YOLA DEVAM (TAMAMLANDI)

9. Bölüm

Yeni bir başlangıc

Mayıs - 1995

İstanbul

Sıcak kalpler lokantasını keşfetmemin üzerinden tam bir ay geçmişti bir ay boyunca hafta da iki kez onca yolu onu görmek için gidip geliyordum. Her seferinde de onunla konuşabilmek için şimdiye kadar hiç yemediğim içmediğim yiyecek ve içecekleri tatmaya başlamıştım. Bu yüzden ailemin gönderdiği paranın bitmesine de az kalmıştı eğer bir iş bulamazsam ev sahibi beni evden atabilirdi.

Bir gün yine şansımı denemek üzere antrenmanım olmasına rağmen sıcak kalplere doğru yola koyuldum. Lokantaya yaklaştığımda içimi yine garip bir heyecan sarmıştı. İçeri adımımı attığımda karşımda yine o vardı her zamanki gibi bir masaya geçip oturdum ama o bu tarafa bir kez bile bakmıyordu. Bir şekilde dikkatini çekmem gerekiyordu bir anda ayağa kalktım ama heyecanlanmıştım bugün burası oldukça kalabalıktı cesaretimi toplayıp bir anda

" Elif! Benimle Trabzon'a gelir misin?"

Diye bir anda bağırdım sözcükler istemsizce bir anda ağızımdan dökülüvermişti. Herkes bir ağızdan evet diye bağırmaya başladı ama Elif arkasını dönmüş yüzüme bile bakmıyordu. Sonra tekrardan aldığım gazla konuşmaya devam ettim.

" Her hafta buraya onca yolu seni görmek için geliyorum sen beni görmezden gelsen bile ben seni bir ömür görmek için haftada iki kez değil her an seni görmek için buraya gelirim." Dedim.

Ama o hala söylediklerime tepkisiz kalmaya devam etti. Kalabalık birden gaza gelip evet de demeye devam ediyordu. Sonunda Elif ısrarlara dayanamayıp lokantadan bir anda çıktı. Onun çıkmasıyla dayanamayıp bende arkasından koştum.

" Elif durur musun? Seni üzmek istemedim."

" Sen kimsin ya her gün gelip beni görecek mis bunu düşünürken bana sordun mu acaba?"

" Bir daha buraya gelmeni istemiyorum ilk günden anlamıştım zaten senin derdini. Kalbini kırmayım dedikçe sen daha çok üsteledin ama yeter artık."

"Anladım zaten bende istenmediğim yerde durmam. Kendine iyi bak Allaha emanet ol bir daha buraya gelip seni rahatsız etmem."

En sonunda pes ettim ve arkamı dönüp oradan uzaklaştım. Demek ki her şey buraya kadarmış kendi kafamda bir hayal kurup peşinden koşmuşum.

O günden sonra çok nadir sıcak kalplere gitmiştim o da Elif' in gelmediği günlerdey di. O süre içerisinde basketbolu boşladığım için koç bana ceza vermişti birkaç hafta sonu üst üste fazladan antrenman yapmak zorunda kalmıştım malum büyük maça az bir zaman kalmıştı bu maçın sonucunda milli takımda bende bu yıl yerimi alabilecektim. Her şey bu maça bağlıydı. Ama aklımda hâlâ o vardı.

Bazen sıcak kalplerin önünden geçip onu izliyordum. Ama birgün Ali usta beni görüp yanına çağırdı. Benimle konuşmak istediğini söyledi. Elif'in bir süreliğine memleketine gideceğini ve birkaç hafta sonrada buradan ayrılacağını söyledi. O da benim gibi son sınıf öğrencisiydi ve dönemde bitmek üzereydi. Bunu duyunca içimde bir burukluk oluşmuştu galiba artık bu onu son görüşüm olacaktı bu bir kaç hafta zaten antrenmanlarla geçeceği için yoğun olacaktı ve artık buraya gelmem zorlaşacaktı.

Ali usta dan izin isteyip oradan uzaklaştım. Tam derin düşüncelere dalmış giderken bir anda tekrardan Ali usta nın yanına gittim.

" Ali usta çabuk söyle o ne zaman ve hangi otobüsle gidecek."

" Sakin ol evladım bir soluklan."

" Olmaz Ali usta çabuk söyle. Ona son kez bir şey soracağım."