vermesini beklemeden gitmişti.

Çaresiz bir şekilde kapıyı açarak ve eve girmişti Tae'nin kaybedecek hiç bir şeyi yoktu tek isteği çalışmaktı ama bugün bir işini kaybetmişti daha çok çalışması gerekiyordu buna mecburdu bir yandan da düzgün bir evi olması gerekiyordu çünkü kaldığı ev içler acısıydı pencerelerden soğuk giriyordu içeride sadece iki koltuk ve televizyon vardı o bile çalışmıyordu eşyalar onun dahi değildi yatağına girerken bile montu ile yatması gerekiyordu çünkü çok soğuktu ve elinden gelen tek şey buydu artık dökecek gözyaşı bile kalmamıştı bu yüzden kendini koltuğa bir hışımla bırakmıştı yorgunluktan uyuya kalmıştı bile.

....

Aradan bir hafta geçmişti Tae çok uğraşmıştı kirayı biriktirmek için ama malesef başaramamıştı. Çünkü üç işte çalışıyordu ve ancak yetiştiriyordu hem borçlara hemde kiraya ama iki işi kaldığı için asla işler istediği gibi gitmiyordu. O bir hafta boyunca vakti olduğunda iş bile bakmıştı ama bulamamıştı artık teslim olmuştu çünkü ev sahibi artık onu evden çıkartmakta kararlıydı. Eve doğru gidiyordu evin önünde geldiğinde valizi kapının önündeydi biliyordu böyle olacağını kafasını eğerek kapının önüne doğru yöneldi. Ev sahibi onu bekliyordu ''Sonunda geldin Taehyung en kısa zamanda bana olan borcunu öde ve şimdi evimden defol git''

Tae çaresiz bir şekilde valizini alıp kafasını tamam şeklinde sallamıştı artık bir evi de yoktu borçları ona yetmezmiş gibi bir borcu daha olmuştu. Yakınlarda olan bir parka doğru gitmeye başlamıştı şuan ne yapacağını düşünüyordu hiç arkadaşı da yoktu bir kaç gün kalacağı bir banka oturup düşüncelerinde boğulmaya başlamıştı.

...

Ev sahibi Tae'nin kaldığı evin kapısını kilitleyip kiralık yazısını asarken arkasından gelen ses onu korkutmuştu.

''Pardon bakar mısınız?'' dediğinde ev sahibi hemen arkasını dönüp ''Ah korkuttunuz benu buyurun kime bakmıştınız'' demişti uzun boylu çok şık giyinmiş biriydi. ''Ben Taehyung diye birini arıyorum ve burada kalıyormuş nerede olduğunu biliyor musunuz?'' dediğinde ev sahibi tekrardan sinirlenmişti bu şık giyinmiş zengin görünümlü çocuk neden onu arasın ki '' Size de mi borcu var ondan mı arıyorsunuz bana çok borcu var ve benim evimde kalıyordu bugün onu evimden çıkarttım'' dediğinde uzun boylu çocuk şaşırmıştı ''Size ne kadar borcu var ben ödeyeceğim'' deyince ev sahibinin gözleri parlamıştı adeta az önceki sinirli adamdan eser yoktu birden sakin konuşmaya başlamıştı bu adam gerçekten para göz birisiydi. ''2 aylık bir kira borcu var bana'' uzun boylu çocuk cebinden çıkardığı paraların yarısını ona vermişti o iki aylık kiranın fazlasını vermişti ev sahibinin gözlerinde para sembolleri dönüyordu resme. Uzun boylu çocuk tekrardan ''Acaba onun nereye gittiğini biliyor musunuz'' diye soru sorduğunda ev sahibi aklına tek gelen yer vardı '' Yakınlarda bir park var genelde hep evsizler orada kalır belki oraya gitmiştir'' dediğinde uzun boylu çocuk kafasını sallayıp teşekkür ederek oradan uzaklaşmıştı.