Pokochać bestie ∆| Min Yoongi |∆

Co z nią?

I co ja mam teraz zrobić?

Boję się ruszyć, żebym później nie skończyła tak jak tamten gościu lub ten chłopak z klasy.

- Zabieramy się szefie?- podszedł do niego jakiś jeden z chłopaków.

- tak.- wstał, nadal trzymając mnie za plecy.

Rozejrzałam się po klasie i jest więcej ofiar niż wymieniałam.

Czy ja coś ominęłam?
Może po prostu to przez ten strach.

- A co z nią?- zapytał patrząc na mnie.

- Zabieramy ją.- powiedział spokojnie szef.

O nie nie nie nie nie nie nie nie!

Co teraz, co teraz mam zrobić?!

• A ale j ja ja nic n nie p po powiem, ja będę cicho.- powiedziałam przestraszona, głos mi drżał i jąkałam się.

- Idziesz z nami.- powiedział ponownie spoglądając mi w oczy.

Ma czarne oczy...
Ładne są...

• P proszę nie rób mi nic.- prosiłam, nie płakałam, tylko go prosiłam.

Nienawidzę płakać, a tym bardziej przy kimś.

- Zamknij się!- warknął jeden z jego wspólników.

Automatyczne zamknęłam oczy ze strachu.

I strzał.

Oddychałam głęboko.
Coś opadło na ziemię, głośny trzask przeszedł po klasie.

Później poczułam jak unoszę się.
Zdziwiona a zarazem przestraszona otworzyłam oczy i centralnie przede mną była twarz, twarz tego szefa.

- Zmywamy się bo zaraz psy się zlecą.- powodował.

Rozejrzałam się po martwych ludziach z klasy.
Moje ciało stało się takie Jakby cięższe.

- A ona po cholerę?- podszedł do nas jeden z typków.

- Masz jakiś problem?- powiedział ostro szef.

- Już spokojnie stary, bo ci żyłka pęknie.- zaśmiał się i pobiegł do przodu.

Szef spojrzał na mnie,a ja też patrzyłam na niego.

Wrócił po chwili wzrokiem na drogę i wyniósł mnie z budynku.

Narzekam na szkołę i zawsze chciałam z niej zostać wyniesiona ale nie tak. To było tylko na śmianie.

- Ta panienka dla nas?- zaśmiali się jacyś ludzie.

Ten tylko spojrzał na nich i od razu przestali się śmiać.

Jak bardzo mam przesrane?

Na pewno nie będzie dobrze, nie u takich ludzi jakimi są oni.

😻💘😻💘😻💘😻💘😻💘😻

Bum bum i ludzie sobie nie żyją hah...
Ale ja zła, takie wsumie życie hihi...