RUH HASTASI (Tamamlandı)

23.BÖLÜM(HASTALIKLI DÜŞÜNCELER)

⭐ Yepyeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım bölümü severek okursunuz.

⭐ Uzun bir aradan sonra sizlerleyim kusura bakmayın size de beklettim. sınıfa da tutmak istemiyorum sizi bölümden baş başa bırakmak istiyorum.

⭐ Oy verip yorum yapmayı unutmayın. Yazma isteyen bitmiş durumda sizin oy ve yorumlarınız beni tekrar kendime getireceğini umuyorum.

***YENİ BÖLÜM***

Ne kadar zaman geçerse geçsin gitmişim omzunda taşımak zorunda olduğu bir yükten ibaretti benim için. Hamilelik dönemi oldukça yalnız geçirmem yetmiyormuş gibi bir de üstüne bu stres etkilenince bebeğim olumsuzluk etkileniyordu.

Kendimden geçmiştim artık bebeğim bu olanlardan çok fazla etkileniyordu.  Ne zaman bebeğim için stressiz bir ortam oluşturmaya çalışsam her zaman karşıma bir sürü olaylar çıkıyordu.

Her şey her zaman olduğu gibi benim planlarımın dışında gerçekleşiyordu. Hayatım boyunca hep öyle olmuştu. Bundan sonra da bir şeyin değişeceğini sanmıyordum.

Hayat benim yüzüme gülmüyordu.

*******

KENAN'DAN;

Planlarım tıkır tıkır işliyordu. Hayatım boyunca isteyip de başaramadığım hiçbir şey yoktu. Ve yine istemiştim ve başarmıştır.

Ne kadar da şu an bulunduğum ortamdan memnun olmasam da istediğim şeylere ulaşmak için burası bir araçtı. Unutmamalıydım başarıya giden yol da her şey mübahtır.

Kendimi bildim bileli düşünce tarzım bu sözle şekilleniyordu. Düşmanlarım şu an bulunduğum durumdan zevk almaya baksın. Buradan çıkar çıkmaz gerçek Kenan'ı herkes görecek.

Ben düştüm diye sevinenler. Zamanı gelecek karşımda yalvararak diz çökseler bile hiçbir şey fayda etmeyecek. Benim kötü günümde yanımda olmayanların ben de iyi günlerinde yanlarında olmayacaktım.

Yeri geldiğinde korkutan yeri geldiğinde de saygıdan birçok insan yanımdayken bu halimde yapayalnızdım. Buraya yatırıları birkaç gün olmasına rağmen kimse beni arayıp sormamıştı.

Burada telefon olmasa da en azından ziyaretime gelebilirlerdi. Buradan çıkar çıkmaz eski halime döndüğüm zaman asıl o zaman benden korkmalılardı.

Bir de polisler ile işbirliği yapan adamlarımın içindeki casus her kimse buradan çıkar çıkmaz onun hesabını da kesecektim. Bana ihanet etmenin bedellerini çok ağrıyor ödeyecekti. Sadece onun değil tüm sülalesinin hesabını kesecektim.

Beni yıktığı için sevinenler buradan çıkar çıkmaz günlerini görecekti. Her şeyin bir zamanı vardı. Ve zamanı geldiğinde herkese hakettiği bedeli en ağır şekilde ödetecektim.

En yakın adamım olan Tayfun'dan başka kimse beni sormamıştı. Tayfun'da yanıma gelmesini istemiyordum. O evde kalıp Elif ve oğluma bakmalıydı.

Oğlum demek bile içimde uzun yıllardır hissedemediğim duygulara hissetmeme sebep oluyordu. Benim kanımda benim canımdı. İlk başta ne kadarda istemesem de son günlerde onun sevgisi içine oturmuştur.

Önceden bilmezdim bi kelimenin bu kadar dile ağır gelebiliceğini, ta ki onun annesinin karnında büyüdüğünü hissedene kadar.

Belki de kötülüklerle dolu bu hayatımda bana verilmiş tek doğruydu oğlum. Çok kötü bir adam olmama rağmen küçüklüğümde kimsesizlikle döktüğüm yaşların mükafatıydı.

