Tambay Pogi: Leo (Leonardo Del Monte)

Chapter Twenty One

Chapter 21

"Sa larong Basketball, kailan ba masasabing lamang ka na at maging kampante sa laro? Kapag ba may dalawa o hanggang limang kalamangan ay magiging kampante ka na? Para sa akin, hanggat may lumalaban, dapat ipaglaban. Hanggat may umaagaw, dapat gumalaw."

By the way, SPG itong chapter na ito mula umpisa hanggang dulo. Para naman sa mga bitin pa, sorry iyan lang kinaya ng utak ko.

Note: Read at your own risk.


Lara


"Le-Leooo," daing ko.

"Ano? Sabihin mo Lara," nangungusap ang mga mata niya.

Patuloy siya sa pag-ulos na dahilan ng aking pagsinghap at impit na daing dahil sa kakaibang sensasyon.

"Yu-yung pintuan Leo," nawawala na ang sarili ko.

Habang patuloy siya sa paggalaw ay tumatama ang likod ko sa pintuan na dahilan upang tumunog ito.

Natatakot ako na baka may makarinig dahil baka gising pa ang mga tao sa kabahayan.

Tumigil siya sa paggalaw at biglang parang hinanap ko ang kakaibang sensasyong kanina ay ibinibigay niya sa loob ko.

Ibinaba niya ako at kusang kumawala ang Hukbalahap sa poder ng Perlas ng Silanganan.

"Tumalikod ka at humarap sa pintuan para hindi tumunog," nakangiti niyang sabi.


Sumunod lang ako sa sinabi niya.

Inilagay niya ang mga kamay ko sa pintuan. Nakahawak din ang mga kamay niya sa likod ng mga palad ko at sa ganoong posisyon ay nagtagumpay siyang looban ang kayamanan ng Perlas ng Silanganan.

Hindi makagalaw ang mga kamay ko na nakasandal sa pintuan dahil mahigpit din ang pagkakakapit niya sa likod ng palad ko dahilan para maipako ako sa ganoong sitwasyon.

Sa kanang tenga ko ay natagpuan ko ang mga labi niyang bumubulong habang patuloy sa pagpapakawala ng putul-putol na hininga.

"La-Lara," bulong niya.

Yung kanyang hininga ay nagsisilbing daluyan ng kuryente na siyang kumikiliti sa aking buong katawan.

Mas inilapit niya ang labi niya sa tenga ko at bumulong.

"La-Lara, nararamdaman mo b-ba ako?" nangungusap din ang boses niya.

Nilingon ko siya at sinalubong niya ako ng halik.


"L-Leo," hindi ko na kinakaya ang nararamdaman ko. Gusto nang bumigay ang mga tuhod ko dahil sa sobrang kabaliwang hatid niya sa akin.


"Sabihin mo Lara," utos niya.

"M-Mahal kita Leo," saka ko sinalubong muli ang mga labi niya.


Mas dumidiin ang galaw niya sa likuran ko na dahilan para mas mapalapit ako sa pintuan. Nakakapit pa rin ako sa malamig na kahoy nito at nakaposas sa mg kamay ko ang mga kamay niyang nakadiin lang para hindi ako makawala.


"L-Lara, sa-sayo kkooo lang naramdaman i-ito," mas lalo siyang naging madiin na dahilan para umangat ang ulo ko.


Nalalapit na siya at nararamdaman ko ang nalalapit ko na ring pagdating.


"Lara. Ma.Hal.Ki.Ta..uhhmm.," katumbas ng bawal bigkas niya ng mga salitang iyon ay ang mabibigat na ulos niyang nagdala sa amin sa lugar kung saan ay kami lang ang nakakaalam.


Ramdam ko ang paninigas ng mga hita niya at ng paginginig ng pang-upo niya. Sinabayan ito ng pangangatog ng mga tuhod ko na dahilan para unti unti akong bumagsak pero inalalayan niya ako at kumapit ako sa batok niya.


Ramdam na ramdam ko siya.

Nakayakap ang mga kamay niya sa aking tiyan. Nakayakap ang mga kamay ko sa kanyang batok at nakahilig ulo ko sa kanyang balikat habang nakatalikod ako sa kanya.

Humihingal siya at ramdam na ramdam ko ang pagtaas baba ng kanyang dibdib sa likuran ko.


"Hhhaaaa," nagpakawala siya ng malakas na paghinga.

