Aycan
Yaklaşık 15 dakikadır Barışın kolları arasındaydım. Bedenim de ruhum da çok yorgundu bana ne olduğunu anlayamamıştım. Vücudum titriyordu ve bu koca adamın kolları arasında olmak bana huzur veriyordu. Bu huzur da Metin abinin gelmesi ile son buldu ben Barıştan ayrılmak istemiyordum ama daha fazla direnirsem çok dikkat çekecektim.
Metin Kuş: Aycancım şimdi bana bak bakalım elinde bir sıkıntı var mı anlayalım
Sesim zar zor çıkmıştı ama kendimi ifade etmem gerekiyordu
Aycan: Abi elimde bir şey yok gayet iyiyim sadece ruhen yorulduğumu hissettim
Metin Kuş: Canım olsun ben yine de bakayım hem olmadı biraz kliniğe götürür dinlendiririz seni
Metin abi elime dokunduğunda acıyla Barışa sarıldım. Sanırım elimi kırmıştım ve artık survivora devam edebileceğim bile belli değildi. Ne yapmıştım ben nasıl bir boşluğa düşmüştüm acıyla daha fazla ağlamaya başladım.
Barış
Aycan kollarımın arasında titriyordu yanımda kal sana ihtiyacım var dediğine ne yapacağımı şaşırsam da bu küçük kızı bırakmak aklımın ucundan bile geçmemişti. Onu ilk defa böyle çaresiz ve üzgün gördüm. Ben Aycana sıkı sıkı sarılmış onu sakinleştirmeye çalışırken Metin abi geldi şu an tek duam kendini sakatlamamış olmasıydı
Metin abi kontrollerinden sonra kırık olmadığını doku zedelenmesi olabileceğini söyleyerek Aycanı detaylı kontroller için hastaneye götürecekti tam sedye isteyecekken abi ben taşırım ambulansa gerek yok dedim.
Aycanı kucağıma aldığımda biraz daha sakinleşmişti zayıf kollarını boynuma sardığında bende kafamı boynuna gömdüm. Nefesim nefesine tenim tenine değdiğinde tüm dünya durdu Şu an burada sadece o ve ben vardık ve benim aklımdan geçen tek şey bir an önce iyileşip yanıma tekrar gelmesiydi.
Aycan: Barış ben çok korkuyorum
Barış: Neden güzelim. Hiç korkmana gerek yok kırık da yokmuş zaten sadece sargı yapılıp geri geleceksin.
Aycan: Beni bırakmanı istemiyorum
Barış: Seni bırakmayacağım.
Aycanı ambulansa getirdiğimde korku dolu gözlerle bana bakıyordu ama ben onu gerçekten bırakmayacaktım.
Aycan
Barış beni kucağına aldığında tüm acım dinmişti kollarımı boynuna sardım ve ona daha çok yaklaştım o da kafasını boynuma gömmüştü onu bu kadar yakınımda hissetmek beni heyecanladırsa da ondan ayrılacak olmak beni korkutuyordu o ise sakatlanmamdan korktuğumu zannediyordu. Beni ambulansa yatırdığında içimden bir an önce döneceğimi ve çok sağlıklı olduğumu söylüyordum. Ben bir an önce dönecektim ve 1 hafta önceye kadar nefret ettiğim bu adama duygularımı açacaktım ona bu kadar yaklaşmışken ilk defa böyle duygular hissediyorken bunu yarıda bırakmayacaktım.
Barış
Oyunu biz kazanmıştık ve erzağı almıştık. Açıkcası bu ödüle çok sevinememiştim aklım hep Aycandaydı umarım iyidir.
Cemalcan: Barış Aycana ne olmuş neden öyle ağlıyordu?
Barış: Bilmiyorum Cemo kaybettiği için bu kadar sinirlendi sanırım.
Cemalcan: Çok çaresiz duruyordu inşallah o da sakatlıktan elenmez. O da giderse ben eminim bu ünlüler birinin ahını almış bu kadar olay üst üste olmaz çünkü
Cemalin dediklerini düşünüyordum Aycanın elenme ihtimali yoktu doku zedelenmesi dedi sonuçta birkaç güne geçerdi. Ama ben Aycanı neden bu kadar çok düşünüyordum bunu beko ile konuşmam lazım.
