RUH HASTASI (Tamamlandı)

5. BÖLÜM( KIYAMET)

⭐ Yepyeni bir bölümle karşınızdayım.

⭐ Keyifli okumalar.

"Ben sana dememiş miydim benden izinsiz tek bir adım bile atamazsın. Sen bu evde benden izin almadan yemek yemeyi bırak nefes bile alamazsın. Benden izinsiz iş yapmanın bedelini sana çok ağır ödeteceğim."

Sen kimsin bana nasıl karışıyorsun diyememek beni o kadar üzüyordu ki.
İçimde sessiz çığlıklar koparken bir türlü dilime dökülemiyordu cümlelerim.

Sustukça birikiyor içimde kelimeler, çığlık çığlığa söyleyemediklerim.

********

Susmak bir yana dursun Bir de bu adamın karşısına tir tir titriyordum. Onun karşısında bu kadar aciz durumda olmak beni çok üzüyordu.

Evet bu adamlar delice korkuyordum ama bu kadar belli etmemeliydim. Karşımda Durmuş benden cevap bekliyordu ama ben yine susuyordum.

Ne söyleyebilirim ki. Ne söylersem söyleyeyim onu sakinleştiremezdim. Onun mamacık benden bir açıklama duymak değil sadece beni daha fazla korkutmaktı.

Onun her bağrışında benim ilk kelimesimn de korkmam ona büyük bir zevk veriyordu.

ben açıklama yapmadıkça daha fazla sinirleniyordu ve sinirlerine hakim olamadan kolumdan sertçe tutarak beni masadan kaldırdı.

Sülükler resimli merdivenlerden çıkarak odaya geldik. Beni yatağın üzerine savurdu.

O da yatağa doğru geldiğinde korkarak yataktan geri geri gitmeye başladım. Ben gittikçe o da üzerime doğru geliyordu.

Sakince yatağa yaklaştı daha fazla geriye gitmeme izin vermeden ayağımdan çekerek yatağa uzanma mı sağladı. Ardından o da üzerime uzandı.

göz göze gelmemizi sağlamak için sertçe çenemden tutarak bakışlarımızın kesişmesine sağladı. Göz göze geldiğimiz an boğazımı sıkırak konuşmaya başladı.

"Benden habersiz hiçbir şey yapmaman gerektiğini dün gece sana uygulamalı olarak gösterdiğimi sanıyordum. Dün gece olanlardan ders çıkarman gerekirken sen neden böyle davranıyorsun. sana olan nefretimi bilirken sana zarar vermem için bana neden sebep veriyorsun. Dün gece yeteri kadar inandırıcı olmamışım ki bugün sen beni bu yatakta yalnız bırakarak aşağıya indin. "

Boğazıma o kadar sert sıkıyordu ki nefes almam gittikçe zorlaşıyordu. suluğun kesilmeye başlamıştır artık onun söylediği hiçbir kelimeyi duymuyordum.

Tam bilincim kapanmak üzereyken boğazını sıkmaya bıraktı. Oba zaman bırakır bırakmaz nefes almakta zorlanarak öksürmeye başladım.

Bir süre öksürmemin ardından yeni yeni kendime gelmeye başlamıştım. Derin derin nefes alarak bakışlarımı ona doğrulttum.

Daha biraz önce beni boğan kendisi değilmiş gibi rahatça bana bakıyordu. Benden ne kadar nefret ederse etsin içinde hiç mi insanlık yoktu.

Su andan itibaren kesinlikle emindim bu adamın psikolojik sorunları vardı. Bu adamın yaptığı hareketler hiç de normal değildi. Beni boğması çok normal bir hareket etmiş gibi öylece bana bakıyordu.

Bir süre benimle bakıştıktan sonra hiçbir şey demeden odanın kapısını çarparak çıktı gitti. Bu adamın dengesiz hareketleri beni yoruyordu.

