The Lost Helianthus (COMPLETED)

Chapter Four

"Solanna, hinahanap ka ni Kuya Asher," pag-iimporma nila. I literally rolled my eyes at the one who told me that. I can't help to show that I am irritated.

Sila sila lang din naman ang problema ko. The teacher wasn't here and left a load of work. Akala ko ay groupwork ito pero bakit parang ako lang ang gumagawa?

Nevertheless, may mabuti na ito kaysa pilitin silang makipagparticipate at bigyan lang ako ng half-assed work. Tapos magrereklamo sila kung bakit ko sinosolo?!

Marahas kong binuksan ang bag ko para kunin ang ginawa kong baon. Isinara ko ang bag at padabog na umalis sa kinauupuan. Hindi ko alam kung maayos ko bang naisara iyon.

I went straight to the door. Hindi nakalampas sa akin ang tingin ni Alek kasama ang ibang tao na nasa loob. Wala akong pakialam.

Pabalang kong ibinigay ang dala kong pagkain kay Asher na naghihintay sa labas. I concluded that their teacher wasn't also present on their class. Minsan talaga, hindi ko alam kung hihinto ba siya sa pambuburaot sa mga tao.

"Nice. Mind reader ka? Paano mo alam na ito ang ipinunta ko dito?"

Sinamaan ko siya ng tingin. Mainit na ang ulo ko, wag na siya sanang dumagdag pa sa mga dahilan. "I am already dealing with pricks on my finger and stomach. So please, don't be another prick that will make my head ache."

I rolled my eyes when he just laughs. Akala yata naglalaro lang ako.

"Eto naman. Kukunin ko lang itong pagkain ko." That was also one of the things I don't understand. Bakit hindi niya gastusin ang pera niya? And I don't know why I should also feed the woman he was swooning? Pinanliitan ko siya ng mata. Hindi kaya nilalagyan niya ng gayuma ang kinakain ni Freya? Maybe I should also pour an anti-blind potion into her food if ever I find one.

Mukhang nahalata niya yata ang pagdududa sa mga mata ko kaya kumunot ang noo niya. "Ano na naman?"

Umiling ako. Maybe, it was impossible. Asher won't do such thing. And love potions were non-existent.

"None. Umalis ka na."

"Okay. Sabay tayo ulit uuwi mamaya."

"Kahit wag na. Kaya ko umuwi mag-isa."

"Grabe. Hindi mo ba ako mamimiss? Isang beses din tayong hindi uuwi nang sabay."

I snarled at him. Daming arte. I looked sideways and when I spotted no signs of teachers or respected heads passing by, I gave him a middle finger. Mahirap na at baka ma-guidance.

Tumawa lang siya bago naglakad papalayo. Hindi ko rin naman gagawin iyong sinabi ko. I did that to piss him off, but I was now the one who was pissed.

Naiiling ako na bumalik sa loob. Sandali kong nakalimutan na naiinis ako sa ilan kong mga kaklase. I went back to my seat and focused on the activity I am doing.

🌻🌻🌻

"Shit," I muttered in annoyance. Dahil sa kamamadali ko kanina ay nakalimutan kong naibigay ko lahat kay Asher ang pagkain ko. Only Alek was spare from this bad luck.

Pinanood ko ang mga kaklase kong lumabas sa room. I didn't dare to move and contemplated whether or not should I go downstairs. That's the only way para makakain ako but then, tinatamad ako. Puwede rin namang hindi ako kumain dahil feeling ko ay normal naman ang blood sugar ko.

When I finally made my decision not to eat, nasa harapan ko na si Alek. I was surprised. This is the second time na siya ang lumapit sa akin.

"May kailangan ka?"

"Bakit hindi ka kumakain ngayon?" He asked, instead of answering my question.

"Wala."

"Bakit?"