Singularity

35|Neyi Var?

Bölüm 35|Neyi Var?

-Jeonikook iyi okumalar diler...

"Küçüğüm. Eğer bir sıkıntın varsa içine atmamalısın, yoksa o sıkıntı daha da büyür. Bana söyleyebilirsin. Ne olursa olsun."

|Bu bölüm sadece Jungkook'un anlatımındandır.|

Kahvaltı yaparken bile kucağımdan inmemişti. Bir sorun vardı ama ne?! Söylemiyordu da!!

Film izliyorduk ama miniğim sadece kucağımda duruyordu. Kafasını da kaldırmıyordu ki!!

Sabah sabah birşey olamayacağına göre ne olmuş olabilirdi? Koltuğa atlarken düşmüş olabilir miydi?

"Miniğim?" Kesinlikle bir sorun vardı ve bu çok büyük bir sorundu. Neden bana söylemiyordu ki?

Yatağa oturup, sırtımı yatak başlığına dayadım.

"Küçüğüm, sorun ne?"

Cevap vermiyordu ve ben çıldırmak üzereydim!!!

Kollarını boynumdan çekip, ellerim arasına aldım. Onu bu kadar üzen şey neydi merak ediyordum?

"Küçüğüm, bana anlatmak ister misin?"

Hayır, çünkü meraktan çatlicam da!!!

Gene cevap yok!!! Tanrım...Çıldırıcam!!

"Ama böyle sorunu çözemem ki?"

Gene kollarını boynuma dolamaya kalkışınca engel oldum. Madem konuşmayacaktı en azından tepkilerini görmek istiyorum. Kötü mü değil mi onu anlamak lazım dı?

Bacaklarını kollarımın altına alıp, elimi sırtına yasladım. En azından ben konuşacaktım. Belki o da cevap verirdi. Bir umut.

"Cevap vermeni bekliyorum ama?"

Derin bir nefes aldım! Ne vardı da saklıyordu?!!! Sanki sakladığı şey devlet sırrıydı!!!

"Küçüğüm, eğer bir sıkıntın varsa içine atmamalısın, yoksa o sıkıntı daha da büyür. Bana söyleyebilirsin. Ne olursa olsun."

Kafasını tekrar belime gömünce, artık pes ettim. Sonra tekrar sorabilirdim.

...

Çizgi romanımı alıp, yatağa oturdum. Uyumadan önce biraz okusam iyi olurdu.

Telefonumu da miniğime uzatıp, bende yatağa girdim. Elimin altına yastık koyacaktım ki;miniğim tekrar kucağıma oturup, çizgi filmini izlemeye başladı.

Neredeyse tüm gün boyunca hep kucağımdaydı. Neyi vardı?

Kollarımı bedenine dolayıp, saçlarına öpücük kondurdum. Bence okumak ve izlemek yerine konuşabilirdik.

Elinden telefonumu alıp, çizgi romanla beraber komidine koydum. Bugün öğrenmezsem daha kötü olacakmış gibi geliyordu.

Kollarımı sıkıca ona sarıp, kokusunu içime çektim.

"Şimdi söyle bakalım. Benim miniğimi üzen şey ne?"

Gene cevap vermiyordu. Çıldırıcam ama!

"Minik meleğim, sorununu benimle paylaşmak ister misin? Hem bak içine atınca daha kötü oluyor insan."

Tık yok!

Pes ederek yatağa uzandım. Miniğim de uzanıp, tekrar boynuma sarıldı. Tanrım...Ne vardı şu boynumda?!

"Baba."

Sonunda.

"Söyle miniğim."

"Seni seviyorum."

Gerçekten mi?! Ben burda neden mutsuzsun onu öğrenmen için can atıyorum!

"Bende seni miniğim."

28.05.2020

16.02

-Jeonikook