Sana Pwede Tayo ✔ [Completed]

30th

Happiness

I am staring at him as he continued cooking. I still can't believe it, ito na nga ba si Chris? Hay naku Sofia!

"Tell me what you're thinking.." sabi nya nang nakatalikod parin.

"Why you didn't tell me 13 years ago, that you are going to leave?" Yun lang ang naisip kong itanong sa kanya. Marami pang mga bagay na dapat itanong pero dahan-dahan lang.

"Hmmm.. Agaran kasi ang pagsabi ni Mom na pumunta ng Maynila. Pupuntahan na sana kita sa acasha pero  andun na ang sundo namin. Im sorry.." salaysay nya. Puno ng pagsusumamo at pagsisisi ang boses nya.

"Okay lang. I am just very happy that we saw each other again." Tanging sambit ko.

"I miss you,Nana."  Bahagyang lumundag ang puso ko sa sinabi nya. Parang nagkakarera ang puso ko sa sobrang bilis ng tibok nito.

"I miss you too, kuya Chris."

Bahagya syang lumingon at sumimangot. My! His so handsome!

"Nah. I told you, don't call me kuya!" Aniya.

Humalakhak ako, He still the same. He really is.

"Oo na!"

Naaamoy ko na ang linuto nyang Adobong Manok. He can cook! Look at this man! He's one of a kind. Ilinagay nya ito sa plato at inilagay sa mesa na nasa tabi ko. Kumuha rin sya ng kakanin.

"Say it again Nana" aniya. Uminit tuloy ang pisngi ko.

"Nah. Let's eat first." Akma ko nang kukunin ang plato pero pinigilan nya ang kamay ko. Kinuha nya ang kamay ko at biglang hinagkan. Nabigla ako, hindi ko maipaliwanag ang aking nadarama, basta ang alam ko lang, It is new to me.

"Please, tell me." aniya.

Huminga ako ng malalim. "I miss you too, Chris. I miss you very much" sabi ko. Bahagyang umawang ang labi nya pero kalaunan tinikom nya rin.

Kumain muna kami.

"Let's go to acasha later?" Tanong nya.

Tumango ako dahil gusto ko din iyon. Gusto kong balikan ang pinuntahan ko nong mga nakaraang araw nang kasama sya.

"Mamaya na tayong alas dos pumunta ng acasha. May pupuntahan muna tayong iba." kapagkuwan ay sambit ko.

Bahagyang napa-angat ang labi nya at ngumiti. "Sure."

"Oh my god! Chris!" Sigaw ko ng bigla nyang itulak ang swing na inupuan ko.

"Just like the old times." Aniya. Sinapak ko sya.

"Bakit di mo kasi sinabing itutulak mo!kainis ka! Paano kung nahulog ako,huh?" Sabi ko,iritado.

"E di sasaluin kita.." napanganga ako sa sinabi nya, para bang may ibang kahulugan iyon. Oh baka naman nag-aasume lang ako.

Umupo sya sa katabing swing at tumingin sa akin. Parang sa isang iglap, naging slow motion lahat. Parang sya lang ang nakikita ko, This man. This man is the captor of my heart.

"I've been trying hard not to fall for you this past weeks because you are my student. But I failed. And now that I found out that you and Nana are one. I've already fallen for you so hard." Sabi nya habang nakatingin sa akin at seryoso ang mga mata na para bang ako lang ang babaeng nakita nya.  Kinuha ko ang kamay nya.

"Paki sampal nga ako, para kasing nananaginip lang ako!" Sambit ko. Pero bahagya nya akong hinila papunta sa kanya. Ang bilis ng pangyayari at hindi ko namalayang lumapat ang labi nya sa labi ko habang ako ay nakakandong sa kanya. He is my first kiss and now,He is my second kiss.

"You are not dreaming,Baby." Sambit nya. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Basta ang alam ko lang naghari ang kasiyahan sa aking puso.

"Bawal tayo, Pero ikaw ang lalaking tanging sinisigaw ng puso ko." Tanging nasambit ko. Dahil iyon naman talaga ang laman ng puso ko.

Mahal ko sya, mahal na mahal dahil sya lang ang nakakapagbigay saya at kumokompleto sa akin.

He is my happiness.

The happiness that I can only feel in him. He fixed my broken heart. And I am hoping that this happiness is everlasting even though, I know that this is just permanent. I just want to treasure this kind of happiness.
The man I love is the only man can completely make me happy.

(A/N:What yah think?:) Patuloy nyo po itong subaybayan dahil marami pa kayong kailangang abangan)