Sonunda böyle bir ödülle ödüllendirileceğimi bilseydim daha önce yaşadığım zorlukları tekrardan yaşamaya razıyıdım. Belki de böyle bir ödüle hak etmiyordum.

Birçok insana zararım dokunmuştu ama herkes hak etmişti. Tüm yaptıklarımı hak etmeyen tek kişi elif'ti. Ama bunu çok iyi bilmeme rağmen asla dile getiremiyordum.

O ne kadar suçsuz olursa olsun artık benim de ve sonsuza kadar benim kalacaktı. Bu vakitten sonra ne ondan ne de oğlumdan asla vazgeçmezdim. Ve tüm saçmalıklar yeterdi artık. Gerçekten benim olsalarda resmiyette benim değildi. Tayfun'la bir an önce konuşup şu nikah işlemlerini halletmeliydim.

Buradan çıkar çıkmaz artık Elif'i tamamen benim olmalıydı. Hastalıklı bir beyne sahip olduğumu biliyordum. Ama ne olursa olsun Elif'ten asla vazgeçmezdim. Onun da benden başka gidecek hiç bir yeri yoktu. Gidecek bir yeri bile olsa asla onu bırakmazdım. Benimdi o her şeyi ile benimdi.

Bu duygular ona olan aşkımdan mı sevgimden mi yoksa hastalıklı tutkum dan mı kaynaklanıyordu bilmiyordum ama ondan asla vazgeçezdim vazgeçemezdim. Benim için kabul etmesi zor olan bir gerçek olsa bile ben ona muhtaçtım.

Ondan gelecek olan az bir merhamete bile muhtaçtım. Beni sevmesine bana sahip çıkmasını onunla bir aile gibi hissetmeye muhtaçtım. Her zaman aile ortamına aç bir şekilde büyümüş bir bünyem vardı.

Her zaman bir ailem olsun isterdim. İstemekle olmuyor du biraz da çaba göstermem gerekiyordu. Bir an önce buradan çıkıp her şeyi yola koymalıydım. ona nasıl bir aile olabileceğimizi inandırmam gerekiyordu. Zor olsa da başlayacaktım. Ben aile olabileceğim inanmış ken o da inanmalıydı.

İlk iş olarak onun kendi soy ismimi almasını sağlamalıydım. Euhen ve bedenen benim olan bir şey resmiyette de benim olduktan sonra kimse onu benim elimden alamazdı.

En son gittiğimde onun da benim olduğunu kabullendiğini görmüştüm. O da beni bekliyordu biliyordum. Yeni bir aile için yeni bir ev inşa etmeye karar vermiştim. Evin inşaatını çoktan başlatmıştım. her şey yoluna koyduktan sonra buradan çıkınca yeni evimizde yeni kurduğumuz ailemizle mutlu bir şekilde yaşayacaktık.

Oğlumun doğumundan önce buradan çıkıp işlerimi halledip yeni evde yeni bir ailede doğmasını istiyordum. Oğlumun doğumuna çok az kaldığını göz önünde tutarak bir an önce işleri halletmem gerekiyordu.

Evin bu kadar kısa sürede bitmeyeceğini bana söylemiş olmalarına rağmen daha fazla para ve daha fazla güç sayesinde evi istediğim günde tamamlamalarını sağlayacaklardı.

Ve telefon görüşmelerini tamamladıktan sonra. Her şeyi yoluna koymuştum ve sadece üstüme düşen şey doğru zamanı beklemekti.

***BÖLÜM SONU***

⭐ Umarım bölümü severek okumuşsunuzdur. Bölüm hakkında fikirlerinizi bekliyorum.

⭐ Finale çok az zaman kaldığını belirtmek isterim. Yeni bir kitaba başlamayı düşünüyorum. Bu konuda fikirlerinizi bekliyorum.

⭐ Oy verip yorum yapmayı unutmayın.

⭐ Hatam varsa affola Sizi seviyorum ♥️