Version [COMPLETED]

V4

Mag-iisang buwan na ako sa probinsyang ito.

Nasanay na rin ako sa paligid at atmospera ng paligid.

Wala akong ibang ginawa sa loob ng isang buwan kung hindi ang magmukmok at mamasyal sa gulayan at babuyan.

I would always see Alder there. Iniiwasan ko naman siya kapag nagkakasalubong kami.

He initiated some talks and I answered him quiet good. Iniwasan ko na rin ang bumara ng tao kung maayos naman ang pakiusap o sinasabi nila. In that case, I'll exercise my social communication capability.

But then, the unfamiliarity of people approaching me is hitting me different.

Sa loob ng isang buwan, Alder will always look on me. Kaya iniiwasan ko rin ang pagdalaw madalas sa babuyan. That despite of being embarrassed in front of them, I couldn't help but to wander around.

"Look where you step," ngisi niyang sabi at tinuro ang putikan na madadaanan namin.

"I'm not blind!" Naiinis naman akong umalis na lang sa babuyan dahil sa pang-aasar niya sa akin. I went back to the mansion. Ang aroganteng 'yon!

After that day I never went back on the piggery again just to avoid the interaction with him.

Because these days, I've been craving for an attention.

Coming from him. Unintentionally.

Gulong gulo ako sa mga kakaibang kinikilos ko sa mga nagdaang araw. Am I being ignorant?

O dahil lang sa ngayon na lang ako nabigyan ng pansin?

O ito ang kauna-unahang may nakaagaw ng pansin ko?

I sighed and dramatically comb my hair.

Lunes na at ibig sabihin pasukan na, hindi muna ako nag-uniform dahil bago pa lang naman ako sa school. Pagkababa ko ay naabutan ko sila Mama at Papa na nagbe-breakfast.

"Morning Yrra, ready for school?" asked Papa. Tumango lang ako at umupo na rin.

"Alder will fetch you, s'ya muna ang driver mo I will lend him muna sa'yo and I'll hire a new driver for the mean time."

Napakunot noo naman ako at agaran ang pagbalik ng tingin sa kanila dahil sa sinabi.

"So, that means lagi ko makakasama ang aroganteng 'yon?" irita kong sabi.  Sa sinabi ko ay napatingin ang dalawa sa akin ng namimilog ang mga mata. "Umm I mean, lalaking 'yon." They nodded as we continued eating.

Hindi na lang ako umalma sa sinabi nila dahil kahit papaano ay hindi naman masama para sa akin ang gusto nila.

Pagkatapos kong kumain ay sakto naman ang pagdating n'ya. Tinaasan ko lang siya ng kilay ng makita ang ayos niya. Nagmukha siyang tao sa suot n'yang polo and even though dapat na black shoes ang suot niyang sapatos ay bumagay ang Nike nito na rubber shoes. He is masculine alright and he looks sporty too. Lalo na kapag tumitig siya. The way he gazes is so damn dark that I can't see any emotion visible onto it.

He had a top knot hairstyle and burly eyebrows. His narrow nose and half-dome cheekbones were so at place. His broad shoulders were part of his burly physique. He walked with a tiger like tread and his dark hazel eyes twinkled. His derring-do personality and cold and low voice were a big part of his ambitious character.

"What?" tanong niya pero wala pa ring kaemo-emosyon. He's always like that.

"Let's go." And we are off to go. Habang nasa byahe ay 'di kami nag-iimikan, lagi naman kaya wala na ring bago. Hindi ko na rin alam sa sarili ko kung bakit naging interesado ako ng ganito. I sighed and stares outside.