Til Death Do Us Part

Chapter 11

‘T-tara na best friend’ Sabi ko. Kahit kailan, kahit sa anong sitwasyon kelangan ko pa rin maging natural.

‘Hindi niyo man lang ako tinext ha’ Sabay akbay pa niya sa akin. Tapos hinila na ako pababa.

Ewan ko nga. Parang gusto kong kunin yung kamay niya. Galit ako sa sarili ko. Why I’m acting this way? Bakit parang okay lang sa akin na ganito? Na pagbigyan lang siya. Galit ako sa sarili ko dahil hindi ko man lang maamin sa kanya ang nararamdaman ko.

‘Eh.. kasi meron ka namang lakad eh’ Sabi ko sa kanya at hindi tumingin sa mga mata niya.

Half of me telling me that go this is your time, but half of it also telling me to stop and just move on.

‘Speaking of that lakad. Meron akong ikwekwento mamaya’ Ngumiti naman siya at napa oo na lang ako.

Ano man lang ba ako? Isang dakilang best friend na nilalapitan kapag merong kailangan.

**9pm**

Umuwi na sila kanina lang. Kami naman ni Isaiah andito sa garden. Nakahiga sa damuhan at nakatingin sa langit.

‘A-ano na yung ikwenkwento mo’ Urghh! Ba’t ba kasi na uutal ako?

‘About Samuelle’ At na walan ako ng gana makinig sa kwento niya. Samuelle. Samuelle. Samuelle.

‘What about her?’ Still acting natural here. Kahit sarili ko sinisinungalingan ko na para makasama lang siya.

‘Ang saya niyang kasama, matagal naman kaming nag te-text pero kanina lang nagkayayaan na mag mall. Imagine, akala ko kung sino siyang sosyal! Hahaha. Grabe best friend! Ang bait bait pa niya. Ang bitin nga eh. Sana nga maulit’

Blah blah blah… Errr. Ba’t nga ba ako nagseselos? Wala naman akong karapatan. Pero yun nga lang. Meron akong nararamdaman.

‘Oh tapos?’ I asked. Kahit pasok sa kaliwa labas sa kanan naman yung sinasabi niya.

‘Para kasing nanibago ako dahil iba naman yung kasama ko’

‘So you mean, gusto mo this time ibang tao naman ang makakasama mo? For a changed?’ I asked. Na curious naman kasi ako..

Sana wag . Wag. No. no. Na ka cross finger na ako dito dahil eversince ayaw kong walang kasama palagi. Siguro nasanay na ako na nandiyan siya palagi sa tabi ko.

‘Yeah, ganun na nga’ And it hits me.

‘Ang ganda talaga ng stars’ Change topic ko.

‘Oo nga eh, sarap pagmasdan’ Napatingin naman ako sa kanya pero sakto naman na lumingon kaagad siya sa taas.

Tiningnan ba niya ako? Tss. Ay nako. Assumera much.

‘Kung ikaw magiging hero sino ka?’ Hehe. Gusto ko kasi siyang palaging kausap eh.

‘Si Ash naman si Superman, si Austin naman si Batman. Pwede ako na lang si…’ then again he whispers something na hindi ko naman rinig.

‘Sino?’ Paguulit ko.

‘Sabi ko si Flash’

‘Tara na nga! Gabi na oh. Pasok ka na. Magsisimba pa tayo bukas’ He added. Ng pout na lang ako. Kasi naman eh!

‘Wag na. Dito na lang tayo! 1 hour na lang! Bawi mo na lang to dahil sa pagsisinungaling mo!’  Pagpipilit ko pa rin sa kanya.

‘Aaahhh! Ibaba mo ako! Isaiah naman eh!!’ Binuhat niya kasi ako at ang saya saya pa niya pero kung merong mas masaya ako yun.

Hehehe. Hindi na ako galit sa kanya. Strolling lang naman yun diba? Wala naman akong karapatan masaktan kasi hindi niya naman alam yung feelings ko towards him.

Hinahampas hampas ko na siya pero ang kisig niya. Ayjokeelungs! Hahaha.

Susmaryosep. Ang bilis ng tibok ng puso ko parang si road runner lang-.- Ganito na ba talaga ako ka in love sa best friend ko?

‘Oh ayan na mahal na Prinsesa. Matulog ka na. Goodnight!’ Sabay sira niya ng pinto.

Bubuksan ko  na sana..

‘Don’t you ever dare try to open the door miss’ Ngumisi na lang ako at humiga na sa kama na nakadapa sabay ‘AAAAHHHHH’

Pakshet. Pakingshet. Pakingtape. Eto yung sinasabi ko eh. Eto yung ayaw ko. Na mahulog ako ng lubusan sa kanya-.-

Paano kaya kung hindi rin niya ako mahal? Paano kaya kung….. Haaay.

Why love why?<///3

Tumayo ako at lumapit malapit saw indo ng room ko umupo ako sa window dahil meron iong malaking space para tumambay.

Tumingin ako sa langit.

‘Thank you----‘ Magpapasalamat pa sana ako ky God eh. Kahit hanggang diyan lang atleast kasama ko pa rin siya, hindi pa rin siya umaalis sa tabi ko at alam ko na merong chance.

‘Hoy! Ba’t andiyan ka pa rin!?’ Napayuko ako sa ilalim.

Ngew! Si Isaiah kakalabas lang siguro ng bahay. Na sa door siya nila tapos tumingin sa akin. Nakatingala siya siyempre.

‘Hoy ka rin! Ang ganda ng hangin dito eh!’

‘Maganda? Bakit nakikita mo!?’ Nagsisigawan kami. Ang layo kasi namin. Na sa ibabaw ako tapos siya sa baba.

Ay tanena lang-.- Pilosopo kahit kaylan.

‘Matulog ka na best friend!’ Sigaw niya habang nakalagay pa yung dalawang kamay malapit sa baba niya para lakas.

Binelatan ko lang siya.

‘Aakyat ako diyan!’ Sigaw niya at dahil doon mas gusto ko pang tumambay dito.  Anharooooooooooooooooooootttt.

*BATOK*

‘Aray Isaiah!’ Sigaw ko sa kanya. See? Answeet niya diba? Hohoho. Sarap halikan este batokan.

‘Topic?’ He asked. Hmm. Ano kaya magandang topic? Yung kahit hanggang bukas mapaguusapan namin.

Umamin ka na lang kaya? Napailing naman ako sa naisip ko. Not now. Para kasing hindi pa ako ready eh.

‘Best friend?’

‘Hmm?’ Nakatingin pa rin ako sa stars. Ang ganda talaga.

Tiningnan ko si Isaiah. Nakatingin rin siya sa stars.

‘Hoy! Ano yun!?’ Sabay yugyug ko sa kanya.

‘Kailan ka ba magbo-boyfriend?’

Ay pesteng tanong. Pero kailan nga ba?

‘Ewan, gusto kong tumandang dalaga’ At ngumiti lang siya sa sagot ko. Gusto ko ngang sabihin na ‘Bakit? Kailan ka ba manliligaw?’  Oh diba!!

‘Pero seriously best friend? Kailan? Wala ka bang planong e enjoy yung life mo?’

‘Ano naman ang ka enjoy enjoy kapag ng boyfriend?’

‘Wala naman. Pero alam mo yun. Merong inspiration. Like me… Parang meron na nga akong bagong inspiration eh’ Ngumiti siya sa sabi niya habang nakatingin pa rin sa langit. Pinagmasdan ko siya ng mabuti.

Sino naman kaya? Ako na kaya yun?

-------------------------------

SORRY MAIKLI LANG:””>