RUH HASTASI (Tamamlandı)

8.BÖLÜM(BOĞULMAK)

⭐ Yepyeni bir bölümle karşınızdayım umarım severek okuduğunuz bir bölüm olur. İftarda önce size bölüm yetiştirmek istedim.

⭐ Sizi seviyorum ve desteğinizi bekliyorum 😍

~~~YENİ BÖLÜM~~~

Hiçbir zaman evlilik hayalleri kuran biri olmamıştım. Ama içimde beni bir gün bu çileden kurtaracak biri olduğunu düşünmüştüm. Ama düşündüğüm hiçbir şey olmamıştı.

Belki de bu masalın sonuna gelmiştim.

Sence neden tüm renkler birden siyаhа böründü, desene bir mаsаlın sonu dаhа göründü...

Araba çalışmış yolda ilerlerken ben sadece gözlerimi kapattım kendimi karanlığıma hapsettim. Düşüncelerimin ağırlığından kurtulmak istiyordum. Ama düşünmeden de edemiyordum.

Gözlerimi açarak dışarıdaki zifiri karanlığı izledim. Dışarı her zamankinden daha fazla karanlıktı. Gökyüzünde etrafı aydınlatacak tek bir yıldız bile yoktu. Belki de bu kapkara hava benim karanlık dünyamı temsili ediyordu.

Beni ben yapan siz miydiniz, hayır karanlık dünyamda birer kirli izdiniz.

Bilinmezlikten sıkılmıştım nereye gideceksek biran önce gitmeliydik. Gözlerim bir kez daha kapattım. Sanki uykuya dalınca tüm yaşadıklarım uyanınca bitecek gibi hissediyordum.

Öyle olmayacağını bilsem bile bir umut belki de gözlerimi bir daha bu dünyaya açmazdım.

Birkaç gündür bitmiş ruhsuz bir beden iken bile yaşama hayallerim hala vardı. Ama şu an ilerisini yaşaya bilecek miydim onu bile bilmiyordum.

Şimdi ruhsuz bir bedenin yanısıra elimdeki yaşam umudu ölmüş bir bedenden ibarettim.

Sen bir okyanustun ve ben yüzmeyi bilmiyordum. Bunu bile bile atladım ve çıkamadım. Boğuldum ve ben bittim. Ölümden başka hiçbir şeyi hissedemiyorum. Çünkü ben duygularımı okyanusunda bıraktım. Hayatta kalmış ölü gibiyim. Öylesine hissiz, öylesine yalnız.

Şu anki halimi ifade edecek kelime nefes alan bir ölü gibiydim. evet ölü gibiydim onlar beni öldürmek isteseler bile onu çoktan başarmışlardı. Bedenim hala ayakta olabilir ama ruhumu öldürmüşlerdi.

Basit masum hayallerim vardı. Bütün hayallerim masum olmayan adamın eline düştüm bitmişti. Artık hayal etmez olmuştum. Belki de her şeyden çok bu adam hayallerimin katiliydi.

o kadar karanlık bir adam de ki hayatını girdiğim andan itibaren de beni karanlığında yavaş yavaş yok etmeye başlamıştı. son olanlardan sonra ben de mücadele etmeyi bıraktığım için o karanlığın içinde çoktan yok olmuştum.

Karanlıktı kötüydü ama ona bunun gibi bir sürü da patlaya bilirdim ama en kötüsüde acımasız bir adamdı. Bir kez olsa bile bana açmamıştı. Benim ağlamalarıma çabalamalarıma kayıtsız kalmıştı.

En önemlisi de acımak bir kenarda dursun o benim kötü halimden zevk alacak kadar ruh hastası pisliğin tekiydi.

Her zaman böyle olmuştu onun yüzüne söyleyemedim şeyleri içimde kendi kendime söylüyordum. Yine içimden ona küfürler saydırarak uykunun beni ele geçirmesine izin vermiştim.