RUH HASTASI (Tamamlandı)

20.BÖLÜM(6 AYIN ÖZETİ)

⭐ Yepyeni bir bölümle hemcicik geldim. Umarım bölümü keyifli okursunuz.

⭐ Bu bölüm Kenan yokken Elif'in yaşadığı 6 ayın bir özeti şeklinde düşünerek yazdım.

⭐ Fikirlerinizi bekliyorum. Oy verip yorum yapmayı unutmayın.

***YENİ BÖLÜM***

Ağzımdaki elinin müsaade ettiği kadar kafamı Evet anlamında sallamıştım. Ağzımdaki el yavaş yavaş çekilirken arkamda ki kişi karşıma geçmişti.

Kafamda binbir düşünceler geçiyordu ama karşımda gördüğüm kişiyi asla görmeyi beklemiyordu. Bağırmak bir kenara dursun karşındaki kişiyi gördüğüm andan beri kelimelerim ağzımda düğümlenmişti.

****

Gelmemeliydik bu kadar süredir gelmiyorsa şimdi de gelmemeliydi. İyisiyle kötüsüyle hayatıma bir düzen oturmuştum. Bunca ay sonra tekrardan gelip hayatımı alt üst edemezdi. Hakkı yoktu. İstediği zaman ortadan kaybolup istediği zamanda tekrar karşıma çıkamazdı.

Ona bakmak istemiyordum onu görmek onu duymak istemiyordum. Bıkmıştım artık. Ya vardı ya da yoktu. Böyle olmamalıydı. Her ikisini de aynı anda olamazdı.

Ona bakmak istemediğim için bakışlarımı ondan çekerek yere doğrulttum. Ben ona bakmazken o yine her zamanki arsızlığıyla beni süzüyordu.

İstemiyor bana bakmasını istemiyordum onun yüzüne defalarca düşük tehlikesi atlatmıştım. belki de onun yüzüne bebeğim benimle olmayabilirdi. Hayatımın katili olduğu gibi bebeğimde katil olabilirdi.

Hiçbir şey olmamış gibi pişkin pişkin karşıma çıkıyordu. Yeter artık neden susuyordu bu adam. Aramızda süregelen sessizliği birimiz bozmalıydım bozan da ben oldum.

"Ne oldu neden geldin. Git buradan yine kaç polisler her an gelebilir. Tek umursadığın içeri tıkılmamak biliyorum. Git her zaman yaptığın gibi git. Seni artık etrafımda istemiyorum. Hiçbir şeyde sorumlu değilsin. Bırak beni gidiyim. Biliyorsun Mardin'e gidemem ama burada bir iş bulup çalışıp kendi geçimimi sağlayabilirim. Seni hiçbir konuda zorlamayacağım istiyorsan bebeğin her an görebilirsin. Ama istemiyorsan ben bebeğime bakarım. Bir daha bizim yüzümüzü görmek zorunda kalmazsın."

Hiçbir şey demeden bit kaç dakika daha sustu.

"Sen kafayı yemiş olmalısın. Ne saçmalıyorsun. Ben seni bırakıp ne babanı mutlu ederim ne de bebeğim den vazgeçerim. Sana daha önce de söyledim benden başka gidebilecek yaşayabilecek bir hayatın yok senin. Ama artık istesen de istemesen de benim yanımdaydı benimle kalmak zorundasın. Biliyorum birkaç gündür polisler seni takip etmeyi bıraktı. Onun için seni görmeye gelmek istedim. Biliyorum ben bir şeyleri düzeltmeye çalıştıkça her şey daha çok karışıyordu. Daha fazla burada kalamam sadece şunu bilmeni istiyorum. Ne senden ne de bebeğimizden asla vazgeçmem. Sadece beni bekle. Aklımdaki soruları tahmin edebiliyorum ama bu sorunu halleder halletmez yanına geleceğim ve her ne merak ediyorsan her sorduğum soruya cevap vereceğim."

Hiçbir şey söylemedim. Sadece onun cümlesini bitirmesini bekliyordum. Cümlesi bitmesine rağmen benden cevap bekler gibi bana bakıyordu. Bende sadece kafamı sallamakla yetindim.