VAVEYLA

9.BÖLÜM

Bölüm şarkısı Mehmet Güreli-Kimse Bilmez

   

     "Anne lütfen zorlama gelmek istemiyorum" dedim bıkkınca tabi annem yine o meşhur hareketini yapmış göz devirmişti. "Asel yeter bir ay oldu ne odandan ne de evden çıkmıyorsun, şimdi bizimle geliyorsun"dedi inatla annemin yine o keçi inadı tutmuştu. Ne yapsam vazgeçiremezdim.

    Teslim olur gibi kollarımı havaya kaldırdım bu hareketim annemi memnun etmiş olacak ki kocaman gülümsedi. "Tamam duru sultan sen şimdi git ben hazırlanıp aşağıya gelicem"dedim zorla tebessüm ederek. Annem arkasını dönüp odadan çıkınca derin bir nefes aldım. Hastaneden çıkalı tam bir ay olmuştu eve geldiğimden beri odamdan hiç çıkmamıştım. Yemekleri hep odama getiriyorlardı. Annem ve babam ne kadar dışarı çıkmam için ısrar etseler de hep reddediyordum.

    Hızla dolabımın önüne geçip kıyafetlerime bakmaya başladım. Annem nereye gideceğimizi söylemediği için seçmekte zorlanıyordum. Dizime kadar olan bordo bir etek ve ince askılı siyah badimi giydim. Siyah boncuklu sandaletlerim ile kombinimi tamamlamıştım. Makyaj masamın karşısına oturdum. Doğal bir makyaj yapıp saçlarımı yandan ördüm. Saçlarımı genelde örmezdim ama bugün nedense canım böyle istemişti. Komidi'nin üzerindeki telefonumu alıp odamdan çıktım.

    Uzun zaman çıkmamanın verdiği etkiyle kendimi çok tuhaf hissetmiştim. Sanki yıllardır görmediğim konağa hayretle bakıyordum. Her köşesini inceliyordum buradan gittiğim gün yine özleyecektim. Havanın o güzel kokusunu dolusuyla içime çektim. "Oo Asel hanım çok güzelsiniz"dedi arkamdan biri hemen döndüm tamda tahmin ettiğim kişi kardeşim bartuydu.

    Üzerinde siyah tişört ve koyu renk kot pantolonu vardı. Kocaman gülümseyerek bana bakıyordu. "Teşekkür ederim"dedim koluna girmem için işaret yapınca dediğini yaptım. Beraber merdivenden inmeye başladık. Annem,babam ve dedem kapının önünde bizi bekliyorlardı. "Benim güzel torunlarım da geldiğine göre gidebiliriz"dedi dedem gerçekten dedemin böyle kibar olmasına hayrandım.

      Normalde aşiretler kaba olur derler ama benim dedem öyle değildi. Kimseyi üzmek, kırmak istemezdi babamda öyleydi tabi tıpkı aynı huylara sahiptiler. Hep beraber konaktan çıkıp arabalara bindik. Annem, babam ve Bartu öbür arabaya binerken dedem ve ben de öbür arabaya binmiştik bunun nedeni ise dedemin benle bir kaç bir şey konuşmak istemesiydi. Ne konuşacağımızı sabırsızlıkla bekliyordum.

      Araba ilerlemeye başlayınca iyice heyecanlanmaya başlamıştım. Heyecanımı bastırmak için camdan dışarıyı izlemeye başladım. O arada biri saçımı okşamaya başlayınca hemen dedeme döndüm. "İlk göz ağrım benim seni veren Rabbime binlerce şükür ediyorum güzel torunum"dedi dedem gülerek gözlerinin içinde hem hüzün hem acı vardı. Uzun zamandır dedemi hiç böyle görmemiştim." Canım dedecim seni çok seviyorum"dedim gülerek.

     Dedem elimi tutunca konunun ciddi olduğunu anladım. Ne zaman ciddi bir şey olsa dedem hep elimi tutardı. "Bak güzel kızım ben senin hep iyiliğini istiyorum. Sana söyleyeceklerimi iyi dinle"dedi derin bir nefes alarak, bende kafamı tamam anlamında salladım. "Artık yaşın gittikçe ilerliyor artık yuva kurma zamanın geldi. Biliyorum bu olaylar olduktan sonra sen çok üzüldün. Artık senin üzülmene izin veremem."dedi dedem nefes alıp devam etti "bu yüzden seni Gökkayalar'ın oğlu Göktuğ ile evlendirmek istiyorum"dedi hafif tebessüm ederek.