Barış: Kardo adaya gidince hemen çardağa geçelim seninle konuşmam gereken bir şey var
Berkan: Ben onun ne olduğunu biliyorum zaten konuşacaz merak etme
Seremoniden sonra adaya gitmek için tekneye bindik . Sercan çok sinirliydi bu sinirini Aycanın sakatlanmasına bağlıyordum çünkü çok yakın arkadaşıydı ama işin rengi öyle değilmiş adam ödülü kaybettikleri takımı yarıda bıraktığı için sinirliymiş. Şimdi şu keli denizde boğsam ben mi suçlu olurum asla kızın orada canı yanıyor bu hala yemek peşinde.
Sercana karşı bakışlarımı gören Beko kafamı denize doğru çevirdi.
Berkan: Şimdi sakin ol kanka en ufak hatanda gidersin zaten mimlisin kendine dikkat et
Beko haklıydı zaten mimliydim en ufak hatamda kapı dışarı edilirdim işte o zaman her şey yarıda kalırdı
Adaya gelir gelmez Bekoyla çardağa geçtik arkamızdan Cemo da geldi anlamıştı sanırım ve benim de çok saklayacağım bir şey yoktu. Onlara tüm olayları anlattım beni bırakma demesini sarılışını her şeyi
Çocuklar yüzüme sen mal mısın yoksa biz mi çok akıllıyız bakışları atarken anlamamış bir şekilde tekrar boş boş yüzlerine baktım.
Barış: Oğlum ne bakıyonuz lan yüzüme bir şey söylesenize
Cemalcan: Gerçekten anlamadın mı
Barış: Neyi anlamadım mı anlaşım olsam size sormam zaten
Berkan: Babako kız sana abayı yakmış nasıl anlamadın bunu beni bırakma demiş daha ne desin sende bir adım at kıza
Barış: Ben emin değilim kız sonuçta sakatlıktan korkuyordu bana yakın hissetmiştir bırakma demiştir
Berkan: Babako saçmalama oğlum şimdi seni ısıracaam ha
Barış: Tamam oğlum düşünüyorum o iyileşip gelsin her şey yoluna girecek inşallah
Çocuklarla birlikte bu konuyu kapatıp havadan sudan konuşurken adadakiler yavaş yavaş yanımıza gelmeye başladı
Ardahan: Babuşlar napıyonuz burda gizli gizli konuşuyonuz
Berkan: Yok kanka ne gizlisi ödülleri falan düşünüyorduk
Evrim: Gençler napıyorsunuz hepiniz buraya gelmişsiniz bende size yemek hazırlıyorum
Cemalcan: ilk günden yapmasaydın keşke kuzu 1 hafta lazım bize
Evrim: Ama oyun çok güzeldi rakip dağıldı hastanelik bile olan var sonuçta bunu kutlayalım dedim
Barış: Rakip de olsa orada bir insanın canı söz konusu bunu kutlaman ne kadar doğru Evrim hanım
Evrim: Ben öyle demek istemedim Barış yanlış anladın beni
Evrimi dinlemeden göl kenarına geçtim herkes mi bencildi yoksa Aycan benim için çok mu özeldi.
Çimlere uzandım ve Aycanın narin ellerini boynuma sarmasını gözümün önüme getirdim o ana geri dönüp ve o anda donmak istiyordum nefesini boynumda hissettiğimde onu bırakmayı hiç istemedim ama onun için buna mecburdum.
Gece yarısına kadar bekledim ama Aycandan bir haber gelmedi tüm kameramanlara sordum ama bir bilgileri olmadığı için sorularım yanıtsız kaldı artık pes ettim ve barakaya ilerledim tüm gece Aycanı düşünerek uyuya kalmışım. Uyandığımda küçük kızımı barakada uyurken görmek istiyordum.
Bu bölüm nasıl bitti nasıl yazdım anlamadım. Eğer kötü olduysa kusura bakmayın baya afalladım çünkü ama güzel olduysa oylar yorumlar gelsin djjdjd
