Beauty From The Pain. (On-Going)

CHAPTER 3

A/N: IOI's KIM DO YEON. Siya si Claire, okeh?

...

AMARA'S POV

I was thinking if I will gonna surprise Miguel today at his condo. Iniisip ko kung pupunta ako sa unit niya para pagkagising niya, ako ang unang-unang taong makikita niya sa araw ng 3rd Year Anniversary namin.

Just by thinking about it, I automatically felt butterflies inside my stomach.

'I hope he remembered.'

Ewan ko ba! Kahit na anong kalagayan na ang meron sa amin ngayon, nakukuha ko pa ring kiligin. Siguro nga dahil mahal ko lang talaga siya ng sobra.

Mahal na mahal. Sobra.

As usual, for today, hindi ko na naabutan pa sila Mommy dahil umaalis na 'yon ng ganito kaaga. Quarter to seven na, and I still have one hour and thirty minutes before my class starts. I had to move quickly.

Kinuha ko na ang susi ng kotse ko sa cabinet at saka lumabas na para sumakay. I started the engine and drove away to my boyfriend's condo.

'Please lang, Miguel. I am not expecting a gift from you, but, please... don't hurt me today.'

Agad ko namang natunton ang tinitirhan niya and I'm currently standing infront of his door. I let out a very heavy one sigh before smiling and entered his code. Malamig na hangin ang sumalubong sa akin pagkapasok ko. Alam ko, air-conditioned ang buong tower na 'to, pero nakuha ko pa ring lamigin no'ng pumasok ako ng condo niya.

Pinakiramdaman ko ang sarili ko at unti-unting nawala ang mga ngiti sa aking labi at pumalit doon ang sobrang kaba pati ang pagbilis ng tibok ng puso ko.

Ang tanging naririnig ko lang ay ang air-con ni Miguel dito. Siguro natutulog pa 'yon. Hehe. Kunsabagay, mamayang eleven o'clock pa ang pasok niya.

'Stop fooling yourself, Amara.'

I stopped from my track when my eye caught something on the couch, there's a bag, a very familiar bag. My brows met as I started feeling uneasiness when I finally realized who owns that. I shrugged, trying so hard to divert my attention.

"No, please.. N-Not today."- I whispered.

Hindi na 'ko magtataka kung bakit may nararamdaman na akong luha sa mga mata ko. 'Yong bandang dibdib ko, sobrang naninikip na. I cannot take this kind of feeling, it became so freaking weird.

Napahawak ako sa dibdib ko at saka napasabunot sa buhok kong nakalugay. Diniin ko lalo ang pagkaka-kagat ko sa labi kasabay ng pag-tulo ng mga luha kong nag-uunahan mula sa mga mata ko.

"Miguel."- halos manginig ang tuhod ko.

I did not wasted enough time and did my best to walked in his room. 

'Oh my God. I did not prepare myself for this.'

Binuksan ko agad ang pintuan ng kwarto niya pagkahawak ko ng doorknob nito. Mas lalong nanikip ang dibdib ko. Pinilit kong 'wag magsalita ng kahit ano at tanging hikbi ko lang ang hindi ko mapigilan sa ngayon.

For some pain reason, I find some stuff to hold, so, that I can sustain my balance. My both eyes saw them, in his bed, they are sleeping peacefully, together. I had to covered my mouth because I might awake them. I cried, so hard.

Fuck.

Wala na bang may mas masakit pa sa nakikita ko dito? Wala na ba? My God!

Kung meron pa, paki-bilisan naman para sabay-sabay na!