- 23 -

4.8K 609 23
                                    

HERO ( 23 )

Unicode

ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးရင်း တစ်ယောက်တည်း
ကယောင်ကတမ်းနဲ့
ကိုယ့်လက်ကို အတင်းဆုပ်ကိုင်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းကို
လည်း အသေဖိကိုက်ထားမိသည်

ခဏကြာတော့ မောင် က အခန်းထဲကထွက်လာသည်

" မောင် ဘာတဲ့လဲ ? အမေက ဘာတဲ့လဲ ? "

ဂျောင်ကုက အသံမြည်အောင် တစ်ချက်ရီသည်
ပြီးတော့ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားသည်
ဂျီမင်းက ပိုပြီးသိချင်စိတ်ပြင်းပြလာသည်

" ဘာလဲ ပြောပါဆိုနေ "

မီးဖိုချောင်ထဲထိ လိုက်သွားတဲ့ ဂျီမင်းကို ဂျောင်ကုက
ဆက်တိုက်ရယ်နေရင်း -

" မောင် ရေဆာလို့ ရေတောင်မသောက်ရတော့
ဘူးလား "

" ဘာလဲကွာ ? လူကို ပိုသိချင်အောင် "

ဂျောင်ကုက ရေကိုတမင်တကာ တစ်ငုံချင်းသောက်
ပြနေသည်

" မောင် !!! တကယ် နောက်တာမရပ်ဘူးလား ?
မောင်က အဲ့လိုမျိုး မောင့်အမေဆီက အကျင့်ပါလာ
တာကိုး "

" ဟင် ဘာကိုလဲ "

" လူကိုသိချင်အောင်လုပ်တာလေ အမေက ခုဏက
မောင်က တွဲနေကြတယ်လို့ပြောလိုက်တဲ့ချိန်မှာ ကျွန်တော့်
ကိုကျတော့ အပြင်ထွက်တဲ့ မောင်နဲ့ကျ သက်သက်
စကားပြောမယ်တဲ့ ပိုသိချင်အောင်မဟုတ်ဘူးလား "

" ဟဟဟ !! ကဲပါ လာ မောင်ပြောပြမယ် "

ဂျီမင်းရဲ့ ပုခုံးတို့ကို ဆွဲကိုင်ရင်း ဂျောင်ကုက မီးဖိုချောင်က
ထမင်းစားပွဲခုံလေးမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်

HERO • Kookmin || COMPLETED || Where stories live. Discover now