Version [COMPLETED]

V15

Nasa gymnasium na ako mga 12:30 pa lang ng tanghali. Our try out will start at exactly one o'clock. I was about to sit on the nearest bleachers but I saw Karrie and Maycah together with their friends.

Agad akong umiwas sa kanila at naglakad sa malayong bleachers. But then, Neil and Levi was shouting my name. Feeling embarrassed by Levi's choice of endearment to me, I put my towel on my head and heavily sigh before settling down.

Inayos ko na rin ang sintas ng sapatos ko para may rason akong hindi na sila pagkaabalahan pang sagutin. Ilang segundo pa lang ay nakarinig na ako ng yabag papunta sa akin. Not minding who it was, I continued tying my lace slowly. Huminto ang pares ng paa sakto sa harapan ko.

The big check on the shoes is telling me that the owner is a he. Kumunot ang noo ko at itinaas ang tingin ko para makumpirma kung sino nga ba ang nagmamay-ari ng sapatos na iyon.

"Alder?" halos pabulong kong sabi. Halos mapigtas ang mga leeg ng mga nasa gym para lang makiusyoso sa nangyayari sa amin. Alder is standing almighty in front of me. Looking down on me while I am looking up at him. The superiority that symbolize right now.

"Why are you avoiding us again?" Napakamot ako ng aking ulo at pinanatili ang malamig na ekspresyon sa aking mukha. So he was there?

Hindi ko siya napansin kanina dahil napako ang tingin ko kila Karrie. Sinabayan pa ang pagsigaw ni Levi at Neil kanina.

"I already said my reason Alder, don't make me repeat myself too. You wouldn't like it." At tumalikod na para matapos na ang usapan.

I am still standing on our plan, it should be that way.

"Alright. I'll watch you play later." With that, he left. Napamaang na lang ako sa kanya dahil sa sinabi niya. Wearing his maroon jersey with a number 5 printed on the back with his surname. There's also a bliss of golden color to it, signifying the lion's color. He's also wearing his supporter on his both legs.

Nawala ang titig ko sa kanya ng may umakbay sa akin.

"Hey couz!" pagpapapansin niya. Hindi ko s'ya pinansin at umupong muli at napasabay s'ya na nakalagay pa rin ang braso sa aking balikat.

"May nagawa ka bang atraso kay Alder?" Sabay nguso kay Alder na mariin ang titig sa...

Wait!

Naningkit ang titig ko sa kanya ng masigurong sa balikat ko s'ya nakatitig.

"You'll lose your arm in time, Noah." At ngumisi sa pinsan kong pinoproseso ang sinabi ko. He looked clueless but when he look at Alder's place he cuss like a machine.

"Oh F*ck! He's so possessive!" At agad namang tinanggal ang pagkakaakbay sa akin. He clasped his two hands in front of his thighs and mumble consecutive curses. Bumalik ang tingin ko ka Alder at isang irap lang ang isinukli sa akin. Seloso!

Hindi ko mapigilan ang pag-usli ng aking labi para sa isang ngiti. Damn. I'm screwed.

Dumating na ang ibang magta-try out sa iba't-ibang sports at masasabi kong hindi rin pala nag e-excel sa academic ang mga estudyante rito kundi pati rin sa sports. Unti-unting natipon ang mga players sa iisang pwesto katulad ng volleyball teams and basketball teams at mukhang dito pinili na mag assemble ang iba pang grupo. Naghintay kami hanggang sa sumapit ang ala una ng hapon.

Unti-unting dumami ang mga players suot ang kanilang mga sports attire. Marami ang naka-assemble sa bleachers ng basketball team gayundin sa amin.

"So, volleyball players let's assemble," Maxime announced and pointed the vacant bleachers reserved for us.

Maxime divide our numbers into five teams after her discussion about the objectives of the intrams.

"We'll be needing one more member to complete the fifth team. We'll just wait if someone will come," anunsiyo niya.