ပြိုင်မျဉ်းတစ်စုံ

အခန်း(၁၃)

Zawgyi

        "Nick..."

      "Nick.....လို႔.."

       ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ခြၽဲႏြဲ႕ေခၚေနသည့္ စစ္မွန္ေသာ္ကိုၾကည့္ၿပီး Nick စိတ္ထဲမွာကိုင္ေဆာင့္ပစ္ခ်င္စိတ္ကတဖြားဖြားေပၚလာသည္။ညေန သူျပန္ေရာက္ကတည္းကအခုခ်ိန္ထိ သူ႕အေနာက္တေကာက္ေကာက္လိုက္ကာအခုလိုမ်က္ႏွာထားမ်ိဳးႏွင့္ ေႏွာက္ယွက္ေနသည့္ စစ္မွန္ေသာ္ကအေတာ္ကိုဒုကၡေပးလြန္းသည္။

      "ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေအးေအးေဆးေဆးမေနနိုင္ဘူးလား"

       ဟင္းခ်က္ေနသည့္အနားလာၿပီး တေၾကာ္ေၾကာ္ေခၚေနသည့္သူ႕ကို အနည္းငယ္ေအာ္လိုက္မိေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကိုမ်က္ႏွာသိသိသာသာပ်က္သြားသည္။

       "မင္းပဲ မေန႕ကေျပာထားတယ္ေလ..ကိုယ္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးရိတ္ၿပီးရင္......မင္းကို...."

      "ေတာ္ေတာ့...ေပါက္ကရေတြေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕"

        နား႐ြက္ဖ်ားေလးေတြတင္ပါမက ႏွာသီးဖ်ားေလးေတြနီရဲလာသည္အထိအရွက္ႀကီးေနသည့္ Nick ကိုၾကည့္ၿပီး သူ႕မွာအသည္းတယားယားျဖစ္ေနသည္။မေန႕ကလည္း Nick ရဲ႕အမူအရာကဒီပုံစံအတိုင္းေလးပင္။သူ႕ဘက္က အဆင့္ေက်ာ္ကာ Nick ရဲ႕ခ်ယ္ရီေရာင္သန္းသည့္ႏႈတ္ခမ္းသားတို႔ကိုနမ္းရန္ႀကံမိသည့္အခ်ိန္တြင္ ရွက္စိတ္ႏွင့္ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္တစ္ကိုယ္လုံးနီရဲသြားသည့္ Nick ရဲ႕ပုံစံကိုသူအခုခ်ိန္ထိအေသးစိတ္မွတ္မိေနတုန္းပင္။

        Nick ရဲ႕ျဖဴဥဥလက္ကေလးက ဒယ္အိုးကိုကြၽမ္းက်င္စြာကိုင္ထားၿပီးမီးအပူတိုက္ေနသည္။အျခားလက္တစ္ဖက္မွာရွိေနသည့္ ဇြန္းေလးကလည္းဒယ္အိုးထဲမွစားဖြယ္ရာေတြကို အဆက္မျပတ္ေမႊေနဖို႔မေမ့။ဟင္းေတြကိုလိုအပ္သည့္အပူခ်ိန္ျဖင့္ေသခ်ာခ်က္ျပဳတ္ၿပီးသည့္ေနာက္ ပန္းကန္ေလးထဲသို႔သပ္သပ္ရပ္ရပ္ထည့္ကာ စားပြဲေပၚသို႔တင္သည္။

       စ၊လယ္၊အဆုံးကို သြက္လက္ကြၽမ္းက်င္စြာလုပ္ကိုင္ေနသည့္ Nick ကိုၾကည့္ၿပီးစစ္မွန္ေသာ္မၿပဳံးဘဲမေနနိုင္။မိဘမဲ့တစ္ေယာက္မို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးကာရပ္တည္ခဲ့ရသည့္ Nick ကရင့္က်က္မႈတစ္ပိုင္း၊ထက္ျမတ္မႈတစ္ပိုင္းေရာယွက္ေနသည္က သူ႕အတြက္ေတာ့တကယ္ကိုညွို႔ငင္နိုင္လြန္းသည္။