"I'll fetch you later," aniya nang nasa parking lot na kami.
"Yeah."
We talked a lot of things under the sun while we're stuck in a traffic near the intersection of the market.
"Bakit lagi kayong magkasama ni Sandra these past few days?" tanong ko sa kanya habang nakaharap ng bahagya sa kaniyang banda dahilan para makita ko ang pagngisi n'ya.
"Selos ka?" mapaglaro n'yang sabi sa akin na kinairap ko na lamang.
"Ang kapal ng mukha! I was just wondering!" I hissed that made him chuckle a bit.
"Hindi ko alam, lapit ng lapit sa akin," kibit balikat niyang sabi. Napatango na lang ako sa sinabi n'ya.
"That girl likes you," I said and glance to his expression but it never changed... no effect, huh?
"And so? Ikaw naman ang gusto ko," masungit niyang sabi. Napalabi naman ako sa sinabi n'ya, he becomes constantly cheesy...
"Tanga mo!" tanging nasabi ko na lamang dahilan ng kaniyang pagsimangot.
"Pinapamigay mo ba ako?" mas masungit ang tono niyang tanong. Nakasalubong na ang kilay n'ya kaya mas lalo akong natawa. "Happy ka?" sarcastic n'yang sabi kaya naman nagpigil na ako nang sariling tawa.
Damn! I couldn't help it.
"Don't worry, masyado kitang mahal para ipamigay," ani ko sa mapaglarong boses.
'Di ko na napigilan ang tawa ko ng makitang namula ang tainga hanggang leeg n'ya dahil sa sinabi ko.
Sa isip-isip ay napapamura dahil sa mga sinasabi ko. I did not know I can be this cheesy. At talagang hinayaan ko lang ang sarili kong sabihin ang mga iyon.
"Tss... you like playing with me, huh? But it's okay as long as you're happy," he retorted.
"Will fetch you later," he soon said as he kissed my forehead kaya naman bumaba na ako sa sasakyan at pumanhik na sa bahay.
I am so happy today. No hard feelings.
Pagkapasok ko ng bahay nakita ko si Papa na minamanduhan ang mga tauhan n'ya sa pagbubuhat ng mga kahon mula sa likod bahay.
"What are those, Pa?" tanong ko at humalik sa pisngi n'ya.
"Mamimigay kami ng rasyon sa kabilang bayan Hija and by the way your Mom called me earlier in the morning,"
"What did she say?" I asked and untie my rubber shoe laces.
"Just call her. I'm quite busy to enumerate things,"aniya at nagsimula na naman sa pagkalikot ng mga boxes. Dahil sa sobrang abala n'ya ay pumanhik na rin ako pataas at 'di pinansin ang tingin ng mga trabahador sa akin.
They seem to wonder who am I.
Pagka-akyat ko sa hagdan ay dumiretso agad ako ng aking kwarto to prepare some things I needed for later. I was busy picking up some trash on my bed side table when my phone rang.
Agad ko namang kinuha ang phone ko sa bagpack ko to check who is the caller. I grimaced in annoyance when I saw my Mom's number.
"What again Mom?" sambit ko ng sinagot ang tawag niya sa kabilang linya at ni-loud speaker habang pwpunta sa closet para maghanap sa closet ko ng susuotin para mamaya.
"You never called again. I told you to call me every now and then and yet you didn't!" she rant and rant the whole call and I didn't pay attention to her rants.
Habang abala ang Mommy sa mga bilin n'ya ay naghalungkat lang ako ng halungkat ng mga damit ko para mamaya.
"Yrra, are you listening to me?" said my mother that made me roll my eyes.
BINABASA MO ANG
Version [COMPLETED]
JugendliteraturYou are your own biggest project. It is the battle of self-improvement. Battle with your own wit and strength. Battle between decisions and sacrifices. A dark version of herself that wandered in different aspect of life. Tried putting up with the wo...