RUH HASTASI (Tamamlandı)

15.BÖLÜM(TUTSAK)

⭐ Yepyeni bir bölümünü yine karşınızdayım. Umarım bölümü keyifli okursunuz.

⭐ Aslında bugün bölüm yazacak modda değildim. Ama sesin güzel yorumlarınızı gördükçe zaten bir kısmı yazılmış olan bölümü tamamlayıp hemen bugün atmak istedim. Seni çok seviyorum. Siz yeter ki desteğinizi benden esirgemeyin. Sizin her oyunuz ve yorumunuz beni bölüm yazmaya itiyor. yine çok konuştum galiba hemen susuyorum ve sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum.

***YENİ BÖLÜM***

Onun söylediği her kelimede şaşkınlığım katlanarak artıyordu. Bebeği baştan beri planlamıştı. Pislik adam intikam için kendi kanından kendi canından olan bir bebeği bile kullanabiliyordu. Bu adam gerçekten çok tehlikeliydi.

Bir kez daha yıkılmıştım. Hasta olduğumda gittiğim hastane bile onunken en bu adamla asla başa çıkamadım. Etrafımdaki her şey onundu.

Ne zaman kurtulduğumu sanıyorsan da mutluluğum çok kısa sürüyordu çünkü tüm açtığım kapılar ona açılıyordu. Galiba ben bu adamdan asla kurtulamayacaktım.

Son zamanlarda yaşadıklarım gözlerimin önüne geldiğinde aslında her zaman anne olmayı istemiştim ama bu kadar çabuk ve böyle ,alim bir adamdan olacağını hiç düşünmemiştim.

Şaşırmamak gerekiyordu. Hayatımın hiçbir bölümünde benim istediğim olmamıştı. Ben her zaman bana çizdikleri oyunun baş kahramanıydım sadece. Hayatım sadece bir evin içindeki işlerden ibaretti bir zamanlar.

Ama ben bir evin içindeki bütün işleri yaparken daha mutluydum. En azından o zamanlar bu evden bu yaşayıştan kurtulma hayalleri kurabilirdum. Ama Kenan'la yaşamaya başladığım andan itibaren hayal kurmayı bile unutmuştum.

Hayallerimle birlikte içimdeki çocuğu da öldürmüştü. Evet artık ben çocuk değildim ben bir kadın ben bir anneydim. En acısı da ben bu duruma alışmıştım. İçimdeki bir taraf sen bu değilsin dese de bu duruma alışmış tarafım daha ağır basıyordu.

Belki de çoktan seçimimi yapmıştım bir tarafta buna dur diyen tarafımı elimin tersiyle itmiş ağır basan tarafımı onun üstüne sermiştim. Belki de benim kabullenişim bebeğimi öğrendiği an olmuştu.

Biliyordum bebeğimi doğurduktan sonra onu da yanında alıp gidemezdim. Bırakmazdı, benim peşimi bırakmayan adam istediği bebeğin peşini asla bırakmazdı.

Çok güçlü bir adamdı ben ondan ayrıldım yeni bir hayat kurmaya çalışsam bile her zaman önüme bir taş daha koyacaktı. Bir kez onun hayatıma dahil olduktan sonra Kurtuluşumun imkansız olduğunu biliyordum.

Belki de arkamdan beni destekleyen bir ailem olsaydı asla pes etmez tekrar tekrar kurtulmak için bir çare bulmaya çalışırdım. Ama artık pe etmiştim. Belki de babam hayattaydı belki de ölmüştü. Bu sadece benim aklımda kurduğum bir şeyde olabilirdim.

Artık bir olasılığa bağlanıp olmayacak hayaller kurmaktan sıkılmıştım. Biliyordum benim için artık hayalden de öte bir gerçek vardı o da bebeğimdi. Bebeğim bir arada olabilmek için her şeyi yapardım.

Eğer bebeğim ile birlikte olmak celadımla dost olmama gerektiriyorsa olurdum. Belki de beni sahiplenecek bir kişiye aramaktansa. Benim onu sahipleneceğim varlığı düşünmek daha mantıklı geliyordu.

Neyin doğru neyin yanlış olduğunu şu an algılamakta zorluk çeksem de benim için en iyi kararım bebeğimin içinde olduğu bir hayattı.

Belki de bebeğim için her şeyi bir kenara bırakmalıydım bu hayallerimde olsa gururum da olsa sonuç değişmezdi. artık önüme ve seçenekler çıkarsa çıksın ben tercihimi yapmıştım bebeğim için her şeye boyun eğmeye hazırdım celladıma bile.