Bu adam ruh hastasıydı. Bir anı bir anını tutmuyordu. Kontrol manyağı psikopatın tekiydi. Benim bütün kontrolümün elinde olmasını istiyordu. Ondan habersiz nefes bile almamı istemiyordu. Bu adamın benle ne derdi olduğunu hala anlamamıştım benle derdi değil amcamla derdi olmalıydı.

Çünkü o gün eve geldiğinde amcamın karşısına dikildi ve canı bağışlanması için kızını ona vermesini istedi amcam tam kuzenimin adını verecekken yengem araya girdi ve amcamdan önce cevap verdi kendi kızını ortaya atmak yerine yine her zaman yaptığı gibi beni ortaya atmıştı.

Tamamen amcamla ilgili olan olay yüzünden ben bu kurban edilmiştim. Bu olay neyin nesiydi hala anlayamıyordum. Bütün derdi amcam iken neden benimle evlenmek istemişti.

Kafam cevapsız sorularla doluyken ona tek bir soru bile soramıyordum. İçimden ona soracak soruları planlarken onun karşısına gittiğimde dilim tutuluyordu.

Hayatım boyunca konuşmam gereken yerde hep susmuştum susturulmuştum. hayatım boyunca hiç bir zaman özgürce konuşup özgürce cevap verememiştim. Her zaman konuşacağım yeri, konuşacağım zamanı, konuşacağım kişiyi hep başkaları belirlemişti.

Bir an için özgür olacağımı sanmıştım. Kanatlarımı açıp özgürce uçacaktım. Yine yanılmışım bu adamla evlenince özgürce uçmak bir yana dursun özgürlüğümü bekleyen bekleyen kanatlarım bile kırmıştı.

Bu kadar darbeden sonra tekrar kanatlanıp uçabilecek miydim hiç sanmıyordum benim kanatlarım bir daha tamir olmaksızın koparılıp atılmıştı.

Şiddete alışkın vücudum darbelerden etkilenmiyordu ama ruhum onun söylediği sözlerden, beni düşürdüğü durumdan daha çok etkileniyordum.

Onun hakaretlerinden sonra tek bir kelime bile edemiyor olmak beni çok fazla etkiliyordu. Daha ilk günden bu evlilikte çok fazla yıpranmıştım.

Daha dün gecenin ağrılarını vücudumda taşırken ruhumda bambaşka acıları taşıyordum.

Öyle bir sessizlik ki benimkisi; dışım sükut, içim kıyamet.

Oda içinde bunalmıştım odadan çıkacak cesareti kendinde bulamadığım için pencereye doğru yürüdüm. perdeyi açtığımda onu aşağıda birkaç adamla bir şey konuşurken gördüm.

Bir süre daha adamlarla konuştuktan sonra arabasına binerek evden ayrılmıştı. Onun bu evde olmadığını bilmek içimi çok rahatlatmıştı.

onun evde olmadığını bildiğim için hemen pencereyi kapattım odadan dışarı çıktım. Nereye gittiğimi bilmeden dümdüz yürüdüm.

Bu kocaman evde tek başına kalıyor olamazdı. Sahiden onun ailesi neredeydi. bu kocaman evi temizlemek için temizlikçiler olmalıydı.

Dünden beri kimseyle karşılaşmamıştım. Dün gece evdeki tüm hizmetlileri olduğu için evim boş olduğu aklıma geldi. Evde yalnız olduğumu bilmek beni ürkütsede bir yandan da rahatlatmıştı. En azından rahatça mutfağa gidebilecektim.

Susadığımı fark ederek evde tek bildiğim yer olan mutfağa doğru yürüdüm. Mutfağa girip suyumu içtikten sonra hemen odama dönecektim ki kapının zili çaldı.

Onun yeni gittiğini görmüştüm peki kapıyı çalan da kimdi.

**Bölüm Sonu**

⭐Bölüm sonu. Umarım severek okuduğunuz bir bölüm olmuştur.

⭐ Acaba kapıyı çalan kimdi. gelen kişinin kim olduğunu tahmin eden kişiye bir sonraki bölümü itiraf edeceğim.

⭐ Oy verip yorum yapmayı unutmayın. Desteğinizi bekliyorum.