VAVEYLA

29.BÖLÜM

Amanın da amanın ne ara bu kadar yükseldik🙊

Ya siz mükemmelsiniz bölümler gecikse bile okumaya devam ediyorsunuz😍

Biliyorum bölümler geç geliyor. Malum okul, sınav yazamıyorum 😥

Ama şimdi bomba bir bölüm ile geldim hayde başlayak bari💪

Multide ki şarkıyı dinlerken yazdım. Sizde dinleyip okuyun ha🔥

Arınç Ataman

Arkamda korku ile beni bekleyen bir kadını bırakıp son gaz arabayı sürüyordum. Bugün verilecek karar hayatımızı baştan sona değiştirecekti. Göktuğ pisliğini herkes ölü zannediyordu ama tek gerçeği bilen ben ve aremdi. Bundan sonra herkes bilecekti.

Arabayı konağın önüne park edip hızla indim. Kapıdaki korumalar baş selamı verip kapıyı açtılar. Derin bir nefes alıp içeri girdim. Merdivenden yukarı çıkıp büyük salonun kapısında durdum. İlk defa bu kadar korkuyordum ama her ne olursa olsun onu koruyacağıma söz vermiştim. Şimdi o sözü tutma sırasıydı.

Büyük kapıyı açıp içeri girdim. Herkes gelmişti, o pisliğin babasıda buradaydı. Bütün gözler benim üzerimdeydi. Hızla yerime geçip oturdum. Tam karşımda o pisliğin babası duruyordu. Yüzüne tükürmemek için kendimi zor tutuyordum.

Göz göze gelmiştik ki timur ağa lafa başladı. "evet Arınç kızı nereye kaçırdın?" dedi. Derin nefes alıp sakinleştim. "kaçırmadım onu bu pisliklerden korudum" dedim dişlerimi sıkarak. "lafına dikkat et Arınç ağa" dedi timur ağa lafına devam ederek.

"bütün ağalar beni iyi dinleyin" dedim o adamın gözlerinin içine bakarak. Baştan sona bütün olanları kanıtları ile beraber anlatmaya başladım. İster inansınlar ister inanmasınlar ama her daim ben kadınımın arkasın da olup onu koruyacaktım.

"ve bu adamın o pislik oğlu yaşıyor. Şuan hastanede kanıtlarım ve görüntülerim var" dedim ve cebimden yaşadığına dair olan fotoğrafları çıkardım. Herkes şaşkınlıkla fotoğraflara bakıyordu. "bu ne demek ağa sen nasıl bunca ağaya yalan edersin" dedi ferit ağa. Tek kaşımı kaldırıp ona baktım. Babam yanımda dizimi sıkıyordu. Oda sinirlenmişti ve kendini zor tutuyordu. "karar verildi" dedi timur ağa.

Gerginlik tüm vücudumu sarmıştı. "göktüğ gökkaya öldürülecek, Arınç Ataman ve asel korkmaz evlenecek" dedi. Son kelimesi ile derin bir nefes aldım. Sonunda mutluluk bizi bulmuştu. Hayatımı sevdiğim kadın ile birleştirecektim. "ne demek öldürülecek" dedi o adam. "herşey ortada karar verilmiştir." dedi timur ağa. Herkes yavaştan dağılırken babam ile sıkıca sarıldık.

Gözleri dolmuştu. "aferin oğul sevdiğine sahip çıktın" dedi tebessüm ederek. "sende olsan böyle yaparsın baba" dedim omzunu sıkarak. Gülümseyip kafasını salladı. "haydi gir asel kızımı bekletme daha fazla" dedi. Tokalaşıp konaktan ayrıldım.

Kapının önündeki arabamın kapısını açmıştım ki bir el silah sesi duyuldu. Kendime baktığımda hiçbir şey yoktu. Arkamda bir bağırtı duydum. Döndüğüm gibi babamı yerde yığılmış gördüm.

Etrafa baktım ama kimse görünmüyordu. Kim yapmıştı lan bunu benim babama kim silah sıkmıştı? Babamın yanına gidip diz çöktüm. Tam göğsündeydi o kurşun kanlar yanından akıp yere dökülüyordu. Ceketimi çıkarıp kanayan yere bastırmaya başladım. "arayın lan ambulansı nerede bu ambulans" diye bağırmaya başladım.

