A/N: Pasensya na kung natagalan EYEBiTES. Tawaran ko ng isa, ah? Lewls.
...
AMARA'S POV
FLASHBACK
Fifteen minutes pa bago kami i-dismiss ng professor namin for lunch, pero nakikita ko na 'yong isang taong naka-culinary uniform na naghihintay sa labas ng room namin habang nakasabit sa kanang balikat niya' yong isang strap ng bag nito at nakatingin sa cellphone.
"Huy, Amara.. Aga naman ni papa, 'di tuloy ako makapag-focus sa subject na ito lagi, kasi alam ko dadating siya para sunduin ka."- my seat mate, Celine, whispered to me. I looked at the guy she was calling 'papa', only to see that he's now staring at me. Bigla niya akong kinindatan kaya ngumiti ako't kinindatan ko rin siya dahilan ng pagtawa niya.
'Sheez. He's so handsome.'
"I'm sorry, huwag mo na lang siyang pansinin."- sambit ko pagkalingon kay Celine.
"Anong huwag pansinin? Agaw pansin kaya itsura ng boyfriend mo. Feeling ko nga ako hinihintay n'yan kasabay maglunch, eh."- Sandy, my other seat mate, butted in.
Actually, it's always like that. Every time na susunduin na ako ni Miguel, lahat ng babaeng nakapaligid sa upuan ko ay kinakausap ako. Hinayaan ko na lang kasi hindi lang naman sila 'yong gan'yan tuwing nakikita siya.
"I should tell him to wait me at the cafeteria, then?"
"Amara naman, ganda ng view pag nand'yan na sundo mo, e."- they giggled.
Nginitian ko na lang sila at hinintay na i-dismiss kami ng prof. I automatically fixed my things upon hearing that we could already take our lunch. As expected, my boyfriend hugged me as soon as I stepped outside the room. Nakarinig agad ako ng tilian galing sa mga kaklase ko at sa ibang estudyanteng nandito sa hallway.
"Ayos, ah? Bango pa din."- aniya pagkahiwalay sa'kin para kunin 'yong bag ko. Sinimangutan ko siya.
"Excuse me? It's just 12PM and our room is air-condi---"
"Edi ikaw na mabango lagi."
He quickly gave me a kiss on my cheek before holding my hand, laughing. Mas sinimangutan ko siya.
"You're so stupid, I do not smell stinky around you."
"You're so sungit. Gutom ka na, 'no?"- he even mocked on me.
He's right, I'm already hungry. Tumango ako sa kaniya kaya nagsimula na kaming maglakad papunta sa cafeteria kung nasaan 'yong circle of friends namin.
Wala pa kami sa entrance nang may maalala akong pinoproblema ko just these days.
"Hey, Love."
"Hmm?"
"Are you busy on Saturday?"- I looked at him, but he's just looking in front.
"It's our date on Saturday, Ma'am."
Shit! Oo nga pala, every Saturday nagda-date kami, pero paano kami makakapagdate kung may kailangan akong tapusin on that day? I was actually planning to ask a help from him, but, nevermind. I can handle it.
"You still love me even though I couldn't go have a date with you, right?"- bahagya akong napangiwi.
Kaagad niyang tinanguan 'yong mga barkada niya nang makita ito sa loob ng cafeteria. He put down both of our bags on the table and I was about to sit beside my best friend, Claire, when Miguel pulled me to face him. I was a bit uncomfortable with his hands wrapping around my waist because there are freaking a lot of pair of eyes watching us.

BINABASA MO ANG
Beauty From The Pain. (On-Going)
RomansaShe gave love, but, she only received pain from the person she loved the most. And, then, when she came back--- fuck her soft heart--- are they worthy for her forgiveness? What if there's a reason behind their foolish actions towards her? What if th...