Singularity

3|Korkuyor mu?

Bölüm 3|Korkuyor mu?

-Jeonikook iyi okumalar diler...

Peluş tavşanımı koltuğa bırakıp oda da gezinmeye başladım. Çok büyük bir oda değildi ancak 2 kişinin rahatlıkla birkaç gün geçirebileceği bir odaydı.

Parfümlere bakacakken durdum.

Ya dokunduğum için kızarsa?

Koltuğa geri gidecekken yağmurun yağmaya başlamasıyla kalakaldım. Ben yağmurun yağmasından çok korkardım.

Ya şimşek çakarsa?

Ya gökgürlerse?

Ya elerktirik giderse?

Etrafıma bakınınca yatağa girip yüzümü yorganla örtebilirdim ancak kızabilirdi. Ve ben kızmasını istemiyordum.

Koltuğa tekrar oturup peluşuma sıkıca sarıldım. Kendimi ne kadar sıksam da ağlamama engel olamamıştım.

Tanrım nolur biri gelsin. Nolur...

Yağmur çok kötü yağıyordu ve sık sık gökgürlüyordu. 

Her ne kadar kendime korkmamam gerektiğini söylesem de olmuyordu işte. Hâlâ çok korkuyordum.

Benim hıçkırıklarımla aynı anda şimşekler çakıyordu.

Tanrım,Lütfen geri gelsin. Lütfen....En azından başımda dursun. Yalvarırım...Nolur...

●●●

"Dağılalım çocuklar. Güzel çalıştınız. Artık yarın devam ederiz."

"Eee...Yeğenimiz gelmiyecek mi?" Şirence gülen Jimin hyung'a karşılık bende şirince gülerek" Hayır. Büyük ihtimal uyuyor. Yarın artık."

"Ben sabırsız biriyim ama!!" Diye bağıran Taehyung hyung'un omzunu patpatlayarak odadan çıktım.

Günün en korktuğum kısmına gelmiştik. Benimle yatmasını istiyordum ve bunu ister miydi? Bilmiyordum. İstemeye bilirdi ki bu beni korkutuyordu.

Sorun koltukta yatmam falan değildi. En azından kokusunu içime çekmek,yanağından öpmek istiyordum.

Belki uyurken yapabilirdim. Bak bu olurdu.

Sessizce içeri girdim. Büyük ihtimal uyuyordu. Bay Kim erken yatığını söylemişti.

Şimşek çakınca oda da çığlık yankılandı. Hemen arkamı dönüp baktığımda Cho Hee ağlıyordu.