[Tamamlanmıştır.]
.
.
.
.
"Çünkü mavi umudu temsil eder ve ben de birgün mutlu olmayı umuyorum."
.
.
.
-Kurgunun şarkısı [ Jungkook- Euphoria]
.
.
-Singularity: Eşsizlik.
.
.
[Baba - Kız kurgusudur. Aşk unsuru yoktur.]
.
.
Başlama Tarihi: 05.05.2020...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Bu bölüm sadece Cho Hee'nin anlatımındandır.|
Saçlarımı taradıktan sonra bana döndü. Şevkatle bakıyordu ve bu kendimi özel hissettiriyordu.
Beni kucağına alarak yatağa yatırdı,kendisi de yanıma yattı.
Bana sarılıp saçlarımı koklamasıyla istemeden de olsa kıkırdadım. Çok güzel bir histi.
"Hoşuna mı gitti?" Birşey demedim. Ne diyebilirdim ki? Evet,lütfen her zaman yap? Saçma olurdu. Yani böyle bir istekte bulunmam saçma olurdu.
Kafamı kaldırıp yanağımdan öptü. Bunu hiç diğer babam yapmamıştı. Bu seni seviyorum demek se diğer babam beni sevmiyor muydu?
O zaman bana niye bakmıştı ki?
İnsanlar sevmediklerine bakarlar mıydı?
"Uykun var mı?" Sorusuna kafamı ik yana sallayarak cevap verdim. Ondan hâlâ utanıyordum ve bu yüzden yüzüne bakamıyordum.
Benim babam olabilirdi ancak diğer babam beni hiç yıkamamıştı. Ya da kucağına alıp öpmemişti.
O zaman bu babam farklı oluyordu.
Ama bu babamla yıkanmak daha eğlenceliydi. Kafamdan çıkan baloncukları patlatırken çok keyif almıştım.
Gene yıkandığımda gene onları patlatmak istiyordum. Ben patlatırken o da gülüyordu ama neye güldürdü anlamamıştım.
Herhalde çok komik duruyordum.
Saçlarıma öpücük konmasıyla kendimi güvende hissetim. Çok tuhaf bir duyguydu. Ben bunu daha önce hiç hissetmemiştim.
Beni seviyordu.
Beni gerçekten seviyordu.
"Prensesim." Ona döndüm. Bana prensesim demesi çok hoştu. Sanki sadece onun prensesiymişim gibi geliyordu.
"Yarın sabah hyunglarımla kahvaltıya gidicez."
"Bende mi gelicem?"
"Tabi ki. Sensiz bir yere gider miyiz?" Güldüm. Beni kabullenmişler.
"O zaman erken mi kalkmalıyım?"
Her soruma gülümseyerek cevap veriyordu. O gülümseyince bende gülümsüyordum.
"Hayır. Sen istediğin saatte kalk. Uyandığın zaman gideriz."
"Ama siz acıkmış olacaksınız?" Bu sefer kahkaha attı. Sağ yanağında benim gibi gamzesi vardı ama onun ki daha belli oluyordu. Hem tavşana çok benziyordu. Tabi çok yakışıyordu.
"Bizi düşünmene gerek yok prensesim. Sen uyumana bak."
"Ama benim uykum yok ki. Nasıl uyucam?!!"
Dudaklarımı büzüp beklemeye başladım. Keşke öğlen uyumasaydım. Şuan uyurdum ve onlarda sabah beni beklemezlerdi.
Yatağa geri yatırılıp, üstüm örtüldü.
Ne olmuştu ya!!
"Madem uykun yok sana şarkı söliyim mi?"
Kafa salladım. Sesini merak ediyordum ve eğer uyumazsam sabah beni bekleyeceklerini de biliyordum.
"
Beni sevmek çok da zor değil. Sadece şimdi ki gibi sımsıkı sarılsan yeter. Ileride neler yaşayacağımızı bilmiyoruz. Ama herşeyin belirsiz olması hoşuma gidiyor. Başkalarının ne söylediği kimin umrunda. Birbirimiz olmadan yaşayamayız biz,sorun ne o zaman? Daha da aşık olabiliriz birbirimize.
Başka birini sevmeye başlarsan Sensizliğe alışabilirsem O vakit geldiğinde, o zaman Ancak o zaman ayrılabiliriz
Seni sevmek çok da zor değil Biraz daha gülümseyip seninle daha çok ilgilenirsem Birbirimizi sevmemiz çok da zor değil Her seferinde ilk günkü gibi bakarsak birbirimize Başkalarının ne söylediği kimin umrunda? Birbirimiz olmadan yaşayamayız biz, o zaman sorun ne?"
Seni sevmek çok da zor değil Biraz daha gülümseyip seninle biraz daha ilgilenirsem...
Benim gözlerimi kapattığı farkettiği için galiba şarkı söylemeyi bıraktı. Herhalde onunda uykusu gelmişti.
"Biz birbirimiz olmadan yaşıyamayız prensesim. Ben bundan sonra sensin yaşıyamam. Iyi uykular,tatlı rüyalar..."
Benim artık bir babam vardı. Beni gerçekten seven bir babam vardı.
