Til Death Do Us Part

Chapter 36

Charmaine’s POV

December 24.

Nakikita ko sa bintana ko na nagaasikaso na sila para sa Noche Buena mamaya. Napatingala si Mommy sa akin. Ngumiti siya, ngumiti rin ako.

Si Kuya Ivan, Tito Arturo at Tita Silvia ay andoon din. Hinanap ko siya, yes siya. Kahit ganito ang mga nangyayari, wala pa rin akong recovery. Wala talaga. Minsan naiisip ko. Kahit patayin ko yung sarili ko. Hinding hindi talaga siya mawawala sa isip ko.

Naghanda ako at bumaba din. Binigay ko yung mga gifts ko sa kanila. Pero hindi ko magawang tumawa talaga at ngumiti. Minsan natutulala ako. Nag fa-flashback sa akin ang nangyari nung araw na nagkasagutan kami. After nun, hindi na kami nagkikita pa.

‘Charmaine’ –Kuya Ivan.

Ngumiti lang ako bilag ganti sa kanya. Naka braid yung buhok ko, habang nakasuot ng kulay pula na dress.

‘Nagpapabigay sa’yo’ Sabay bigay ni Kuya Ivan sa akin ng isang gift. Binuksan ko naman yun.

Infinity na bracelet? Tiningnan ko naman si Kuya Ivan. He just shrug.

‘Merry Christmas’ Sabay halik ni Kuya sa noo ko. I hug Kuya Ivan.

‘Charmaine, he wants to talk to you. Please for this time. Talk to him’ Sabi ni Kuya. ‘Hindi ko pa kaya Kuya eh, hindi talaga. Sorry’

‘I understand’ Ngumiti ulit ako. Ayaw ko makita si Isaiah, ayaw ko na masaktan ulit.

I don’t want to have wound again, because the old one is not fully heal.

12:30 ng umakyat na ako sa kwarto ko. Wala na akong gana, pero noon 5am pa ako nagtatagal dun. Hindi pa rin ako ng o-open ng phone ko. Hindi talaga.

Kinuha ko yung laptop ko at ng facebook na lang. Tiningnan ko yung porifle niya.  Isang status lang ang na update.

I will be gone for day, but when I come back. I promise, we will going to start our til death do us part.

Maraming likes, maraming comments.

Ashton Kris Yu: Hihintayin ko yan, brad. Pag hindi papatayin kita. Hahahaha.

Isaiah Art Nepomuceno: Hahahaha. Paano kung namatay na ako?

Ashton Kris Yu: Paano pag hindi?

Isaiah Art Nepomuceno: Edi kasalan na!

Ng scroll down na lang ulit ako, Lucky Samuelle. Lucky Samuelle Dizon.

Inopen ko yung friend request ko.

Amelia Gomez.

Inopen ko yung profile niya. And it’s Lia! Inaccept ko naman kaagad. Meron akong kinuha sa baba.

Kumuha ako ng hoodie at lumabas ng bahay.

‘Mom, Dad. Be back! Meron lang akong ibibigay!’ Sabay pakita ko ng gift sa kanila. Lumabas ako ng bahay at dumeritso sa kabilang subdivision.

Merong mga teenagers sa labas na nagpapaputok.

‘Excuse me, Kilala niyo ba si Lia?’ Tanong ko. Ng nod naman ang babae at tinuro yung isang bahay.

‘Yan ang bahay nila, Ate’ Ng thank you naman ako at kumatok sa bahay nila. Sinilip naman niya ako sa bintana nila, napalaki naman yung mata niya. Nag wave ako at ngumiti sa kanya.

‘A-ate!’ Sabi niya pero hindi full open yung pagbukas niya.

‘Merry Christmas!!’ Sabay bigay ko ng gift ko sa kanya. Lumabas naman siya sa bahay nila at clinose yung pinto.

Ang weird.

‘Ay Ate meron rin akong regalo para sa inyo—este sa’yo! Tara pasok ka’ Binuksan naman niya yung pinto nila.

Hindi malaki ang bahay nila, yung bahay na kasya lang para sa maliit na pamilya. In fact 4 silang magkakapatid. Siya yung pangalawa.

‘Hija oh, juice at salad. Sorry ha? Yan na lang kasi ang natira tapos yan lang ang handa’ Aya ng Nanay ni Lia ng umakyat si Lia at kinuha yung ibibigay niya daw sa akin.

‘Okay lang po yan’ Kinain ko naman yung binigay niya, nakakahiya kung hindi ko kakainin. Baka kasi ma offend siya o sila.

‘Ay hija meron ding lalaking pumunta di---‘

‘Nay!’ Lia cutted her mother words. I shrug. Hindi ako pakialamera eh. Binigay ni Lia ang regalo niya at keychain siya na wood tapos merong naka ingrave na Charmaine at sa likod ay merong From: Lia

Ilalagay ko to sa bag ko. Nagpaalam ako sa pamilya ni Lia. Napasarap nga yung kwentuhan namin, at sabi pa ng Nanay niya. Bumalik daw ako sa birthday ng bunso nina Lia which is this coming January na.

**THE NEXT DAY**

12pm ng nagising ako. Since wala akong gagawin. Kinuha ko na lang yung laptop ko at ng facebook, ulit.

Kaka scroll ko pa lang ng makita ko ang.

Isaiah Art Nepomuceno changed his profile picture. 5 minutes ago.

Napatakip ako sa baba ko ng makita ko iyon. Yung picture namin noon na nakawacky kami parehas.

Wag kang mag assume Charm, sabi ng isip ko. Tumayo na ako at naligo.

Pagbalik ko tumatawag si Tina sa akin, pero hindi ko sinagot. Mamaya na lang. Baka kasi maglalakwatsya na naman kami. At wala pa ako sa mood at sa sarili ko.

Ng home ulit ako at nakita ko yung kakaupload lang ni Lia na picture. And this time parang tutulo yung luha ko.

Picture nila ni Isaiah, dalawa sila. And the caption hits me.

Have a happy trip Kuya Pogi! Babalik ka para sa ky Ate Charmaine ha?

Tumayo kaagad ako at tumakbo pababa at pinuntahan ang bahay nila. All lights are off, and their door? Meron ng lock.

‘Isaiah!?’ Sigaw ko habang nakatingin sa kwarto niya. ‘Isaiah! Hindi magandang biro to!’ Sigaw ko ulit pero umiyak na talaga ako. Tumakbo ako paayat at kinuha yung susi ko at cellphone ko.

Sakto naman na tumawag si Tina.

Oo, galit ako pero hindi ko naman kaya talagang magalit sa kanya ng sobrang tagal. Tapos paano ko makakaya na umalis siya diba? Tumutulo yung luha ko habang nag fa-flashaback sa isip ko yung mga nangyari sa amin noon, nung mga bata at high school days na magkasama kami lahat ng memories.

‘Thank God sinagot mo! Kanina pa ako tumatawag sa’yo Charmaine! NAIA now!!’ Dali dali naman akong sumakay sa sasakyan ko at nagmaneho na sobrang bilis hanggang sa dumating ako sa airport at andoon lahat sila. Tumakbo naman ako pero…

---------------

Pabitin, ajeje. Hahahaha. Last chapter na yung next. ;)