RUH HASTASI (Tamamlandı)

6.BÖLÜM(EVE DÖNÜŞ)

⭐ Yep yeni bir bölümle karşınızdayım. Umarım keyifli okuduğumuz bir bölümün olur.

⭐ İstediğiniz gibi size up uzun bir bölüm yazdım. Umarım beğenirsiniz.

⭐ Sizi seviyorum ve desteğinizi bekliyorum.😍

Onun yeni gittiğini görmüştüm peki kapıyı çalan da kimdi. Buraya gelirken evin ormanın içinde olduğunu görmüştüm. Evin ormanın içinde olması yeteri kadar korkunçtu.

Hem o gelmiş bile olsa kendi evine girerken kapıyı çalmazdı. eve geldiğim ilk andan itibaren evin içinde tek bir çalışan bile görmemiştim. Peki bu gelende kimdi.

Fena bir şekilde ürkmüştüm. Belki de kapıyı açmalıyım. Evet evet en iyi fikir buydu hiç aşağı inmemiş gibi yukarı odaya çıkıp yatağa uzanmaktı.

Kendi düşüncelerimi kendi kendimi güldürmüdü. Evin bahçesine girer girmez bir sürü koruma vardı. Ben o gittikten sonra koruma sayısı 2 katına çıkmıştı. korkmam çok saçmaydı o kadar korumanın arasında bana kim ne yapabilirdi ki. Hem beni bu adamın kadar kimse yaralayamazdı.

Kendi kendimle konuşurken ayaklarım çoktan beni kapının önüne getirmişti. Elim kapının kulpuna gitsede bir türlü cesaret edip kapıyı açamamıştım. Kapıyı açıp açmamak konusunda kendimde savaş verirken kapının zili tekrar çaldı.

Burada öylece beklemenin bir faydası olmayacağını biliyordum. Bir an önce karar vermeliydim ya kapıyı açmalıyım ya da odaya gitmemeliydim. Kısa süre kendi içimde bir ikilem yaşadıktan sonra. Tüm cesaretimi toplayarak kapıyı açtım.

Karşımda onu görmüştü. O yeni gitmemişmiydi. Neden gitmiş neden gelmişti ben bu adamı anlayamıyordum. Hem bunun anahtarı yokmuydu da kapıyı çalarak gelmişti.

Yine kafamda deli sorular vardı. Hep kendi içimde kendi kendime soruyordum sorularımı. Ona sormaya cesaretim yoktu.

Bana bir süre öylece bakmıştı. an o kadar sinirli bakıyordu ki bir an bakışların altında titrediğini hissettim. Yine ne yapmıştım da ben bu adama bu kadar sinirlendirmiştim.

Hem benim bir şey yapmama gerek yoktu ki. Ben bir şey yapmadan da bu adam bana sinirleniyordu. Benim hiçbir suçun olmadığını bilmesine rağmen benden fazlaca nefret ediyordu.

Gözlerini o kadar çok intikam hırsı bürümüştü ki masum olan beni bile gözleri görmüyordu. İçi intikam hırsı ile dolup taşmış ken ne gözleri benim masumluğu mu görüyor nede duyuyordu.

hiçbir şey söylemeden bana son kez bütün nefretini kusmak isterdim gibi bir bakış atarak merdivenlerden yukarı çıkmaya başladı.

Dengesiz işte dengesiz. Bir anı bir anımı tutmuyordu. Psikopat ruh hastasından başka bir şey değildi.

Onun bu dengesiz hareketleri benim dengemi bozuyordu. Küçüklüğümden beri dengesiz olan hayatımı daha fazla dengesizleştiriyordu.

Daha fazla burada beklemenin bir anlamı yoktu. Ben de onun arkasından odaya doğru yürüdüm. Odaya girdiğimde. Onu viskisini yudumlarken gördüm.

Ben yavaşça yatağa yaklaştım. Yatağın çarşafını kaldırarak yatağa uzandım. Onun olduğu tarafa sırtımı döndüm. Onun beni izlediğini biliyordum. Onun bakışlarını üzerimde hissetmek bana rahatsızlık veriyordu.