The Lost Helianthus (COMPLETED)

Chapter Fifteen

I threw one last glance at Alek before I rode the jeepney that will be on the way towards the bus station.

Akala ko ay hindi na ako papansinin pa ni Alek dahil nasa harap na rin ang sasakyan na minamaneho ni Kuya Lito. I was quite surprised that instead of mounting inside the vehicle, he stopped to face my direction just so he could smile at me.

Mabuti na lang at nakaupo na ako nang mapansin iyon kaya kahit papaano ay ligtas ako. I swear, kung paakyat pa lang ako at nakita ko siyang ngumiti, baka malaglag ako sa jeep.

I lowered my head and let the corner of my lips curved up. It will be weird for the people surrounding me if they will catch me smiling without finding any reason.

Pinadaan ko ang kamay ko sa dibdib ko at pinakiramdaman ang sarili. I can feel my heat beating fast but other than that, wala naman akong makapang pagsisisi. In fact, I am happy and I think I made the right decision to give Alek a chance.

Kinatok ko ang ceiling ng jeepney at saka pumara nang matanaw ko na ang station. Pagkababa ko ay agad hinagilap ng mata ko ang dalawang lalaking kasama ko sa pag-uwi.

Nakahinga ako nang maluwag dahil nakita ko si Theo na abala sa paggamit ng cellphone niya. He's probably looking for answers where we were right now.

Mabuti na lamang at nandito na siya. It means that I don't have to wait for him any further. Hindi rin naman siya pumapalya na maging maaga pag ganitong sabay kaming umuuwi.

Dapat lang.

Lagi naman kasi siyang nahuhuli sa lahat na ng bagay.

"Theo."

Ibinaba niya ang hawak niya at seryosong tumingin sa akin. He then looked past me before returning his gaze to mine.

"Saan si Asher?"

"I don't know. Besides, baka mamaya ay kasama niya si Freya at nilalandi niya." It is possible. "Tayo na?"

Nanatili siyang nakatingin sa akin at hindi gumalaw. Was he suspecting me that I really planned to leave Asher there? Akala ba niya palusot ko lang na may date sina Asher ngayon?

Puwede rin. Hindi ko naman na inalam kung nasaan si Asher. Hindi ako talaga sigurado na kasama niya si Freya. Pakialam ko ba kasi.

I cocked my eyebrow. "Ano? Hihintayin pa natin siya?"

Umiling siya at pinauna na ako sa pagpasok. Pumili kami ng komportableng mauupuan at nang tumigil kami sa napili ko, akmang doon siya uupo sa pangtatluhang upuan. Agad ko namang hinila ang manggas ng uniform niya para pigilan siya.

He turned his head on me with his questioning eyes. "Bakit?"

Ngumuso ako. "Dito tayo sa pandalawahan. Wala naman na tayong kasama."

He didn't move quickly and just stared at me suspiciously. Ako naman ay iniwas ang tingin at sumimangot. Bakit ba iyong tingin niya ay laging parang may binabalak akong masama?

In the end, napilitan din siyang sundin ako at naupo sa tabi ko. We were already sitting comfortably and just waiting for all the seats to be filled when I spotted someone familiar entering the bus.

Agad kong isinandal ang ulo ko sa may bintana at pumikit. Pinigilan ko ang mapapikit ng mariin dahil baka makahalata na nagpapanggap lang ako.

Naramdaman ko ang mahinang pagtapik ni Theo sa pisngi ko pero nanatili pa rin akong nakapikit.

"Asher's here," he informed me in a whisper.

"Tangina, wag kang magulo," pabulong na sabi ko pabalik. Natawa siya sa narinig sa akin. It means that he understands what was on my mind.