Maya maya ay ramdam kong maayos na akong muli. Hinarap ko siya at tumingkayad ako para maabot ko ng husto ang mga labi niya.


Hinalikan niya ako at yumakap ako sa kanyang pawisang katawan.

"Mahal kita Lara," tumitig siya sa akin at tinitigan ko rin siya.


Mahal niya ako. Sapat na iyon para huwag akong magalangan sa tunay na nararamdaman niya.

"Second quarter na agad," nakangiti niyang sabi.


"Hindi pa ako nakakapagpahinga," reklamo ko.

"Kukuha kita ng tubig," sabi niya saka hubo't hubad na lumabas ng kwarto.

Sinilip ko pa siya sa nakabukas na pintuan. Wala siyang tsinelas. Para siyang lumang tao na naglalakad lang ng walang saplot.

Bukas ang ilaw sa kusina kaya makikita at makikita siyang ganoon kapag may lumabas.

Kampante lang ang loko. Hindi man lang nagmadali o kaya ay nagtakip ng kanyang maselang bahagi ng katawan.

Pagbalik niya ay may dala na siyang isang bote ng malamig na tubig at baso.

Hinila ko pa siya papasok.


"Para ka talagang timang. Paano kung may nakakita sa iyong ganyan ka?" ako.

"Eh ikaw na lang naman ang gising ah," saka niya nilagyan ng tubig ang baso.


Nang mapuno ito ay uminom ako at napatid ang uhaw ko sa lamig nito.

Kapagkuway siya naman ang uminom sa baso.


Naglakad siya malapit sa lamesa at inilapag ang bote at baso.

Pangalawang beses kong makita ang kanyang pang upo at sobrang naaamaze lang ako sa ganda ng tanawin na iyon.


Saka siya humarap at nakita ko ang kanina lang ay lupaypay pero ngayon ay handa na namang lumaban na Hukbalahap.

"Tapos na ang water break. Second quarter na," lumapit siya sa akin at inakbayan akong naglakad patungong kama niya.

Medyo maluwag ang kama niya.

Pinagpatong niya ang dalawang unan at saka ako pinahiga-sandal doon.

"Kumapit ka dito," sabi niya at inilagay ang mga kamay ko sa headboard ng kama niya.

Agad naman niyang ikinawit ang mga paa ko sa baywang niya at saka pumwesto sa pagitan ko.

Nakatingin lang siya sa akin at parang alam niya kung saan susuot.

Napakagat ako sa labi ko nang mapagtagumpayan niya ang paglusob.


Yumuko siya at inabot ang aking mga labi.
Yung mga halik niya ngayon ay mas maalab, mas nangangailangan at mas nagaapoy.

Napatingin ako sa mga mata niya na punung puno ng determinasyong mapagtagumpayan namin ang laban na ito.

Kumapit siya sa headboard sa aking ulunan at nagsimulang umulos na dahilan ng aking pagsinghap at pagpapakawala ng mga impit na daing.

Nakatingin lang siya sa akin. Walang sinasabi. Puro lang expression ng kanyang mga mata ang nakikit ko.


Hindi ko mapigilang hindi siya hawakan kaya niyakap ko ang tagiliran niya. Mas nadama ko siya ng husto at mas naging agresibo siya.


Gusto kong sumigaw pero hindi ko maaaring gawin. Hindi ko alam kung paano ko ilalabas sa sarili ko ang kakaibang nararamdaman ko kaya mahigpit ko siyang niyakap at hinalikan sa mg labi niya.


Hindi ko mapigilang makagat ang mg labi niya dahil wala na talaga akong paraan sa kakaibang pakiramdam na ito.

"M-mahal kita, Leo, mahal kita," saka niya muling sinalubong ang mg labi ko.


"Mahal na mahal kita kaya ko ito pinararanas sa iyo," sak niya mas binilisan na dahilan para  mapahigpit ako mg kapit sa kanyang pawisang likuran.


Jusko. Hindi ko na kayang pigilan pa.


"W-wala nang iba pa, Lara, i-ikaw na lang uhmmm," napaktigas ng boses niyang naipit sa dulo dahil ramdam na ramdam ko na amg unti unting pagdating ko sa dulo.


Nagsilbing kapitan ko ang mga likod niya at mula doon ay napasabunot ako sa buhok niya ng sabay naming marating ang dulo ng second quarter.


