Şarkı: The Chainsmokers - Don't Let Me Down ft. Daya
Mavilerinde kaybolduğum adam, beni derinlere çekip orada ölmeme sebep oluyordu.
Tadaa. Yeni bölüm karşınızda.
İyi okumalar💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Yirmi: Donmuş Kalpler
"Masal oluyor mu?" Öykü'nün yanına gidip çırptığı krep hamuruna baktım. Pişirmeye hazırdı artık.
"Sormadın varsayıyorum. Bak olmuş. Şimdi krepleri yapmaya başlayalım." Gülerek kafasını salladı ve beni kendine doğru çekip yanağımdan öptü. Yüzümde gülümseme oluşmuştu. Geri çekildiğinde bende onu yanağından öptüm. "Artık yapmaya başlayalım yoksa aç kalırız." Öykü'yü kucağıma alıp üzerinde durduğu sandalyeden indirdim ve masanın sandalyesini ayağımla çekip üzerine oturttum.
"Şimdi tavayı yağlayıp üstüne koyacağız değil mi?" Kafamı onaylar bir biçimde salladım ve dolabın içinden tavayı çıkarıp ocağın üstüne koydum. "Krepi çok sevdiğimi söylemiş miydim?"
Gülerken kafamı bir kez daha onaylayarak salladım. "Evet ve o yüzden sana krep yapıyoruz. Yanında bir şey istiyor musun?"
"Pekmez. Hiç denedin mi? Tadı çok güzel oluyor."
Kaşlarım havalanmıştı. Çoğu kişi krep ile pekmezi beraber yiyince sevmezdi. Daha doğrusu yemesi için zorladığım kişiler. "Öyle mi? Bende çok severim."
"Cidden mi?" Sesi heyecanlı çıkmıştı. Gülümseyerek yüzüne baktım. "Bende böyle yemeyi seven tek kişi ben ve abim olduğunu sanırdım. Aramıza sende katıldın."
"Bende bir tek ben severdim sanıyordum. Hem sevmeyenlerin damak tadı yoksa biz ne yapalım?" Kafasını onaylayarak sallamıştı.
"Bu arada Masal abim hâlâ uyanmadı mı? Yanımıza gelmedi."
"Uyandı ama bir işi varmış o yüzden sabah erkenden bir yere gitti." Onu çıkarken gördüğümde sadece işi olduğunu söylemişti ve daha sonra da gitmişti. Yüzünde anlamlandıramadığım bir ifade vardı. Kafamı iki yana salladım ve krepleri yapmaya başladım.
"Beni sana bırakacak kadar güveniyor mu? Bunca yıl abimin hiç arkadaşı yok diye biliyordum. Benden duymuş olma ama bazen birisiyle konuşunca sanki dövecekmiş gibi." Sır verircesine sessiz bir şekilde söylemişti. Bu hareketi gülmeme neden olmuştu.
"Çok uzun sayılmasada bir süredir arkadaşız. Hem öyle baktığını sanmıyorum. Sana öyle gelmiştir."
"Hayır ciddiyim. Cidden öyle bakıyor. Kim tüm konuşması boyunca hiç gözünü kırpmadan ve kaşları çatık bir şekilde durabilir ki? Benim abim yapıyor ama."