Ambulans gelmişti. Sedyeye yatırıp hızla araca bindirdiler. Bende kendi arabama binip ambulansı takip ettim. Hastanenin önüne gelir gelmez hemen indim. "baba dayan baba" dedim gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı. "beyefendi buraya giremezsiniz" dedi hemşire ameliyathane önünde. "bana bak o benim babam eğer ona bişey olursa hepinizi mahfederim" dedim sinirle. "elimizden gelen herşeyi yapacağız lütfen skin olun" dedi ve gitti. Sakin olmak mı? Lan içerideki benim babamdı ve sadece sakin mi olmam lazımdı?

Cebimdeki telefon çalmaya başlayınca çıkarıp kimin aradığına baktım. Aseldi ne diyecektim ben şimdi ona kelimeleri nasıl bir araya toparlayacaktım. Daha fazla bekletmeden açtım. "Arınç neredesin meraktan öldüm" dedi endişeyle. "a-asel" dedim bulanık sesimle. "Arınç noldu sesin niye öyle" dedi bağırarak. "asel babamı c-vurdular" dedim hıçkırarak. "ne demek vurdular hangi hastane çabuk söyle geliyorum" dedi kısılmış sesiyle. Hastaneyi söyleyip telefonu kapattım.

Asıl ben anneme ne diyecektim. Ona babamı vurdular koruyamadım nasıl diyecektim? Öylece yıkılmasını izleyecektim. Ama bende Arınç Ataman isem bunu kimin yaptığını bulacaktım. Onu cayır cayır yakacaktım, acı çektire çektire gebertecektim.

Kaç saat geçmişti ama babam hala içeride canı ile cebelleşiyordu. Bir kaç dakika önce abim aramış sadece hastane adı verip kapatmıştım. "Arınç" dedi biri ama o kişiye bakacak halim bile yoktu. Önüme diz çöken aseli gördüm. Gözleri kırmızıydı ağlamıştı, ben onun ağlamasına kıyamazken o ağlamıştı. Bişey demeden sıkıcı sarıldım. Şuan ihtiyacım olan tek şey buydu., sarılıp kokusunu içime çekmekti.

Gözyaşlarım omuzlarına damlamaya başlamıştı. "aselim" dedim sessizce. Ayrılıp yanıma oturup ellerimi tuttu. Güven vermek istiyordu. "iyi olacak tamam mı? Üzülmek yok" dedi zorla tebessüm ederek. Bişey diyemedim, babamı öyle gördükten sonra hiçbir şey söyleyemiyordum. Tek diyebildiğim şey onu koruyamamıştım.

Herkes gelmişti ama annem yoktu. Belkide abim onu getirmemişti haklıydı da burada perişan olacaktı. Saat geceyi geçiyordu ama ne gelen vardı ne de giden kimse bişey demiyordu. Kafayı yemek üzereydim. "Arınç" dedi asel. "efendim güzelim" dedim güçsüz çıkan sesimle. "zamanı değil ama karara ne oldu?" dedi kafasını omzumdan kaldırarak.

Belkide bugünün iyi haberiydi bu karar, aslında tam zamanıydı. "evlenmemize müsaade ettiler" dedim tebessüm ederek. Oda aynı sıcaklık ile karşılık verdi. "baban iyileşecek ve bizde mutlu olucaz" dedi gülümseyerek. Kafamı aşağı yukarı salladım.

Hayat yoruyordu ama o hayatın içinde yorgunluğunuzu alacak bir kadın varsa hiçbir şey size ne yorucu, ne zor gelir. Sizi gerçekten seven, bir ömür boyu yanında olacak insanlar ile beraber olun çünkü onlar sizi asla üzmez. Size bir şeyler katacak insalar ile beraber olun tıpkı benim sevdiğim kadın gibi, sevgisi bütün herşeyin üstünü örtüyor.

Güldüğü zaman sende gülüyorsan mutluluk, huzur ondadır.

Bölümümüz bittiğine göre yorumlar gelsin 🤩

Kitabı kankilerinize tavsiye etmeyi unutmayın 😁

Seviliyorsunuz❤️