အပိုင္း(43)

5.5K 350 5
                                    

”စူးေမ့က တကယ္အဲ့လိုေျပာတာလား”

                 ေဖးေဖး အိမ္ေတာ္အတြင္းတြင္ တည္ၿငိမ္စြာထိုင္ေနကာ ဆို၏။ တကယ္ေတာ့ သူမ၏ အေစခံတစ္ေယာက္က္ုိ ဖန္သခင္မမီးဖြားေတာ့မည္ ဆိုကတည္းက လႊတ္ထားလိုက္ျခင္းပါပင္။

” ဟုတ္ပါတယ္ သခင္မေလး ”

”ေကာင္းၿပီ ။ သြားလို႔ရၿပီ ”

                     ေဖးေဖး ျပံဳးမိသြားသည္။ တကယ္ေတာ့သူမ ဖန္သခင္မကို ေဆးခိုး တိုက္ေနသည္ေလ ထိုေဆးက တစ္ခြက္တည္း ေသာက္သည္ႏွင့္ မီးဖြားရခက္ခဲျပီး အသက္အႏၱရာယ္႐ွိသည္။ထိုေဆးကိုသူမ တိုက္ခဲ့သည္မွာအေတာ္ၾကာေလၿပီ ဖန္သခင္မက္ုိေရာ စူးေမ့ကိုေရာပင္။

”သခင္မေလး သခင္မေလး ”

                 သူမအေစခံတစ္ေယာက္မွဆိုျခင္းပါပင္။ ပံုစံကေတာ့ ဝမ္းသာစရာလိုပါပင္။

”ဘာျဖစ္လ္ို႔လဲ”

                  ေဖးေဖးက စိတ္ဝင္စားစြာပင္ ေမးလိုက္သည္။

”ဖန္သခင္မဆံုးၿပီတဲ့”

”တကယ္လား”

              ေဖးေဖး ေပ်ာ္မိသည္။ မွန္သည္ သူမလံုးဝေပ်ာ္မိသည္။  ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖန္သခင္ႀကီးကိုသူမ တစ္ေယာက္တည္းသာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရေတာ့သည္ေလ။

”မွန္ပါတယ္ သခင္မေလး ဒါသခင္မေလးတိုက္တဲ့ေဆး
ေၾကာင့္ပါ စူးေမ့လည္းမၾကာခင္ ဒီလမ္းအတိုင္းသြားရမွာပါ”

                     ေဖးေဖး ျပံဳးမိသြားသည္။ စူးေမ့က ဘာမွမဆိုင္တဲ့ မုဆိုးမတစ္ေယာက္ေပမယ့္ သူမက က်ဴပင္ခုတ္က်ဴငုတ္မက်န္ဆိုတဲ့ သေဘာကိုခံယူထား ေသာေၾကာင့္ပါပင္။

” ဒါေတြအကုန္လံုးက ငါနဲ႔ ငါဗိုက္ထဲက ကေလးအတြက္ပဲ ငါမမွားဘူးမွတ္လား”

          ေဖးေဖးအတြက္ ထိုအေတြးေတာ့ ဝင္ခဲ့ေပမယ့္ သူမကေနာင္တေတာ့မရေပ ။ အခ်စ္အတြက္ဆိုရင္ မတရားတာ မ႐ွိဘူး မဟုတ္ေပဘူးလား။
       ----------------------------------------------------------

”အေဒၚစူးေမ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘာလို႔ထြက္ေျပးရမွာလဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔မသြားႏိုင္ဘူး”

အမုန်းဆုံးကိုယ်လုပ်တော် (အရှင်သခင်၏အမုန်းတော်ခံ)[Complete]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora