•Ateş'in Masal'ı•

Bölüm •6• 'Yara izi.'

Şarkı: LP - Lost On You

Her şey beni bıraktıklarında onlarla beraber yok oldu.

Tadaa. Yeni bölüm karşınızda.

İyi okumalar💜

Bölüm Altı: Yara İzi

"Alper ne yapıyormuş? Dayanamadın mı iki dakika ayrı kalmaya?"

"Hıh? Ha evet." Kafamı arkalara uzattım ve orada birisinin olup olmadığını kontrol ettim.

"Alper olduğuna eminiz değil mi?"

"Tabi ki de evet. Hadi gidelim." Başım biraz dönüyordu. En yakınımdaki yere oturdum.

"Ayağım biraz ağrıyor. Azıcık oturup gideriz." Kafasını iki yana salladı.

"Çok geç oldu. Eve gidelim erkenden bir şey olmaz." Arkama bakıyordu.

"Hey! Orada ne var?" Kafamı çevirdim ve oturduğum yerin arkasına baktım.

"Hiçbir şey. Cidden ya." Ayağa kalktım ve bakmaya başladım. Cidden de bir şey yoktu.

"O zaman bu halin ne? Benden bir şey saklıyor gibisin."

"Bir şey sakladığım yok. Bana güvenmiyor musun?" Ellerimi havaya kaldırdım teslim olurcasına.

"Tamam. Tamam. Sakin ol şampiyon." Yanıma oturdu.

"Ayağın falan ağrımıyor değil mi? O kafana gene bir şeyler oluyor."

"Hayır. İstersen ayağımı göstereyim. Kesikleri bile var. Ayakta çok kaldım ondan ağrıyor."

"Nasıl yaptığını sormuyorum. Senin sorunlarına kafamı meşgul edemem şimdi. Uykum var benim. Hadi çabuk ayaklan da gidelim."

"Tamam iki dakika bekleyelim, gideriz." Tekrardan başıma ağrı girmişti ama belli etmemeye çalıştım. Kafamı arkamdaki duvara yasladım. Gözlerinden uyku akıyordu. Ama sırf benim için buna dayanıyordu.

"Sınıfına yeni birisi gelmiş sanırım. Annemle konuşurken Çakıl'ın sesi geliyordu."

"O kızın senin kardeşin olduğuna halan daha inanamıyorum." Birden gözlerim açıldı. "Ben nasıl unuturum?" Sol avuç içimle kafama vurdum. "Dün okula gelecekti."

"Kim?"

"O kız."

"Sen nereden tanıyorsun?" Kaşları çatıldı.

"Oldu bir şeyler işte."

"Öyle oldu bitti ile bitmiyor Masal Hanım. Anlat."

"Ay! Seda sende. İşte dün aslında ondan önceki gün şirketteyken fark ettim. Ailesini kaybetmiş ve yetimhanede kalıyor. Ama yaşı geçeceği için çıkması gerekiyordu. Bende onu bizim okula aldım. Ama kimseye söylemek yok. Tamam mı? Burslu okuduğunu sanıyor." Bana sarıldı sıkıca.

"Senin kalbini yerim. Bir de o Ateş onu senin yaptığını sanıyor. Eğer onun yüzünden başına bir şey gelirse o çocuğu öldürmekten de beter ederim." Gülümsedim.

"Edersin. Şüphem yok."

"Kendine benzettin değil mi?" Sorduğu soru karşısında ne diyeceğimi bilmiyordum.

"Sanırım. Ama o doğduğundan beri bir aileye sahip değilmiş. Onu koruyacak kimsesi yokmuş. Neden onu koruyan kişi ben olmayayım ki? Belki bunun için çok geç belki de değil. Denemekten zarar gelmez."