Not Supposed To Be Alive II Harry Potter

~ 10 ~

Podczas lekcji zauważyłam, że Ginny zachowuje się... Dość dziwnie. Przeważnie jest uśmiechnięta, pewna energii... A teraz jest cicha, bardzo wycofana.... Coś było nie halo. Coś co nie chciała powiedzieć mi i Hermionie.

-Na następną lekcję macie się przygotować z trzech ostatnich lekcji, oczekuje też, że wszyscy będą mieć pracę domowe- powiedział Snape na koniec lekcji.

Muszę porozmawiać z Ginny- pomyślałam zbierając książki do torby- Najlepiej zanim znajdziemy się w pokoju wspólnym

-Panno Middleton- zagadał Snape- Na słówko. Do mnie.

Cholera Snape! Czemu teraz?!- pomyślałam obserwując jak Ginny wylatuje szybko z klasy.

Nic nie mówiąc podeszłam do nauczyciela i stanęłam przed jego biurkiem. Snape przyglądał mi się uważnie.

-Znalazłem idealną osobę która pomoże ci z materiałem którego nie rozumiesz- powiedział Snape- będziesz miała korepetycje z Malfoy'em.

Moje oczy pewnie przybrały kształt galeonów.

-Jest pan pewien, że to dobry pomysł?- zapytałam nie chcąc go zdenerwować- W końcu... Malfoy jest o rok wyżej, a poza tym jesteśmy w osobnych domach... Nie może mi Hermiona dawać korepetycji?

-Nie - odpowiedział ostro Snape- Panna Granger może i jest inteligentna czy też jak to niektórzy mówią wybitną czarodziejką, ale kiedy chodzi o mój przedmiot, nie ufam nikomu bardziej innemu niż Malfoy'owi. 

-Rozumiem...- mruknęłam pod nosem, bardzo niezadowolona z obrotu sprawy

I po kiego grzyba mówiłam, że mam problem z materiałem?! Na co ci to było Ciri... No na co....

-Mam nadzieję, że to nie problem?- zapytał pół złośliwie Snape, na co pokręciłam głową

-Nie profesorze- odpowiedziałam- Czy to już wszystko?

-Nie. Ale idź...- odpowiedział Snape, siadając przy swoim biurku.

Szybkim krokiem wyszłam z klasy. Liczyłam, że gdzieś znajdę Ginny... Ale nie znalazłam... Ginny zniknęła tak szybko jak wybiegła z klasy.

Znikąd przede mną pojawiła się... Pani Norris?! Miałknięła na mój widok... A ja nie wiedziałam co się dzieje... Przecież... Przecież była spetryfikowane!?! Kotka podeszła do mnie i zaczęła ocierać się o moje nogi.

-Jakim... Co...- powiedziałam cicho dalej obserwując kota

-Pani Norris!- usłyszałam za sobą, kotka od razu pobiegła do swojego właściciela.

Filch wziął kotkę na ręce i zaczął się z nią miziać... No nie powiem uroczy, a zarazem dziwny widok.

-A temu, co?- usłyszałam za sobą dość dobrze znany mi głos, więc nie czułam potrzeby odwracania się

-Pani Norris, wróciła do żywych...- odpowiedziałam cicho

-Ale przecież Mandragory jeszcze nie dojrzały... Znaczy się, maść na depetryfikacje jest jeszcze nie zrobiona- Malfoy najwyraźniej był tak samo zdezorientowany jak ja.

Za nami usłyszałam kroki, jakby ktoś biegł w naszą stronę.

-Ciri! Musimy poroz- zaczął Harry, ale przestał jak zobaczył odchodzącego Filcha z Panią Norris

Starsi się nie odezwali. Z resztą... Każdego, ten widok, w gniutł by w fotel... Pytanie czy to przez to, że kot wrócił do żywych czy przez to, że Filch bardzo pięknie pokazuje miłość do swojego kota.