HARRY POTTER VE BÜYÜYEN KARANLIK

Poslednje

Harry bedeninde toplanan güç yoğunluğu ile bir süre hareket edemedi. 17 yaşına gelmesine gerek kalmadan tam gücüne ulaşmıştı. Yerin titrediğini hissediyordu. Kardeşlerinin mutluluk ile güldüklerini işitiyordu. Onlara katılmak adına gülümsedi.

"Artık aynı eskisi gibiyiz. Harry sayesinde güçlerimizi ve kanatlarımızı geri aldık. Teşekkür ederiz sana Harry."

Harry Kader'den duyduğu şeyler ile şaşkınlıkla ona baktı. Aralarının iyi olmasını seviyordu. Kader gerçekten iyi biriydi, aynı zamanda iyi bir oyuncuydu.

" Asıl ben teşekkür ederim. Yanımda olduğunuz için. Olduğum konum ile nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Bana yardım etmenizi istiyorum."

"Elbette kardeşim. Biz hep yanında olucaz. Elimizden geldiğince yardımcı olmaya çalışıcaz."

"Çok sevinirim Yaşam."

Harry yerinden kalkıcak gücü bulduğunda yavaşca kalktı. Ani davranmak istemiyordu. Kanatlarının tekrar olabildiğine açıldığını gördüğünde sıkıntıyla isteğe baktı.

" Dünya da bu kanatlar ile mi gezicem. "

"Yapma bu bence fazla havalı. Sadece Tanrının bir lütfü olduğunu söylemen yeterli olacaktır. Ya da hiç bir şey söyleme. Sen Tanrısın soru sormalarını yasakla."

"Onu böyle teşvik etmemelisin. Kader gerçekten çok ahmaksın. Harry sen onu dinleme. Kanatlarını görünmez yapabilirsin. İstemen yeterli. Ellika hep öyle yapardı."

" Teşekkür ederim Umut. Ben hemen gidiyim o zaman. Draco herkesi ayağa kaldırmıştır."

"Bol şans diliyorum kardeşim."

Harry mutlulukla güldü. "Birazcık verirsen neden olmasın kardeşim."

"Tüm şanslarım seninle olsun."

Harry bir şey söylemeden bakanlığa cisimlendi. Boy aynasından kendisine baktığında kanatlarının iştihamı ile hayran kaldı. Odayı kaplayacak derece de büyüktüler. Gözlerini kapattı ve açtığında Umut'un dediği gibi görünmez olmuşlardı. Kapının aniden açılması ile o tarafa baktı. Draco ve beraberinde ailesi odaya dolmuştu. Hepsinin yüzünde korku görmesi ile ciddi bir hale büründü.

"Sakin olun. Hiç bir şeyin olduğu yok. Ben gayet iyiyim. Son derece de sağlıklıyım. Yani endişe etmenizi gerektiren bir durum yok."

Harry annesinin gelip kendisine sarılmasına karşılık verdi. "Bırak da iyi olup olmadığına ben karar veriyim."

"Olur sen karar ver anne."

Lily geriye çekilip şöyle bir göz gezdirdi. Gayet iyi görünüyordu.

"Kimin gücünü çaldın yine."

Harry bunu nasıl açıklayacağını bilmediği için ailesinin bunu sormamasını emretti.

"Bir şey mi dedin anne. Anlamadım çünkü."

"Dedim ki aç mısın.?"

Harry memnuniyetle gülümsedi. İşe yaramıştı. Emretmesi yetmişti.

"Biraz aç olabilirim."

"O zaman ben şimdi eve gidiyorum. Sende yarım saat sonra evde oluyorsun."

"Anlaştık annecim."

Harry annesinin gitmesi üzerine Draco'ya baktı hemen. Diğerlerine gitmelerini emredince, affalamış bir şekilde dışarıya çıkmışlardı. Kabul etmeliydi ki bu fazla hoşuna gitmeye başlamıştı.

"Draco gel. Başka bir yere gidicez."

Draco Harry'nin dediğini yaparak elinden tuttu. Daha demin yaptığı şeyi anlamamıştı ama anlatıcağını biliyordu. Geldikleri yere baktığı zaman bir uçurumun kenarında olduklarını gördü. Denizden gözlerini ayırıp Harry'e baktığında gördükleri ile olduğu yere çakılıp kalmıştı.