မိုးလည္းခ်ဳပ္ေနၿပီျဖစ္သည္ ယံလင္းေတဇကိုေမွ်ာ္ေနသည္မွာလည္းၾကာေနၿပီ ေတဇကေတာ့ျပန္မလာေသးေပ
ယံလင္းလည္း ပ်င္းလာတာေၾကာင့္ၿခံဝန္းထဲသို႔ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ဆင္းလာခဲ့ေတာ့သည္
ေအာက္ထပ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ႏွာေခါင္းရႈံမိသည္
ဧည့္ခန္းတြင္ ခုံကိုမွီကာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းခ်ိတ္ထိုင္ေနသည့္ နဒီ
လက္မွာလည္းဝိုင္ခြက္ကိုင္ကာ ဇိမ္ခံေသာက္ေနေသးသည္
ယံလင္းလည္း မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ အျပင္သို႔ထြက္ရန္ျပင္လိုက္သည္
"ခဏေနဦး.."
နဒီခုံေပၚမွ ထကာ ယံလင္းဆီသို႔ေလွ်ာက္လာသည္
ယံလင္းလည္းျပန႔္လွည့္လာကာ
"ဘာကိစၥလဲ.."
"ဘယ္သြားမို႔လဲ.."
နဒီ့ရဲ႕ေမးခြန္းေၾကာင့္ ယံလင္းစိတ္ညစ္မိသည္
သူ႕ကိုတစ္သက္လုံးဒီလို ပလိန႔္စစ္ စစ္ၿပီးမေမးၾကဖူးဘူး
"နင့္အပူပါလား"
ယံလင္းရဲ႕အေျဖေၾကာင့္ နဒီေဒါသထြက္လာဟန္တူပါသည္
"နင့္ကိုနင္ဘာထင္ေနလဲ $ေကာင္ရဲ႕..ယံလင္းထက္"
"ဘာေျပာတယ္"
ယံလင္းရဲ႕မိဘေတြပင္ ယံလင္းကို $သုံးကာ မေျပာဖူးေပ ခုေတာ့နဒီကေျပာလာတာေၾကာင့္ ေဒါသေတာ့ထြက္မိသည္
"ဘာလဲ..မေက်နပ္ဘူးလား"
နဒီကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္သလို အၾကည့္ေတြၾကည့္ကာ ဆက္ေျပာေလသည္
"နင္သိလား..နင့္လိုေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က ငါ့လိုမိန္းမတစ္ေယာက္ကိုနိုင္မယ္ထင္လား..ဘယ္ေတာ့မွနင္ငါ့ကိုမနိုင္ေစရဘူး"
နဒီ့ရဲ႕စကားေတြကအထက္စီးဆန္လြန္တာေၾကာင့္ အျမင္ကပ္လြန္းလွသည္
စကားေတြကရိုးရွင္းလွသည္
သူမေျပာခ်င္တဲ့အဓိပၸါယ္က ေမာင့္ကိုသူ႕အပိုင္ဆိုတာကိုေၾကာညာေနပုံပင္
ေတဇအခ်စ္ကို မိန္းမတစ္ေယာက္ကသာ ရနိုင္ၿပီး ေယာက်ာ္းျဖစ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္ကမရနိုင္ဘူးလို႔ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္
