Her sonunda bir başlangıcı vardır. Önemli olan nasıl bittiği değil nasıl başlayacağıdır.Yeterince iyi olmadığımı düşünüyorsan kime ne? Ben eniyisiyim ve şimdi bunu sen dahil herkese kanıtlayacağım. Çünkü bu benim masalım. Benim masalım bitti dediğim yerden başlayacak.
Tadaa. Yeni bölüm karşınızda.
İyi okumalar💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm On Bir : Yalanlar ve Gerçekler
Hayat umutlarla dolu olunca güzel gözükürdü. Çünkü yaşamak için bir sebebin olurdu. Benim yaşamak için bir nedenim var mıydı? Bunca zamandır bu sorunun cevabını bilmiyordum. Ama artık bir amacım vardı. Amcamdan intikamımı alacaktım. Hem benim hem arkadaşlarıma yaptıklarının hem de aileme yaptıklarının intikamını alacaktım.
Elleri ile ağzımı birisi kapatmıştı ve beni kaldığım odadan çıkarıp sürüklüyordu. Amcam ise önümüzde ilerliyordu.
"Ne görüyordun. Acelem olmasa acı çekmeni daha fazla izlerdim." Kollarımı saran kollardan kurtulmaya çalıştım. Ama bir türlü olmuyordu. Ağzıma kapanan el nefes almamı zorlaştırıyordu. Ağzımı hareket ettirip elinin ağzımda biraz kaymasını sağladım. Etini dişlerim arasına aldığımda ısırmaya başladım. İlk başta dayandı biraz ama daha da fazla ısırınca elini çekti.
"İmdat! Yardım e-" Bağırmamı başka bir elin ağzımı örtmesi ile engellenmişti. Durmuştuk ve ağzımı amcamın örttüğünü gördüm.
"Kızı ne yapacaksan yap yap. İster bayılt ister zorla götür ama sesi çıkmasın. Senin yüzünden planın boşa gitmesine izin veremem. İşini düzgün yap." Ayağımla karnına tekme attım ve elleri ağzımdan çekildi. Kollarımı tutan adamdan da kurtulduğumda koşmaya başladım. Bir yandan da yardım etmeleri için bağırıyordum. Ama bu katta kimse yoktu. Normalde bir hemşirenin kesinlikle olması gerekirdi. Bu katta sadece ben ve dedem vardı. Başka kimse yoktu hasta olarak ama arkadaşlarım neredeydi ki? Merdivenlere doğru koşuyordum ve bir yandan da arkama bakıyordum. Beni yakalamak üzereydi.
"Yardım edin." Ama saçlarımı yakalayan el daha fazla ilerlememe izin vermemişti. Sargılı ellerimi saçımı kavrayan ellerin üzerine koydum ama her şey boşunaydı. Kolunu boğazıma dolamıştı ve elleri de ağzımı kapatmıştı. Ellerimi, boğazımı saran koluna koydum.
"Sana zarar vermek istemiyorum ama buna mecbur kalırsam yaparım. O yüzden canının yanmasını istemiyorsan eğer sessiz ve uslu dur." Oraya gidemezdim hayır, hayır. Beni tekrardan oraya tıkmasına izin veremezdim. Ayaklarımı onun gittiği yönün ters istikametine doğru hareket ettirmeye çalışıyordum. Arkamda iz bırakmam lazımdı. Büyük ihtimalle şuan kameralar devre dışıydı. Sağ ayağımdaki terliği çıkardım ve kolumda adımın yazılı olduğu bilekliği de çıkarıp onun üzerine fırlatmaya çalıştım. Gözlerim çoktan dolmuştu bile.
