YOLA DEVAM (TAMAMLANDI)

25. Bölüm

Plaktan müzik sesleri yükselirken bir anda içeriye doktor geldi.

"Ooo Ali amca bakıyorum da keyifler yerinde."

"Gel doktor bak çocuklar bana ne getirmişler."

" Uzun zamandır Ali amcayı böyle mutlu görmemiştim. Aferin çocuklar iyi iş başardınız."

" Bu neki o bir ayaklansın daha ben onu basketbol maçıma götüreceğim. Değil mi Ali usta."

" Tabi tabi en önden izleyeceğim."

" Neyse ben kontrollerini yapmak için gelmiştim. Ben artık çıkayımda sizde rahat rahat keyfinize bakın."

" Teşekkürler doktor bey. Kolay gelsin."

"Ben teşekkür ederim."

Doktor çıktıktan sonra Ali ustayla hep birlikte uzun uzun sohbetler ettik. Bu ziyaretler bir süre devam ettikten sonra doktordan izin isteyip onu hastanenin bahçesine çıkardık. Doktordan öğrendiğim kadarıyla durumunda iyileşme vardı. Bir süre onunla bahçede vakit geçirmeye başlamıştık. Hastanenin bahcesinde az ileri de ağaçların altında bir bank vardı. Oraya gidip biraz oturduk.

" Sana büyük bir teşekkür borçluyum Yağmur kızım. Beni biraz olsun hastane odasından kurtardın."

"Asıl benim sana teşekkür etmem gerek benim burada olmamda senin de payın var. Sen o lokantayı açmasaydın belki de annemle babam tanışamayacaklardı. Hem sen biraz daha toparlan seni hastaneden tamamen çıkarmak istiyorum."

Gitme vaktimiz geldiğinde Ali ustayı odasına çıkarıp vedalaştıktan sonra antrenman için okula geçtim. Gittiğimde Ferhat hoca antrenmana başlamıştı çoktan.

" Gel Yağmur hemen geç başla sende maça az bir zamanımız kaldı. İki hafta sonra olacak."

"Hemen başlıyorum hocam. Ama iki gün sonra sizi çok sevdiğim birinin yanına götürmek istiyorum. Bütün takım arkadaşlarımla beraber."

" Kimmiş bu bakalım."

"Gidince görürsünüz."

Ferhat hocayla konuşmayı bitirdikten sonra hemen topu elime alıp bende basket atmaya başladım. Antrenman sonunda çıkarken arkadaşlara iki gün sonra onları beklediğini söyleyip oradan ayrıldım. Haftada sadece dört gün antrenman yapıyorduk. Pazartesiden perşembeye kadar. Bügün de Perşembe olduğu için onları şimdiden haberdar etmiştim.

Bu ziyaretten sonra artık babamla bu konuyu konuşmaya başlamalıydım. Ali usta artık biraz daha kendine gelmişti ve o da babamı görebilmeyi çok istiyordu. Ama bunun babamı ikna edip Türkiye'ye gelmesini sağlayacağından emin değildim. Bunca yıldan sonra gelmesi biraz zor olacaktı.

İki gün sonra anlaştığımız gibi takım arkadaşlarımı ve Ferhat hocayı toplayıp Ali ustayı görmek üzere hastaneye gittik. Vardığımızda arkadaşlarıma beni hastanenin bahçesinde beklemelerini söyledim. Daha sonra doktordan öncesinde izin aldığım için Ali ustanın odasına çıkıp onu tekerlekli sandalyeye yerleştirdikten sonra bahçeye indik.

Diğerleri ileri de oturmuş sabırsızlıkla bizi bekliyorlardı.

"İşte geldik. Bak Ali usta bunlar benim takım arkadaşlarım ve hocam."

" Arkadaşlar bu da Ali usta. Herkes ona bu isimle hitap ediyor o yüzden sizde ona Ali usta diyebilirsiniz."

" Boş geldiniz çocuklar beni çok mutlu ettiniz."

" Merhaba efendim nasılsınız.?"

" Sizleri gördüm daha iyi oldum."

Tek tek takım arkadaşlarımı tanıstırdıktan sonra bahçeye çimlerin üzerine oturup hep birlikte sonhbet edip önceden yanımda getirdiğim ikramlardan yedik. Bugünüde bu şekilde tamamlamış olduk. Ali ustayı tekrardan yerine bıraktıktan sonra dönüp arkadaşlarıma teşekkür ettim.