ပြိုင်မျဉ်းတစ်စုံ

အခန်း(၁၈)

Zawgyi

        

          ႏွစ္ဦးသားတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မိနစ္ပိုင္းေလာက္စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့မိၿပီးမွ ဆရာဝန္ကိုေခၚရန္ေနဝန္းနီသတိရသည္။သူ႕လက္ကိုတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ မိုးသားရိပ္၏လက္ကိုအသာေျဖလႊတ္ကာ အခန္းတြင္းရွိအေရးေပၚခလုတ္ကိုႏွိပ္၍ဆရာဝန္ေတြကိုေခၚလိုက္သည္။ဒါက အခုအခ်ိန္မွာသူလုပ္နိုင္သည့္တစ္ခုတည္းေသာအရာပင္။

         ႐ုတ္တရတ္ႀကီးသတိရလာသည့္မိုးသားရိပ္ေၾကာင့္ ေနဝန္းနီတစ္ေယာက္တကယ္ကိုဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။႐ုတ္တရတ္ျဖစ္ပ်က္သြားသည့္အေျခအေနေတြေၾကာင့္ သူ႕ေခါင္းတစ္ခုလုံးရႈပ္ေထြးကာ သူ႕စိတ္ေတြသည္လည္းအစိုးမရနိုင္ျဖစ္ေနသည္။

      ခဏအၾကာဆရာဝန္တစ္ေယာက္ႏွင့္ သူနာျပဳတစ္ေယာက္အခန္းထဲသို႔ဝင္လာခ်ိန္မွာ‌ေတာ့ မိုးသားရိပ္၏မ်က္လုံးေတြကျပန္လည္ေမွးမွိတ္သြားၿပီျဖစ္သည္။တာဝန္ရွိသည့္ဆရာဝန္ေတြကမိုးသားရိပ္ကိုစမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈေတြျပဳလုပ္ေနခ်ိန္မွာသူကေတာ့ မိုးသားရိပ္၏မ်က္ႏွာကိုအသိမဲ့ေနသည့္လူတစ္ေယာက္လိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။ခုနကသူ႕ကိုမိုးသားရိပ္ၾကည့္ခဲ့သည့္အၾကည့္ေတြက ကားတိုက္မႈမျဖစ္ခင္ကၾကည့္ခဲ့သည့္အၾကည့္ေတြႏွင့္လုံးဝကိုထပ္တူနီးပါးတူညီေနသည္။ထိုမ်က္ဝန္းေတြက သူနားမလည္သည့္တစ္စုံတစ္ခုကိုလွစ္ဟျပေနသလိုပင္။

           "တကယ္ကို ဝမ္းသာစရာပဲ၊မိုးသားရိပ္ရဲ႕အေျခအေနကအမ်ားႀကီးေကာင္းလာၿပီ၊ဒီပုံစံအတိုင္းဆို မၾကာခင္မွာလူေကာင္းတစ္ေယာက္လိုျပဳမူေနထိုင္နိုင္ေတာ့မွာ"

       ဒါကသူ႕နားထဲသို႔ေနာက္ဆုံးဝင္ေရာက္လာသည့္စကားသံေတြပင္။သူ႕ေရွ႕တြင္ရွိေနသည့္ဆရာဝန္က ၿပဳံး႐ႊင္စြာစကားေတြဆက္ေျပာေနေပမယ့္သူ႕ဘက္ကထိုစကားေတြကိုၾကားနိုင္စြမ္းမရွိ။ဆရာဝန္ရဲ႕စကားေတြကိုအာ႐ုံမရွိသည့္မိုးသားရိပ္၏အေတြးေတြက ထိုကားတိုက္မႈျဖစ္ခဲ့သည့္အခ်ိန္ေတြဆီကိုခရီးသြားေနေလသည္။

        ထိုအခ်ိန္ကမိုးသားရိပ္ျပဳမူခဲ့သည့္အျပဳအမူေတြက သူ႕အတြက္အရမ္းကိုပေဟဠိဆန္လြန္းေနသည္။အၾကည့္တစ္ခ်က္၊အၿပဳံးတစ္ပြင့္ကအစ အသက္ဝင္လြန္းေနသည့္မိုးသားရိပ္၏ဟန္ပန္က သူ႕အတြက္ေတာ့ေတြးစရာေတြတစ္ပုံတစ္ပင္။ၿပီးေတာ့ ထိုအခ်ိန္ကမိုးရိပ္ဘာေၾကာင့္သူ႕ေနာက္ကိုလိုက္လာခဲ့လဲသူမသိ။သူခန႔္မွန္းမိသေလာက္ကေတာ့ မိုးသားရိပ္ကထိုလုပ္ႀကံမႈႏွင့္ပက္သက္ၿပီးတစ္စုံတစ္ခုကိုသိထားေကာင္းသိထားလိမ့္မည္။ထို႔ေၾကာင့္သာ ထိုကိစၥကိုတားဆီးရန္ မိုးသားရိပ္ကသူ႕ေနာက္ကိုလိုက္လာခဲ့တာျဖစ္မည္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အခုမိုးသားရိပ္က သတိရလာၿပီမို႔ထိုျပႆနာေတြ၏တရားခံကို မၾကာခင္မွာေဖာ္ထုတ္နိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။