ပြိုင်မျဉ်းတစ်စုံ

အခန်း(၄၁)

Zawgyi

        

           ေနဝန္းနီ ဒီေနရာကိုဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းကိုယ္တိုင္ပင္မသိ။သူ႕စိတ္ေတြအနည္းငယ္ျပန္လည္တည္ၿငိမ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕ေရွ႕ကလူဟာေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးကာ တုန္ရင္ေနေလၿပီ။သူ႕အကၤ်ီတစ္ခုလုံးတြင္စြန္းထင္းေနသည့္ေသြးစေတြဆီက အခုခ်ိန္ထိေသြးညွီနံ႕တစ္ခ်ိဳ႕ပင္ရေနေသးသည္။ထိုေသြးကြက္တို႔ကိုျမင္မွေဆး႐ုံမွာက်န္ေနခဲ့သည့္ မိုးသားရိပ္ကိုျပန္အမွတ္ရမိသည္။

           အမွန္ေတာ့သူဟာေဆး႐ုံမွေဒါသတႀကီးႏွင့္ထြက္လာခဲ့တာျဖစ္သည္။

         "အဲ့ studio ကဦးသန႔္ဇင္ပိုင္တာ၊အဲ့ဒါေၾကာင့္ဒီကိစၥကိုသိသိခ်င္းခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးကို message ပို႔ၿပီးသတိေပးတာ၊ခင္ဗ်ားတို႔က အဲ့တာေတာင္သတိမထားၾကဘူးလားဗ်ာ"

        သူတို႔ကိုအျပစ္တင္သလိုမခ်င့္မရဲေျပာလာသည့္ စစ္မွန္ေသာ္၏စကားကိုျပန္ၾကားေယာင္မိခိုက္တြင္သူ႕ရဲ႕ေဒါသေတြက ပိုမိုဆူပြက္လာသည္။

          'မိုးသားရိပ္ကႀကိဳသိေနခဲ့တယ္'ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕တင္သူ႕မ်က္လုံးေတြက နီရဲတက္လာခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္က သူ႕ဖုန္းကိုစက္ပိတ္ထားခဲ့သည္မို႔ စစ္မွန္ေသာ္ပို႔သည့္ message ကသူ႕ထံေရာက္မလာခဲ့။ဒါေပမယ့္ တစ္လမ္းလုံးထူးထူးျခားဖုန္းႏွင့္မ်က္ႏွာအပ္ေနခဲ့သည့္မိုးသားရိပ္ကေတာ့ ထိုအေၾကာင္းကိုသိမွာအေသအခ်ာပင္။သူ႕အထင္မွန္ကန္ေၾကာင္းကသက္ေသျပစရာမလို။တစ္ခ်ိန္လုံးမ်က္ေမွာင္ႀကီးၾကဳတ္ကာပူပန္စိတ္လႊမ္းေနသည့္မိုးသားရိပ္၏မ်က္ႏွာက သက္ေသခံႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္သည္။

         ထိုသို႔ႀကိဳတင္သိေနခဲ့ႏွင့္ၿပီးသားျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ မိုးသားရိပ္ကသူ႕ကိုဘာတစ္ခြန္းမွ်မေျပာခဲ့။အရာရာကိုဖုံးကြယ္ၿပီးစိတ္တိုင္းက်လဳပ္တတ္သည့္ မိုးသားရိပ္၏အက်င့္ဆိုးကိုေတြးမိသည္ႏွင့္ သူ႕ေဒါသေတြကအတားအဆီးမဲ့ျဖစ္ရသည္။ထိုေဒါသေတြ၏အက်ိဳးဆက္ကိုခံစားရသူကေတာ့ သူ႕ေရွ႕မွာေခြေခြေလးလဲေနသည့္ ဦးသန႔္ဇင္ပင္။

            အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ကန္ေက်ာက္ထိုးႀကိတ္ခံထားရသည့္ ဦးသန႔္ဇင္၏ခႏၶာကိုယ္က တုန္ရင္ေနသည္။သူ႕အနားမွာဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕‌႐ုတ္႐ုတ္ ႐ုတ္႐ုတ္ျဖင့္အံ့ဩတႀကီးရွိေနသည့္တိုင္ေအာင္၊သူတို႔အခုေရာက္ေနသည့္ေနရာက ကုမၼဏီ႐ုံးခန္းမွာပဲရွိေနသည့္တိုင္ေအာင္ ေနဝန္းနီကေတာ့ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္ခဲ့။သူ႕ေရွ႕မွာအားအင္မဲ့စြာျဖင့္လဲေလ်ာင္းေနသည့္လူကိုသာ ေဒါသတႀကီးကန္ေက်ာက္ေနမိသည္။