Beauty From The Pain. (On-Going)

CHAPTER 41

AMARA'S POV

I am mad. I am still mad, for fuck's sake! Ewan ko, galit na galit pa rin ako kay Miguel. Naiinis ako sa kaniya ng sobra. Hindi pa ako kuntento sa ginawa ko sa kaniya kanina, dahil nanggigigil pa rin ako hanggang ngayon. Argh!

'He's so annoying!'

"Tsk!"

Mariin akong napapikit nang maalala ko na naman siya. Nakalimutan kong hindi pa pala ako kumakain kaya pagkatapos kong maligo, napagdesisyonan kong magluto man lang sa kusina. I tried making some sinigang na baboy, because I've been craving for that dish. Papanoorin ko sana sa youtube 'yong episode ng show namin, kung saan sinigang na baboy ang niluluto ni Miguel, pero mas pinili kong sa ibang channel manood ng tutorial.

'I don't care about the views.'

In the end, I finished making it. I excitedly prepared my plate with rice as I dig some soup and placed it on the bowl. Hinipan ko 'yon ng konti bago humigop sa sabaw.

"Jesus! Ang tabang!"

I had to endure my cooking skills to feed myself, so, I have no choice but to eat this! Hindi talaga ako sanay na nagluluto, dahil kahit anong subok ko, palpak pa rin. Aish! I should try again next time, alam ko matututo rin ako. I don't want to rely on anyone else's cooking. Duh, I am independent woman.

Nang matapos akong kumain, nanghinayang ako sa niluto ko. Ang dami pala, hindi ko naman mauubos 'to. I remembered Samuel when he came back home, pretty sure he's tired from work. At saka, para hindi na rin siya magtampo dahil hindi kami gaanong magkasama, napag-isipan kong dalhan na lang siya no'n. I playfully decided to give him two tupperwares of my dish, 'cause I am one hundred percent sure that he will never refused me. Mas matutuwa pa nga 'yon panigurado.

'I'm just sharing my blessings, though.'

After fixing it, I texted him first.

To: Samuel Kim

Where are you?

8:30PM. Sent!

Nag-scroll muna ako sa Instagram account ko, habang hinihintay ko siyang mag-reply.

From: Samuel Kim

Yiiiiieeee! Baby, miss mo ko, 'no? Sabi ko na, eh! Nakauwi na ako, babe! Nagpapahinga din ako ngayon, babe. Hindi pa ako kumain nga, eh. Huhu :'<

8:35PM.

I rolled my eyes after reading his reply. Nilagay ko sa paper bag 'yong dalawang tupperware at saka lumabas na ng unit ko. Umirap ako nang pagkalabas ko, nasulyapan ko 'yong pintuan ng lalaking walang hiya na 'yon. I pressed the buzz button on Samuel's door, seconds have passed before he immediately opened it.

"Babe!"- bungad niya sa'kin. My eyes widened when he hugged me all of so sudden. Tinapik-tapik ko na lang 'yong likod niya hanggang sa bumitaw din siya sa yakap, sobrang lawak ng ngiti niya sa'kin.

"Have you eaten your dinner?"- I asked him.

"Dinner? No, babe. Pagod pa ako, eh."- sumimangot siya. I could even noticed him, really tired. I handed him the paper bag.

"Here. I cooked."

Parang kumislap 'yong mga mata niya nang silipin niya 'yong nasa loob na 'yon. Nilabas niya pa 'yong isang lalagyan at masaya akong tinignan.

'See? He won't reject me. Not even once.'

"This is for me? Let's go! Kainin na natin, babe. Madalang mo lang ako bigyan ng luto mo, eh."- his lips turned a very very great smile, his tiredness somehow vanished because of this. Para siyang bata na kinokontrol ang kilig.