Naibagsak niya ang katawan niya sa akin. Nanginginig siya hindi s lamig kundi dahil sa pagkangilo niya sa loob. Napakahigpit ng pagkaangkla ng mga binti ko sa kanya kaya naman wala talaga siyang kawala. Ramdam na ramdam ko siya at halos manginig siya nang bahagya akong umatras.


Taas baba ang mga dibdib namin dahil sa kapaguran.

Nakatitig lang ang malamlam niyang mata na nangungusap sa aking mga mata. Nakauwang ng bahagya ng mg labi niya at nagpapakawala ito ng putul-putol na hininga.


"M-mahal kita," saka niya muling sinakop ang aking mga labi.

Kumapit akong muli sa leeg niya. Ayaw ko na sanang matapos ang ganito. Yung kami lng. Yung nagsasalo kami sa mga bagay na kami lang ang nakaaalam. Mahal ko na siya at hindi ko ito pagsisisihan.

"Mahal din kita," sabi ko nang kumalas siya.

"Ayaw kong marinig na sasabihin mong MAHAL DIN KITA," medyo lumayo siya.

"Bakit?" nagtataka ako.

"Kasi kapag sinabi mo iyon, parang mahal mo lang ako kasi mahal kita. Dapat ang sabihin mo ay MAHAL Kita. Ang ibig sabihin nun ay mahal mo ako kasi mahal mo nga ako. Hindi ka lang basta umaayon sa kung ano ang nararamdaman ko," saka niya muling sinakop ang mga labi ko.


"L-leo, mahal kita,"

Tumangu tango siya sa pagitan ng aming mainit na halikan.


"At dahil mahal kita, itutuloy na natin ang laban," saka siya humiga sa tabi ko at inunan ang kanyang mga kamay.


"Paano?" ako.


"Dito ka," saka niya tinapik ang mga hita niya na nagsasabing 'upuan mo ako.'


Shet lang. Mahal ko ang lalaking ito at hindi ko kayang mawala siya. Hindi ko rin siya kayang biguin na katulad ng ginawa ko noong una.

Kaya't pumatong na ako sa kanya.

Hinawakan niya ang magkabilang balakang ko nang makapatong ako sa kanya.

Bahagya niyang itinaas ang katawan niya para magdikit ang mga mukha namin.

Nangungusap ang mga mata niya sa sensasyong nararamdaman niya at ang hatid niyon sa akin ay kakaibang pakiramdam na sa kanya ko lang talaga natagpuan.


And our bodies finally became one. I cam really feel him down there. Napakalakas lang ng resistensya niya at nadadaig ang mahina kong pagkatao sa kanyang kakaibang lakas at stamina.

Niyakap niya ako sa baywang as I moved.

Napatingala ako nang halikan niya ang aking leeg.


"L-lara, h-hindi mo alam kung gaano mo ako binubuhay," napahigpit ang yakap niya.

And as I moved faster ay biglang umunat ang mga paa niya at naramdaman kong nanigas ang mga hita niya.

Nagpakawala siya ng matitigas na daing nang kapwa namin marating ang ikatlong dulo ng laban.

Napayakap ako sa kanya ng mahigpit at siya rin sa akin. Kapwa kami naghahabol sa aming mga hininga at saka niya muling sinakop ang aking mga labi.


Kahit sino ay susuko sa kanya. And I admit gusto ko nang sumuko dahil any moment ay hihimatayin na lang ako sa ligayang hatid niya. Hindi ako handa dito. Kung alam ko lang talaga ay nagpahinga rin ako kanina. Dahil siya ay napaghandaan niya talaga ng husto. Alam ko na sa susunod.

Natawa ako sa thought na 'Alam ko na sa susunod.'

Nasa ganoong posisyon kami nang abutin niya ang tubig sa lamesa.


Binuksan niya ang bote ng tubug saka uminom. Pagkatapos ay ibinigay niya naman sa akin para ako naman ang uminom.


Pagkatapos mapawi ang uhaw ko ay agad ko siyang hinalikang muli. Iisa pa rin ang katawan namin kaya nararamdaman ko pa rin siyang pumipintig sa loob.


Ibinalik niya sa mesa ang bote ng tubig saka niya ako maingat na ihiniga nang hindi kami nagkakahiwalay.



Kapagkuway tinuloy niya ang laban.

