VAVEYLA

3.BÖLÜM

Bölüm şarkısı Heijan- Bahtımın Karası

Hep beraber dondurmacı'dan çıkıp çarşıda dolaşmaya başladık. Kimse ağzını açıp tek bir kelime etmiyordu. Zaten konuşacak bir konumuz'da yoktu. Işıl Işıl olan dükkanlar benim için boş bir dükkandan farksız değildi. Kafam o kadar doluydu ki hiç bir şey cazip gelmiyordu ve hiç bir şeye heves etmiyordum.

Bunu Bartu'da fark etmiş olacak ki konuşmaya başladı "iyi misin abla?"diye sordu hüzünle, aslında hiç iyi değildim ama bunu ona söyleyemezdim. Zorla tebessüm ettim "iyiyim sıkıntı yok"dedim yalandan. Hala kafamda binlerce cevapsız soru vardı. Yanıt almadan bu sorular beni rahat bırakmayacaktı.

Eğlenmek için bowling salonuna gelmiştik. Ama benim canım ne eğlenmek ne de bişey yapmak istiyordu. Ben ve Arınç oynamak istememiştik. Onun da canı sıkkın gibiydi, artık kendimi çok halsiz hissediyordum ayağa kalkacak gücü kendimde bulamıyordum.

Arınç ayağa kalkıp yanıma oturdu. Sanki sır vericekmiş gibi kulağıma eğildi bir an irkilsem de geri çekilmedim. Konuşmaya başladı "şu bacaklarını ört yoksa şurada ki şerefsizler'in gözlerini oyucam"dedi son kelimeyi tıslayarak söylemişti. Bu kadarı da fazlaydı. Dondurmacı'da bağırdığı yetmemiş gibi şimdi de kulağıma fısıldayarak uyarıyordu.

Sinirle ayağa kalktım "sanane ya yeterince haddini aştın"dedim bağırarak. Bütün gözler bize dönmüştü ama umrumda bile değildi. Hayretle kaşlarını kaldırdı "tabi bakmaları hoşuna gidiyordur"dedi tiksinircesine, bu kadarı da fazlaydı artık.

Eşyalarımı masadan alıp arkamı dönüp hızla yürümeye başladım. Arkadan bağırsalar da umrumda değillerdi. Artık daha fazla dayanamayıp gözyaşlarımı serbest bırakmıştım. Hızla arabaya binip gaza bastım. Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.

İçimden küfürler ediyordum ama bu hiç bir şeyi değiştirmiyordu. Hızla direksiyona yumruk attım. Kafayı yiyecektim ben ne yapmıştım ki bu adam beni aşağılıyor'du. Bu zamana kadar kimseden korkmamış ve kimse tarafından bu sözlere maruz kalmamıştım. Her zaman güçlü olan ben şimdi deliler gibi ağlıyordum.

Gözlerim git gide kararıyordu. Frene bastım ama bir sorun vardı bir türlü yavaşlayamamıştım. İşte şimdi yolun sonuydu ve anladım ki hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.

Arınç ATAMAN

Fransa'dan döneli tam bir hafta olmuştu. Annem ve babam'ın zoruyla korkmazlar'ın konağına getirilmiştim. Herkes koyu bir sohbet içindeydi tabi ırmak'ın "Asel"diye bağırması' dan sonra bütün gözler benim arkamda ki kıza bakıyordu. Ben birini merak edipte bakmazdım elinde sonunda oturacaktı. Öylede oldu tam karşımdaydı. Bir anda göz göze gelince sanki zaman durmuştu gecenin karanlığında mavi gözleri tıpkı gökyüzünü andırıyordu.

Bir an kafasını eğince utandığını anladım ve bu hali hoşuma gitmişti. Bir dk bu alamazdı ben bir kızdan asla hoşlanamazdım. Bunca zaman kimseyi sevmemiştim sevemem'de. Benim kalbim bütün kızlara kilitliydi benim hayatımda aşka' da bir kıza'da yer yoktu.

Bu bölüm kısa oldu kb Arınç'ın konuşması bir sonra ki bölümde devam edicek beklemede kalın.. seviliyorsunuz 💜