Version [COMPLETED]

V10

WARNING: SENSITIVE TOPIC AHEAD.

It's been three days since he died and I've never seen him in his coffin. My heart is still broken, my life is missing the half of it. I miss Kyrro. I miss my twin bro.

Three days at sa akin pa rin ang sisi sa lahat ng nangyari. I was investigated by the police and proven not guilty pero hindi pa nahuhuli ang grupo ni Roy. I was interviewed after the surgery, imagine na nawalan ako pero sinasabi ko ang buong pangyayari sa mga pulis!

It's traumatic!

They never considered my feelings.

Noah left the city because of what happened, pinatapon siya sa probinsya pagkatapos ng imbestigasyon. My one last resort, left me too.

Ililibing na si Kyrro ngayong araw pero wala akong lakas na harapin s'ya.

I'm ashamed that I did it to him. Wala akong lakas na makita siyang nasa huling hantungan niya. Dahil kapag nakita ko siya roon, baka maisipan ko pang sumunod. Seeing him in a peaceful slumber, I can't.

Baka susunod ako sa kanya para matapos na ang lahat. At ayoko na mangyari 'yon. Mabubuhay ako at pagbabayaran ko ang lahat. Hindi ako liliban sa lahat ng pasakit ng mundo.

Sana hindi lang maging sobra dahil kapag hindi ko na kaya, my ceiling and rope will end it.

It was an unhealthy day for me.

I was left inside my room weeping again. No one is there to ask me if I'm fine, if I already ate and no one is there because I deserve to be alone. Mommy is right, I don't deserve anyone.

Kahit umiiyak ay nagtungo akong kwarto ng kapatid ko. Una kong nabungaran ang mga trophies at medals namin and then our picture together.

"I'm sorry..." I cried in pain. I remember the old times that he always consoles me when I feel down. How he's always there when no one is there for me.

Napayakap ako sa litrato niya dahil sa labis na sakit. Sobrang panghihinayang at lungkot. Siya na lang ang dahilan kung bakit ako lumalaban sa buhay ko pero nawala rin ang lakas ko dahil maaga siyang kinuha sa amin.

Sa akin.

Kay bilis lumipas ng mga araw at walang bago roon.

Dalawang araw na ang nakalipas simula ng maiburol ang kapatid ko at ngayong umaga lang kami nabuo sa hapag kainan. When I look at my Mom, she would just stare at me like she wants me gone. Si Daddy naman ay masamang tingin lang din ang pinupukol sa akin. Ate Lyra naman ay hindi masalubong ang tingin ko. They blamed me.