ပြိုင်မျဉ်းတစ်စုံ

အခန်း(၄၀)

Zawgyi

        

          Suit သိပ္မဝတ္တတ္သည့္လူမို႔ ဒီလိုအဝတ္အစားေတြက လြတ္လြတ္လပ္လပ္မရွိသလိုခံစားရသည္။အေရးႀကီးသည့္ပြဲေတြမွာသာ ဝတ္ေလ့ရွိသည္မို႔ ဒီအဝတ္အစားေတြကသူႏွင့္အေတာ္ကိုအလွမ္းကြာေနသည္။ၾကည့္ရသူအျမင္မွာ တင့္တယ္ေနေပမယ့္ ဝတ္ရသူမွာအဆင္မေျပျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္သာသိသည္။

          သူကသာ ေနရထိုင္ရခက္ေနေပမယ့္ ေနဝန္းနီတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလေလးတခြၽန္ခြၽန္ျဖင့္ေအးေအးလူလူဖိနပ္တိုက္ေနေလသည္။အထပ္ထပ္ေသာအဝတ္အစားေတြဝတ္ဆင္ထားရသည္ကို စိတ္မရႈပ္သည့္ႏွယ္ ေနဝန္းနီ၏ေနပုံထိုင္ပုံက သူႏွင့္ဆန႔္က်င္စြာပင္ လုံးဝကိုေပါ့ပါးသြက္လက္ေနသည္။
   
         အနက္ေရာင္ suit ကႏွစ္ေယာက္လုံးဆင္တူျဖစ္ေပမယ့္ ေနဝန္းနီကိုယ္ေပၚသို႔တင္လိုက္သည့္အခါပို၍ခန႔္ညားသည့္အသြင္ေပါက္သည္ဟုသူထင္သည္။ႏွစ္ေယာက္လုံးက ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္မတိမ္းမယိမ္းေပမယ့္ ထိုသို႔ေသာအဝတ္အစားေတြကိုဝတ္ေနက်ျဖစ္သည့္ ေနဝန္းနီကသူ႕ထက္ပို၍ စမတ္က်ေနသည္ဆိုတာကိုေတာ့ သူတကယ္ကိုမျငင္းနိုင္။

            "သြားရေအာင္"

           ဖိနပ္ကိုေျပာင္လက္ေနေအာင္တိုက္ၿပီးသြားမွ ေနဝန္းနီကအနားမွသူ႕ကိုေခၚသည္။ထိုင္ရာမွထလိုက္ခ်ိန္တြင္လႈပ္ခတ္သြားသည့္ ေနဝန္းနီ၏ဆံပင္တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ေနဝန္းနီ၏မ်က္ခုံးကိုထက္ပိုင္းျခမ္းထားသည့္ အမာ႐ြတ္ေသးေသးကေပၚထြက္လာသည္။

            "ငါအမွတ္မမွားဘူးဆိုရင္ မင္းမေန႕ကဒီကိစၥကိုမလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ျငင္းေနခဲ့တာမလား"

          သူ႕စကားကို ေနဝန္းနီကပခုံးတစ္ခ်က္တြန႔္၍တုံ႕ျပန္သည္။မေန႕က ဥကၠဌႀကီး၏ေရွ႕မွာ ဒီဓာတ္ပုံရိုက္၊အင္တာဗ်ဴးလုပ္ရမည့္ကိစၥကို မလုပ္ခ်င္ဘူးဟုအသည္းအသန္ျငင္းဆိုခဲ့သည့္လူက အခုသူ႕ထက္ပင္တက္ႂကြစြာဦးေဆာင္ေနေသးသည္။

            "ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကအလုပ္ကိုေသခ်ာလုပ္တတ္တဲ့လူ၊အဲ့ေတာ့ ဒီကိစၥကိုငါသေဘာမက်ဘဴးဆိုရင္ေတာင္ ငါကအေကာင္းဆုံးလုပ္ရမွာပဲ၊ဘယ္အရာကိုမွ ငါ့ေၾကာင့္မေအာင္ျမင္တာမျဖစ္ေစရဘူး"