Barış
Gözlerimi araladığımda Berkanla Cemal başucumda konuşuyorlardı.
Barış: Günaydın.
Cemalcan: Günaydın kuzum.
Barış: Napıyorsunuz sabah sabah ?
Berkan: Ayılmaya çalışıyoruz babako. Hadi kalk dereye gidelim bi kendimize geliriz.
Barış: Gidelim bari.
Ayağa kalktığımda ilk olarak kızlar barakasına baktım. Nisa uyuyordu ama Aycan ortalıkta yoktu.
Barış: Aycanı gördünüz mü ?
Berkan: Yok babako bende yeni kalktım. Belki Elifin falan yanındadır.
Barış: Olabilir. Çıkar ortaya birazdan.
Dereye giderken etrafa bakmaya çalışıyordum ama görünmüyordu. Belki de tuvalete falan gitmiştir.
Tişörtleri çıkarıp taşın üzerine koyduk ve kendimizi serin sulara bıraktık. Bir süre yüzdükten sonra sırayla çıktık. Şu suyun içinden güreşmeden çıkmak da bizim için bir başarıydı.
Nisa: Günaydıııın napıyorsunuz ?
Cemalcan: Bi ayılalım dedik kuzu ben bile girdim suya sen napıyorsun ?
Nisa: Bende yeni uyandım. Kimseyi göremeyince buraya geldim. Burdaymışsınız işte.
Barış: Aycan barakada değil mi ?
Nisa: Yooo
Barış: Çardakta mı ki ?
Nisa: Orada da yok Evrimle Elif orada.
Barış: Ben bi Aycana bakayım.
Kalkıp tişörtümü giydim. Nereye gitmiş olabilir acaba ? Barakanın yanına gittiğimde yoktu daha sonra ormana, yaptığımız bankın oraya baktım ama burada da yoktu Nerede bu kız ?
Çardağın oraya tekrar bakmaya gittiğimde Elifle Evrim hala orada oturuyordu.
Barış: Elif Aycanı gördün mü ?
Elif: Hayır görmedim Barış. Ne oldu da ?
Barış: Sabahtan belli ortalıkta yok merak ettim.
Elif: Ormanda falandır belki çıkar birazdan.
Elife gülümseyip arkamı dönmüştüm ki Evrim konuştu.
Evrim: Ben gördüm.
Kafamı ona doğru döndürdüm. Konuşmasına devam etti.
Evrim: Sercanın barakasında.
Sercanın barakasında mı ? Bu kız deredeyken bizim sesimizi duymamış mı ?
Barış: Sağol.
Sakin olmaya çalışarak Sercanın barakasına ilerledim. Nedense o adama güvenmiyorum. Çok denedim ama onda itici gelen bir şeyler var. Belki Nisa olaylarını öğrendiğim için belki de konuşması tavrı ondan uzak durmama sebep oluyordu.
Barakanın yanına geldiğimde ikisinin sesini de duyabiliyordum. Belli ki derin bir sohbet ediyorlar. Barakanın önüne geldiğimde Aycan yaptıkları yatağın üzerinde Sercan ise yerde oturuyordu. Bende yaptıkları bankı çektim ve karşılarına oturdum.
Barış: Aycan ?
Sercan: Günaydın Barış.
Barış: Günaydın Ke-Sercan.
Bakışlarımı tekrar Aycana kenetledim.
Aycan: Günaydın. Uyanmışsınız sonunda.
Aycanın tavırlarında anlamlandıramadığım bir şey vardı. Soğuktu.
Barış: Sabahtan belli seni arıyorum. Burada olacağın da hiç aklıma gelmediği için boşuna aramışım.
Aycan: Ben biraz erken uyandım baktım herkes uyuyor buraya geldim. Sercan da erken uyanmış sohbet ediyorduk öyle.
Barış: Anladım. Derede bizim sesimizi duymadın mı ? Normalde uyurken bile duyup gelirdin de.
Aycan: Duyduk aslında da suya giresim yoktu.
Konuşmasını şaşkınlıkla dinliyordum. Bazen anı anını tutmuyor. Dün sabah günaydın demek için peşimden gelen Aycan bugün buna tenezzül etmiyor etmediği gibi Sercanın yanında oturuyor.
