67th

654 33 2
                                    

Let go

I woke up with a bitter smile crept on my face, Bumangon ako sa kabila ng hapdi na nararamdaman saking gitna. We made love last night not just once but thrice.

Darn, Chris is just so insatiable!

He's still asleep. Mukhang may pagka-autistic din pala itong lalaking 'to. I stared at him, I am so inlove with this man but maybe... Maybe last night might be the last. Masakit para sakin pero ito lang ang nakikita kong solusyon para tapusin lahat ng ito.Hindi ko alam kung makakaya ko bang wala sya sa akin pero alam kung ito ang dapat kong gawin.

Ti'l now, Destiny made me realized that we are not meant to be because if we are, this will not happened. Tama na siguro lahat ng sakit at hirap na naranasan ko dahil sa pagmamahal na ito. Kailangan ko na sigurong tanggapin na hindi kami pwede. Na kahit ilang beses kong hilingin  na sana pwede kami,hindi parin kami pinagbibigyan ng tadhana.

Mabilis akong naghanda habang tulog pa si Chris, mabilis akong naligo. I wore a black fitted jeans paired with white v-neck t-shirt at nagsuot rin ako ng hood. Black hood to be exact.

"Why so early?" Tanong ni Chris nang nagising at namataan akong bihis na bihis na. I high ponytailed my long wavy hair.

"Tawagan mo si Patricia dali... Loudspeaker mo." I requested.

Mabilis nyang hinagilap ang kanyang cellphone, inilagay nya iyon sa side table. Pagkatapos ay magkatabi kaming umupo sa gilid ng kama habang nakapulupot sa kanya ang puting kumot.The cellphone rang four times before we heard a demonic laughs.

"Hello my love! Ang tagal mong di nagparamdam ah!"

Chris let out a long curse.

"Where's my family?" I directly asked.

"Oh? So magkasama pala kayo?" She laughed.

"Where's my family?"I asked again. Chris hold my hand but it didn't calmed me, my anger towards this crazy woman are overflowing.

Meanwhile, Bumilis at humataw ang tibok ng puso ko nang marinig ang tinig ni Pia na sumisigaw ng ate.

"Anak! Anak! Huwag ka nang-"Lumayo na ang boses ni Mamay. Palagay ko'y dumistansya na ang bruha sa kanila.

"Satisfied?"She asked sarcastically.

"Huwag na huwag mo silang sasaktan!"I hissed.

She let out a devil laugh again. "Then bilisan nyo!Bagal-bagal, Ilang araw din kayong nagtago. I'm getting bored here,ganun din si Daniel." Umirap ako sa hangin sa makahulugang sabi nya. "And remember, Walang magsasama ng pulis kung ayaw nyong mawalan ng mahal sa buhay!"

"Don't you ever hurt them!" Si Chris naman.

"Sure my loves! Basta dalian nyo lang, masama akong ma bored, Isang kalabit lang nitong baril na hawak ko, Boom! Dead end!" Tumawa pa sya bago pinatay ang kabilang linya.

Maya maya ay itinext nila ang address na pupuntahan namin. I looked at Chris, mapupungay na mga mata ang sinalubong nya sa'kin.

"Pupuntahan ko sila, kung gusto mong sumama maghanda ka na." Mataman kong sabi.

Mabilis syang tumayo sa kama nang wala ng kahit anong nakatakip sa kanyang katawan. His full naked aura heated my cheeks. Mabilis kong kinuha ang boxer at t-shirt nya at itinapon ko iyon sa kanya ng nakatalikod. At this time, His preposition are telling me that he is serious, Because if this is some other time he would chuckle and tease me bad.... But not now...Nang muli syang bumaling sa akin ay mariin ang kanyang titig na talaga namang nagpakabog ng husto saking dibdib. "I'll come with you," he paused and clenched his jaw. "But promise me one thing.. Never let me go."

I swallowed hard, His dark expression made my heart boomed fast mixed with sudden frustration. Because I know, I can't promise him that. "Chris," I slowly said.

