Sana Pwede Tayo ✔ [Completed]

37th

Decision

PAGKAAPAK palang ng mga paa ko sa gate may mga mapanuring mata na akong nakita. Sa mga sandaling ito, I knew it, She really did what she said.

"How disgusting!" Dinig kong bulong-bulongan ng mga estudyante na aking nadadaanan.

"Hindi ba siya nahihiya? Professor nya pa talaga ang tinuhog nya." Babaeng boses ang narinig ko.

Someone laugh. "Baka ginayuma!"

Pumikit ako ng mariin. Habaan mo ang pasensya mo,Sofia.

Nakita ko si Trisha na tumatakbo patungo sa akin, hinihingal ng nakarating.

"Bes, Kailangan mong makita ito!" Sigaw nya at hinila ako kaya nagpatianod nalang ako.

Dinala nya ako sa bulletin board ng school at nakita kong may mga estudyante na nakatingin sa litratong nakalagay roon.

Two photos, una, yung nasa backstage kami ni Chris nung gabi ng Ms.BLU at hinawakan ko ang kamay nya. Pangalawa, yung nasa room kami ni Chris na hinawakan nya ang kamay ko.

Nanuyo ang lalamunan ko at tumulo ang aking luha. On that pictures, parang ako ang humawak kay Chris, pakiramdam ko iniisip nila na nilalandi ko si Chris.Inalo ako ni Trisha at ni David.

"Fuck! Sinong nagpakalat ng pictures na iyan!" Sigaw ni David. "Hindi naman iyan totoo, diba Sofia?" Dagdag nya. Hindi ako umimik. Wala syang alam.

Pumunta ako sa unang subject ko.

"Andito na ang  ating Ms.BLU!Such a good model!" Mapangutyang sigaw ng isa kong kaklase.

"Kaya pala ang taas ng grades nya pagdating kay Sir Cj! Linandi nya pala!" Sigaw naman ng isa. Mas lalong tumulo ang luha ko.

"Hindi yan totoo!" Sigaw ko.

"Huwag ka nang magkaila pa! Malandi ka!" Sigaw ni Vivienne.

Nang magtanghalian umuwi ako sa bahay. Hindi ko na nakayanan ang pangungutya ng ibang tao. Wala silang alam sa kung anong nangyayari sa pagitan namin ni Chris.

I texted Chris.

Ako:

Chris! Where are you? Okay ka lang ba? I deny mo iyan kapag tinanong ka ng dean ha?

Isa pa iyang si Chris, Simula kaninang umaga hindi ko na sya nakita. Hindi ko alam kung asan sya.
I wipe my tears as I entered the house.

"Piyang, tama ba ang narinig ko?" Bungad sa akin ni Mamay.

"The dean called us." Malamig na sabi ni Papay.

Umupo ako sa sofa at muli na namang tumulo ang luha ko. How can I will fight for it? Paano ba? Ayokong mawalan ng trabaho si Chris kasi alam kong importante sa kanya ang trabaho nya.I need to think wisely, ayokong magpadalos-dalos.

"Mamay," naiiyak kong sambit. Lumapit sya sakin at tinabihan ako.

"Hindi ko alam na may namamagitan pala sa inyo ng Sir Cj mo na iyon. Anak, bakit? Alam mo naman siguro ang kahihinatnan nun, diba?" Ani Papay, I can feel the disappointment on his voice.

"Anak, may relasyon ba talaga kayo?" Ani Mamay.

Tumango ako kaya napamura si Papay. Inaalo naman ako ni Pia sa gilid.

"Bakit Mamay? Masama ba ang magmahal?" Tanong ko.

"Hindi, pero alam mo naman na bawal iyon sa inyo, hindi ba?" Tumango uli ako sa tanong nya.

"Mamay, Si Sir Cj po at si Chris ay iisa." Namilog ang mata nila sa inamin ko.
Tila naintindihan nila ako.

"Anak, next week pupunta ka ng America, doon mo ipagpapatuloy ang second semester mo." Papay said.

Sa una, ayoko,hindi ko gusto dahil ayokong iwan si Chris dito.

"May, paano si Chris?" Naiiyak kong tanong.

"Sabihin mo lang sa kanya ang plano mo anak.Hindi kita pipigilang mahalin sya anak pero kailangan mong lumayo muna, para na rin hindi mawalan ng trabaho si Chris." Pangungumbinsi nya.

"Opo Mamay, bukas. Sasabihin ko sa kanya ang plano ko"

Buong gabi akong hindi makatulog. Umiiyak parin, wala akong natanggap na reply galing sa kanya, baka gumagawa sya ng paraan para sa issue na iyon.

Buo na ang desisyon ko, sa ganitong paraan ko ipaglalaban ang pag-ibig namin.

My plan is to go to America and continue studying there. At nang maisalba ko ang trabaho nya. I will deny it kung sakaling kausapin ako ng Dean. Long distance relationship,Yan ang pumapasok sa isip ko. My heart broke as I remembered many history of LDR. I know, maraming hindi nakayanan iyan. Ngunit naniniwala ako sa kasabihang, Kahit paglayuin man kayo kung kayo talagang dalawa ang para sa isa't isa, pagtatagpuin parin kayo ng tadhana.

Destiny will let us be together again. Sa pagbalik ko dito, Hindi na ako estudyante kaya pwede na kami. I know his love for me was strong. And I will hold on to that.

Kahit pa lahat ng tao sa buong mundo ang kakalabanin kami. Kung kami talaga ang itinadhana, kami parin ang mananalo.

In all the things happened to us? We both away with each other for how many years but we still meet again. That's why I believe that he is my destiny, I am his destiny, we are destined to be together.

**