Singularity

22|Baba Demiyor mu?

Bölüm 22|Baba Demiyor mu?

-Jeonikook iyi okumalar diler...

"Bana baba demesi önemli değil. O beni kabullendi, artık hayatında bir parçayım. Bu gayet yeterli benim için."

"Ooo. Kook bey! Keşke gelmeseydiniz!! O kadar teşrif etmişsiniz!"

"Off hyung!! Dalga geçmesene! Zaten provayı kaçırdım. Hoseok hyung'la tekrar etmem lazım."

"Dostum benim işim var. Jimin-sshhii boştur o öğretir."

Koltuğa bedenimi bırakıp, alnımı ovaladım. Gerçekten dün niye bu kadar yorulmuştum ki?

"Jungkook?"

Yoongi hyung'un sesiyle;kafamı kaldırıp,gözlerimi üzerine diktim. Ne diyecekti?

"Sana birşey sorucam ama yalnış anlama. Yani bence artık zamanı geldi ama gene de merak ediyorum."

"Sor hyung."

O kadar yorgun hissediyordum ki, kalkıp kahvaltı yapacak halim bile yoktu.

Dans ve ses dersleri gerçekten yormuştu ancak ruhum çok yorgundu. Yani şu 1 ayda yaşadıklarım hiç kolay şeyler değildi. Bunu elbet biliyordum ancak değiyordu.

Şimdi dünyalar kadar güzel bir kızım vardı. Bana alıştığını biliyordum. Onu sevenlerin olduğunu anladığını hissediyordum.

Burası onun eviydi ve o buraya alışmıştı. Belki zaman almıştı ama olmuştu.

Şimdi hep beraberdik.

Buraya geldiğinden beri mutlu olmasını yeğlemiştim ve galiba başarmıştım da. Oyun oynarken yakınmaları bile artık sevimli geliyordu.

Ona nasıl bu kadar alıştığımı bende bilmiyordum. Herşey benim için çok hızlı gelişmişti.

Bir prensese sahip olduğumu çok kısa bir sürede farkına varmıştım. Ve iyi ki erken farkına varmıştım.

"Sana 'baba' diyor mu? Yani yalnış anlama sadece yanyaneyken hiç dediğini duymadım. Seni kabullenip kabullenmediğini merak ediyorum."

Gülerek" Hyung. Seni yalnış anlamadım merak etme ve hayır demiyor."

Taehyung bunu anlamamış gibi tekrar edince tekrar güldüm.

"Ne yani sana 'baba' demiyor mu?"

"Hayır, demiyor hyung."

"Üzülme kook. Yakında o da olacak." Jin hyung gibi bende onun elini tutum.

"Bana baba demesi önemli değil. O beni kabullendi, artık hayatında bir parçayım. Bu gayet yeterli benim için."

Burukça gülümsesem bile doğruyu söylüyordum. 'Baba' demek kolaydı ancak onu kabullenmek, hayatına almak zordu ve o bunu yapmıştı.

Benim küçücük bile olsa bir yerim vardı ve o benim için yeterliydi. Hemde fazlasıyla.

"Neyse hyunglarım. Yarın lunaparka gidiyoruz. Prensesim için."

"Hmm. Sen nerden biliyorsun?"

"Günlük tutuyor ya hyung. Yapılacaklar listesi yapmış bende yapıcam. Bu yüzden yarın lunaparka gidiyoruz. "

"Hee o zaman olur."

Bu hallerine gülerek kalktım. Biraz çalışsam iyi olurdu. Zaten yeterince yorgundum en azından tekrar yapabilirdim.

"Ben provaya kaçar." Diyerek odadan çıktım. Geç uyandığım için herkesden sonra çalışacaktım ancak pek de sorun değildi.

Günüm daha hızlı geçecek ve ben hızlıca miniğime gidecektim. Bu yüzden çokta sorun etmiyordum.

Zaten 1-2 saat sonra miniğimde uyanırdı. O zamana kadar tekrar etsem yeterliydi. 

14.05.2020

17.11

-Jeonikook