How can I explain it to him?

I stiffened at the moment he walked and in just a snap, He's already infront of me standing massively. Hinawakan nya ang siko ko at bahagyang hinaplos, Lumundag ang puso ko sa ginawa nya. His dark and dangerous eyes are all on me but that was just last for a few seconds, napalitan agad iyon ng ng malungkot na mukha na nakapagpanlumo sa kabuuan ko. We are staring at each other silently, Ang nasusumamo nyang mga mata ang nakikita ko. Inangkin nya ang mumunting distansya sa aming dalawa, I could almost hear his heart beat that I can't even understand why it's slowly brings pain in my heart. I could almost smell his natural ang manly scent. I closed my eyes when he planted a kiss.

Damn!Huwag naman ganito oh, nahihirapan na ako ng sobra. I love him and I love my family. Do I really need to choose between them?

He kissed my cheeks after then rested at the side of my neck. His forehead are now leaning on my right shoulder, giving me a hard time to breathe.

"I know how much you love your family. But, does my love isn't enough to make you stay with me?" His said in a low tone.

For a while, In a blatant way, I felt my heart had tightened and fluttered at the same time. I don't know what to say so I just shut my mouth.I'm afraid to answer him, I'm scared, so so scared.

We remained on our position for a few minutes before he silently go to shower while I remained undecided.

Kanina pakiramdam ko kahit masakit buong buo na ang desisyon ko pero bakit ngayon? Nabahiran na ng pagdadalawang-isip. Darn. His words made me confused.

Tama na Sofia! Remember your family's life is at stake?  Bulong ng isang bahagi ng isipan ko. I sighed heavily, This love frustrates me so damn much.

Kailangan ko syang pakawalan, Kailangan ko syang ibigay kay Patricia, Kailangan kong magparaya, Kailangan kong magsakripisyo.

Mariin akong pumikit at hinilamos ang mga palad sa mukha. Iniisip ko pa nga lang na mawawala sya sa'kin sobrang sakit na, pano pa kaya pag nangyari na?

Panindigan mo ang desisyon mo kung ganoon, Sofia!

I don't have any idea what will happen after all of this. Wala akong kasiguraduhan kung ano ang mga susunod na mangyayari. Makakapiling ko pa kaya sya? O tuluyan na syang mapupunta kay Patricia? Makakaya ko kaya silang makitang magkasama? Shit, ikakamatay ko ata yun.

To be with the man you love is the best feelings above all. But on our case, sobrang malabo. I cannot just be happy here while others are suffering.

Sa oras na puso ang paiiralin ko, konsensya ko naman ang makakalaban ko. I can't afford to let myself and my heart be happy when I know that my family's life are in trouble. Kaya kahit masakit, Kailangan ko syang bitawan. Kailangan kong gawin ang tama.

O tama pa nga ba ito?

Mapakla akong natawa nang may naalala ako mula sa kabataan ko. I was fund of reading and watching love stories, Naalala ko kung paano lumulukob ang galit sa buong sistema ko tuwing nagpaparaya ang bida, Naalala ko kung paano ko sinisigawan ang bida na tanga tuwing bumibitaw na sila....But here I am now, planning to let go the person I love the most.

But this is different. Hindi katulad ng mga nababasa ko na lahat nagtatapos sa happy ending. Cause this is the reality, not fiction nor life that has been written. Kasi kung pwede lang na tayo ang gumawa ng sarili nating buhay. Masaya siguro, Isusulat ko siguro na walang hahadlang sa amin, na walang pagsubok ang darating sa amin. But again, This is the reality,very different from the stories that I've been read.

***

A/N: Wahhhhhh! Stop me hahaha, can't wait to finished this. Again and again and again. Taus-puso po akong nagpapasalamat sa lahat ng mga nagbabasa nitong gawa ko.
I know I am not as good as others but thank you so much for sparing your time to read my stories! Love you all!

#supportundiscoveredwriters 💕
#Lovekokayoooooo💕


 Sana Pwede Tayo ✔ [Completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon