Singularity

27|Korkuyorum

Bölüm 27|Korkuyorum

-Jeonikook iyi okumalar diler...

"Ben varken sana kimse birşey yapamaz."

Saat gece bilmem kaçtı. Cho Hee yanımda, kollarım arasında uyuyordu. Bense bekliyordum. Uyumak istiyordum ancak aşağıdan gelen takırtılar buna engel oluyordu.

İnmek istesemde Cho Hee'nin kesinlikle uyanmamalı lazımdı. Korumasını istemiyordum. Özellikle bu eve alışmasını isterken.

Aşağıdan gelen vazo kırılma sesiyle, kollarım arasında ki beden korkuyla sıçramıştı. Benimde korktuğum başıma gelmişti.

"Baba..."

"Şşşttt...miniğim.Sakin ol...Korkma Tamam mı?"

Kafasıyla onaylasa da, yaklaşık 5 dakika sonra falan ağladığını anlamıştım. Hızlıca kafamı eğdim.

"Miniğim! Ben sana ağlama dedim ama... Bak sen ağlayınca ben çok üzülüyorum. Senin o akan gözyaşlarına kurban olurum..Ağlama Tamam mı?"

"Ama korkuyorum..."

"Ben varken korkmak yok anlaştık mı. Hem ben varken sana kimse birşey yapamaz."

Alnına bir öpücük kondurdu yavaşça yataktan kalktım. Boynumu kütletip odadan çıkmayı düşünüyordum ancak bana masum bakan bedene açıklama yapmam gerektiğini düşündüm.

Yatağa oturup, dizime oturttum. Küçük elleriyle gözyaşlarını silmeye çalışsa da pek işe yaradığı söylenemezdi.

"Miniğim benim,korkmanı gerektirecek birşey yok tamam mı? Ben hemen bakıp gelicem. Sende burda beni bekleyeceksin tamam mı? O güzel gözyaşlarını akıtma."

Alına tekrar bir öpücük kondurdum. Çok korkuyordu. Ve elimden pek birşey gelmiyordu. Korku tüm bedenine işlemişti.

"Beraber gidelim o zaman. Ben burda tek başıma kalamam."

"Kattiyen olmaz. Sen burda kalacaksın ve beni bekleyeceksin. Tehlikeli biri olabilir. Beraber gidersek sana zarar da verebilir. Bunu göze alamam tamam mı miniğim."

"Ama sana da zarar verebilir."

"Bana birşey yapamaz. O kadar dövüş eğitimini boşuna mı aldım? Gözlerini kapat ve uyumaya çalış. Ben beş dakikaya gelicem. Anlaştık mı?"

"Hayır, gitme istemiyorum."

Alt katta ki sesler giderek çoğalıyordu ve bir an önce gidip el almalıydım.

Bedenini yorganın içine sokarken o'da el verdiği kadar bana engel oluyordu.
Yorganı sıkıca üstüne çekip, elini tutum.

"Gelicem miniğim. Söz veriyorum 10 dakika içinde yanında olucam. "

Birşey demesini beklemeden hızlıca çıktım. Kendimden emin birşekilde ilerliyordum.

Salona göz gezdirince kimsenin olmaması ilgi çekiciydi. Etrafta kimse görünmüyordu. E O zaman o sesler nerden geliyordu?!!

Kafamı cama çevirip baktığımda ortadan delik olması gayet açıklayıcıydı.

Eve kedi girmişti.

Hızlıca odaya gidip,yatağa yattım. Miniğime dönüp baktığımda hâlâ korktuğunu bir kez daha iliklerime kadar hissetim.

"Miniğim, eve kedi girmiş. Sorun yok yani. Uyumaya devam edebilirz."

Onaylayıp,kafasını iyice boyun girintime soktu. Bende onun kokusunu içime çekerek uyuya kaldım.

25.05.2020

02.43

-Jeonikook