YOLA DEVAM (TAMAMLANDI)

2. Bölüm

Bonn spor akademsi-maç günü

Henüz sabahın ilk saatleriydi hava sisli ve geceden beri yağan yağmur hala dinmemişti. Bugün Yağmur için büyük gündü. Aylardır beklediği maç günü gelip çatmıştı. Her zaman ki gibi erkenden kalkıp kısa bir yürüyüşün ardından kahvaltı için eve dönmüştü.

"Günaydın babacığım gelirken fırından taze poğaça aldım senin için."

"Günaydın şampiyon nasılsın bakalım? bugün büyük gün."

" Evet. Heyecandan uyuyamadım. Bugün sen de beni izlemeye geleceksin değil mi?" "

"Tabi ki, hiç kaçırır mıyım"

" bilmez miyim"

"yani sen bilirsin ama gelmek zorundasın bence."

" Öyle mi tamam."

Babamla aramızda her zaman bir baba kızdan ziyade derler ya arkadaş gibi olmuşuzdur. Bu yüzden onunla pek sorun yaşamıyorum. O her türlü benim yanımda bunu hissedebiliyorum. Özellikle de annemin ölümünden sonra benimle daha çok ilgilenmiş. Annemi hiç göremedim ben doğduktan birkaç saat sonra ölmüş. O öldükten sonra da babam Türkiye' de çok kalamamış, anıları hep canlı kalacağından korkmuş sanırım. Ama bu yüzden ona hiç kızmıyorum. Aksine onu destekliyorum o benim için hayattaki en kıymetli insan biz onunla çok maceralar yaşadık, beraber üzüldüğümüzde oldu, kahkahalarla güldüğümüzde. Evet o böyle yaptığı için belki ben kendimi bir yere ait hissedemedim ama önemli olan onun ne pahasına olursa olsun hep yanımda olması ve benden sevgisini hiçbir zaman eksik etmemesi benim için her şeyden daha değerli. Aksine ben bu sayede birçok şey öğrendim, yeni diller öğrendim , farklı insanlar tanıdım, sürekli farklı şeyler denedim. Aslında bu benim hayatımda büyük bir şans iyi ki senin sayende bütün bunları yaşamışım canım babam benim.

"Baba ben çıkıyorum önce halamlara uğrayıp oradan okula geçeceğim. Okulda buluşuruz."

"Tamamdır şampiyon kızım benim. Seni en önden izliyor olacağım ona göre güzel bir maç çıkar."

" Sen hiç merak etme ben kimin kızıyım."

İlk önce halamlara uğrayacaktım bu aralar antrenmanlar yüzünden onu çok fazla ziyaret edememiştim. Eğer biraz daha yanına uğramazsam beni her an yeğenlikten reddedebilirdi. Bunun olmasını hiç istemem çünkü hayatımdaki en değerli insanlardan birisi de o.

Halamlarla aramızda iki sokak vardı. Halam eşini bir trafik kazasında kaybetmişti o da Nehirle birlikte burada yaşıyordu. Babamla biz daha sonra buraya taşınmıştık. Eniştem hayattayken bazen onları ziyarete geliyorduk ama onu kaybedince babam halama destek olmak için buraya taşınmamıza karar vermişti. Bizde bu yüzden buraya taşındık. üzerinden tam beş yıl geçti zaman o kadar hızlı geçiyor ki anlatamam nereden nereye. Nehirle ikimiz yakındık ama bu kadar değil sanırım onunla ortak noktamız onun babası benimde annemin olmamasıyla daha da arttı ve bu sayede birbirimizle daha samimi olduk.

On beş dakika sonra halamın evine gelmiştim içeriden mis gibi börek kokusu geliyordu halam yine meşhur böreklerinden yapmıştı anlaşılan. Çocukluğumdan beridir bu börekleri yemek için Nehirle hep mücadele verirdim. Halam da bunu bildiği için her seferinde bana önceden bir tabak saklardı.