Jusko. Wala talaga siyang kapaguran.


Nakatukod ang siko niya sa kama at nakadikit lang ang noo niya sa noo ko.

Mata sa mata.



And then he started moving.


Again, ay naibigay niya sa akin ang kakaibang pakiramdaman na iyon.


"Ikaw lang ang nakatagal ng ganito," yung mga mata niya ay bahagyang napapapikit habang sinasabi ang mga salitang iyon.


"L-Leo... hi-hindi ko na kayang hindi makagawa ng ingay kapag dinala mo ulit ako doon," hindi ko na kayang pigilan pa dahil sa ika apat na pagkakataon ay sasabog ang dibdib ko kapag hindi ako makapagkawala man lang ng kahit ano sa tuwing dumarating kami doon.


"K-kayanin m-mo Lara. P-para sa akin," nakauwang lang ang mga labi niya at ang mga mata niya ay titig na titig sa akin.


Inabot ko ang kanyang labi at saka siya hinalikan.


"P-paano ko kakayanin? Sob-Sobrang h-hindi kkooo mapigilan," daing ko matapos ang pagkawala niya sa mga halik ko.


"Kumapit ka lang maigi sa akin at huwag kang magpigil ng pakiramdam. Magtiwala ka sa akin, kakayanin mo," saka siya huminto at inihanda niya ako sa bagay na iyon.


"Tumingin ka lang sa akin at huwag na huwag mong iisipin na hindi mo kaya. Mahal kita," sa huling salit niya ay agad siyang gumalaw dahilan para mapatakip ako ng mga labi ko.



Jusko. Kakayanin ko ba?

Sa sobrang bilis ng ritmo ng musikang kami lang ang nakaririnig ay nadala ako sa lugar na mas malayo pa sa pinagdalhan niya sa akin kanina.

Napakahigpit ng yakap ko sa kanya at ang isang kamay ko ay nakasabunot lang sa buhok niya.


Nasa noo ko ang noo niya. Nagkakatitigan ang mga mata namin at halos sabay pang pumipikit ang mga ito.


Ang mga bibig namin ay kapwa hinihingal.
Malamig sa kwarto ngunit parehas kaming pinagpapawisan.


"Mahal kita,  Laraaaaa," napapailing na siya.


Ramdam kong hindi na magtatagal.


"Lllaarrraaaa," lumalakas ang daing niya habang bumibilis pa ito.


"Llleooo," saka ko mas hinigpitan ang kapit sa kanya.


"Lllaaarrraaa, Ma. Hal. Ki. Taaa...uhhmm," sa bawat syllable ng kanyang salita ay katumbas ng malalakas na ulos at sa dulo nito ay kitang kita ko ang pamumuti ng kanyang mga mata at ang panginginig niya sa ibabaw ko.


Kapit na kapit ako sa kanya ng husto at ayaw kong pakawalan siya ng ganun na lang.
Pagkatapos niyon ay tiningnan niya ako sa mata.


Hinawi niya ang hibla ng buhok kong nasa noo ko.


"Ano, kaya pa ba ng over time?" nakangiti pa siya.


"Mukhang hindi na kaya ng pambato mo," saka ko itinuro ang hukbalahap na tila nagmamakaawa na sa amo niya para magpahinga.


Natawa siya ay pinunas ang mga pawis niya sa mukha gamit ang palad niya.


Pabagsak siyang nahiga sa tabi ko at huming ng malalim.


"Ako pala ang susuko sayo bubwit," nilingon niya ako.

"Hindi mo lang alam na sukung suko na ako,"
lumingon din ako sa kanya.


Hinawi niyang muli ang buhok sa mukha ko.

"Mahal kita," saka niya ako hinalikan sa noo ko.


"Mahal kita, Leo," saka ako yumakap at sumiksik sa kanya.


Pawisan pa siya pero ayos lang dahil mabango pa rin naman siya.


Sa ganoong kalagayan ay nagsimula kaming makahanap ng comfort sa isa't isa.


Ramdam ko ang sobrang pagod ko kaya't wala pang ilang sandali ay tulog nakaming dalawa.


Hahaha.

Oh ayan, hindi ko kinaya ang pagsusulat nito. Nakailang bote ng tubig ako. Sorry sa mga sumakit ang puson kagabi sa pagkabitin.
Apat na quarters na iyan ha? Huwag na kayong humirit pa ng over time hehehe..